Πώς λειτουργούν τα αντιβακτηριακά;
1. Αναστολή του κυτταρικού τοιχώματος :Ορισμένα αντιβακτηριακά, όπως η πενικιλίνη και οι κεφαλοσπορίνες, στοχεύουν στο βακτηριακό κυτταρικό τοίχωμα. Παρεμβαίνουν στη σύνθεση του κυτταρικού τοιχώματος, η οποία είναι απαραίτητη για την επιβίωση και τη δομική ακεραιότητα των βακτηρίων. Τα αποδυναμωμένα κυτταρικά τοιχώματα μπορούν να οδηγήσουν σε κυτταρικό θάνατο ή έκρηξη υπό ωσμωτική πίεση.
2. Αναστολή σύνθεσης πρωτεΐνης :Μια άλλη ομάδα αντιβακτηριακών, συμπεριλαμβανομένης της τετρακυκλίνης, της ερυθρομυκίνης και της χλωραμφενικόλη, διαταράσσει τη σύνθεση πρωτεϊνών εντός των βακτηριακών κυττάρων. Οι πρωτεΐνες είναι ζωτικής σημασίας για διάφορες κυτταρικές λειτουργίες και η αναστολή της σύνθεσής τους μειώνει την ανάπτυξη και την επιβίωση των βακτηρίων.
3. Αναστολή σύνθεσης DNA ή RNA :Ορισμένα αντιβακτηριακά, όπως η ciprofloxacin και η ριφαμπίνη, στοχεύουν το βακτηριακό DNA ή RNA. Το DNA περιέχει τις γενετικές πληροφορίες που είναι απαραίτητες για τη λειτουργία και την αναπαραγωγή των βακτηρίων. Με την καταστροφή ή την αναστολή της σύνθεσης DNA ή RNA, αυτά τα αντιβακτηριακά εμποδίζουν την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή βακτηρίων.
4. Αναστολή της μεταβολικής οδού :Ορισμένα αντιβακτηριακά, όπως τα σουλφοναμίδια και η τριμεθοπρίμη, παρεμβαίνουν σε βασικές μεταβολικές οδούς εντός των βακτηρίων. Αναστέλλουν τα ένζυμα ή διαταράσσουν τις μεταβολικές διεργασίες ζωτικής σημασίας για την επιβίωση και την ανάπτυξη των βακτηρίων.
5. Επιλεκτική τοξικότητα :Τα αντιβακτηριακά έχουν σχεδιαστεί για να στοχεύουν επιλεκτικά βακτηριακά κύτταρα ενώ ελαχιστοποιούν την βλάβη των ανθρώπινων κυττάρων. Εκμεταλλεύονται τις διαφορές στις κυτταρικές δομές, τις λειτουργίες και τις μεταβολικές οδούς μεταξύ των βακτηρίων και των ανθρώπινων κυττάρων για να επιτευχθεί αυτή η επιλεκτική τοξικότητα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι διαφορετικά αντιβακτηριακά έχουν διαφορετικά φάσματα δραστηριότητας, πράγμα που σημαίνει ότι είναι αποτελεσματικά έναντι συγκεκριμένων τύπων ή ομάδων βακτηρίων. Διεξάγεται δοκιμή αντιμικροβιακής ευαισθησίας για τον προσδιορισμό του κατάλληλου αντιβακτηριακού για τη θεραπεία μιας συγκεκριμένης βακτηριακής λοίμωξης. Επιπλέον, ορισμένα βακτήρια μπορούν να αναπτύξουν αντίσταση στα αντιβακτηριακά με την πάροδο του χρόνου, καθιστώντας ζωτικής σημασίας τη χρήση αυτών των φαρμάκων μόνο όταν είναι απαραίτητο και ακολουθούν τις κατάλληλες κατευθυντήριες γραμμές για την πρόληψη της εμφάνισης αντοχής στα αντιβιοτικά.
