Γιατί το νερό δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως διαλύτης σε φασματοσκοπία IR;
Ισχυρή απορρόφηση της ακτινοβολίας IR:Το νερό έχει ισχυρές ζώνες απορρόφησης στην περιοχή μεσαίας υπέρυθρης ακτινοβολίας, ιδιαίτερα περίπου 3500-3200 cm-1 λόγω των δονήσεων τεντώματος Ο-Η. Αυτές οι έντονες ζώνες απορρόφησης μπορούν να παρεμβαίνουν και να αποκρύπτουν τις ζώνες απορρόφησης του δείγματος που αναλύονται.
Οι παρεμβολές δεσμοί υδρογόνου:Τα μόρια του νερού μπορούν να σχηματίσουν ενδομοριακούς δεσμούς υδρογόνου με τα μόρια του δείγματος, μεταβάλλοντας τη χημική δομή τους και τις δονητικές συχνότητες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αλλαγές ή στρεβλώσεις στο φάσμα IR του δείγματος, καθιστώντας δύσκολη την ερμηνεία των χαρακτηριστικών κορυφών.
Χαμηλή διαλυτότητα πολλών οργανικών ενώσεων:Το νερό είναι ένας πολικός διαλύτης και δεν είναι κατάλληλο για διάλυση πολλών οργανικών ενώσεων, οι οποίες είναι συνήθως μη πολικές ή μόνο ελαφρώς πολικές. Αυτό περιορίζει το εύρος των δειγμάτων που μπορούν να αναλυθούν χρησιμοποιώντας νερό ως διαλύτη σε φασματοσκοπία IR.
Μεταβλητή σύνθεση:Η σύνθεση του νερού μπορεί να ποικίλει ανάλογα με παράγοντες όπως η θερμοκρασία, η υγρασία και η παρουσία διαλυμένων αερίων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ασυνεπή και αναξιόπιστα φάσματα IR, καθιστώντας δύσκολη την επίτευξη αναπαραγώγιμων αποτελεσμάτων.
Για τους λόγους αυτούς, οι φασματοσκοπικοί IR χρησιμοποιούν συνήθως άλλους διαλύτες που είναι διαφανείς στην υπέρυθρη περιοχή, όπως το τετραχλωρίδιο άνθρακα (CCL4), το χλωροφόρμιο (CHCL3) ή το διχλωρομεθάνιο (CH2CL2). Αυτοί οι διαλύτες έχουν ελάχιστη παρεμβολή στο φάσμα IR του δείγματος και επιτρέπουν καλύτερη ανάλυση των χαρακτηριστικών ζωνών απορρόφησης.
