bj
    >> Φυσικές Επιστήμες >  >> Χημική ουσία

Συγκρίνετε και αντιπαραβάλλετε τη χημειοθεραπεία της φωτοσύνθεσης;

Η φωτοσύνθεση και η χημειοθεραπεία είναι δύο διαφορετικές διαδικασίες που χρησιμοποιούνται από οργανισμούς για την παραγωγή ενέργειας.

φωτοσύνθεση είναι η διαδικασία με την οποία τα φυτά και άλλοι οργανισμοί χρησιμοποιούν το ηλιακό φως για να μετατρέψουν το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό σε γλυκόζη και οξυγόνο. Η χημειοθεραπεία είναι η διαδικασία με την οποία ορισμένα βακτήρια χρησιμοποιούν χημική ενέργεια για τη σύνθεση οργανικών ενώσεων.

Εδώ είναι ένας πίνακας που συνοψίζει τις κύριες διαφορές μεταξύ της φωτοσύνθεσης και της χημειοθεραπείας:

| Χαρακτηριστικό | Φωτοσύνθεση | Χημοσύνθεση |

| --- | --- | --- |

| Πηγή ενέργειας | Ηλιακό φως | Χημική ενέργεια |

| Αντιδραστήρια | Διοξείδιο του άνθρακα, νερό | Υδρογνωτόχο σουλφίδιο, οξυγόνο |

| Προϊόντα | Γλυκόζη, οξυγόνο | Οργανικές ενώσεις |

| Τοποθεσία | Φυτά και άλλοι οργανισμοί | Βακτήρια |

Η φωτοσύνθεση είναι μια πολύ πιο συνηθισμένη διαδικασία από τη χημειοθεραπεία. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το φως του ήλιου είναι μια πολύ πιο άφθονη πηγή ενέργειας από τη χημική ενέργεια. Η χημειοθεραπεία είναι δυνατή μόνο σε περιβάλλοντα όπου υπάρχει πολλή χημική ενέργεια, όπως γύρω από υδροθερμικές αεραγωγές ή διαρροές πετρελαίου βαθέων υδάτων.

Η φωτοσύνθεση είναι απαραίτητη για τη ζωή στη γη. Είναι η διαδικασία που παράγει το οξυγόνο που αναπνέουμε και το φαγητό που τρώμε. Η χημειοθεραπεία δεν είναι απαραίτητη για τη ζωή, αλλά παρέχει έναν τρόπο για τους οργανισμούς να επιβιώσουν σε περιβάλλοντα όπου δεν υπάρχει φως του ήλιου.

Εδώ είναι μια πιο λεπτομερής εξήγηση για κάθε διαδικασία:

φωτοσύνθεση

Η φωτοσύνθεση είναι η διαδικασία με την οποία τα φυτά και άλλοι οργανισμοί χρησιμοποιούν το ηλιακό φως για να μετατρέψουν το διοξείδιο του άνθρακα και το νερό σε γλυκόζη και οξυγόνο. Η συνολική αντίδραση για τη φωτοσύνθεση είναι:

6CO2 + 6H2O + ΦΩΤΙΣΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ → C6H12O6 + 6O2

Αυτή η αντίδραση λαμβάνει χώρα στους χλωροπλάστες των φυτικών κυττάρων. Οι χλωροπλάστες είναι μικρά οργανίδια που περιέχουν χλωροφύλλη, μια πράσινη χρωστική ουσία που απορροφά το φως του ήλιου. Η φωτεινή ενέργεια χρησιμοποιείται για τη διάσπαση των μορίων νερού σε άτομα υδρογόνου και οξυγόνου. Τα άτομα υδρογόνου στη συνέχεια χρησιμοποιούνται για τη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα σε γλυκόζη, ενώ τα άτομα οξυγόνου απελευθερώνονται ως προϊόν αποβλήτων.

χημειοθεραπεία

Η χημειοθεραπεία είναι η διαδικασία με την οποία ορισμένα βακτήρια χρησιμοποιούν χημική ενέργεια για τη σύνθεση οργανικών ενώσεων. Η συνολική αντίδραση για τη χημειοθεραπεία είναι:

CO2 + H2S + O2 → CH2O + H2O + S

Αυτή η αντίδραση λαμβάνει χώρα στο κυτταρόπλασμα των βακτηριακών κυττάρων. Η χημική ενέργεια προέρχεται από την οξείδωση του υδρογόνου (H2S). Τα άτομα υδρογόνου από το H2S χρησιμοποιούνται για τη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα σε γλυκόζη, ενώ τα άτομα οξυγόνου από το Ο2 χρησιμοποιούνται για την οξείδωση των ατόμων θείου από το H2S σε θείο.

Η χημειοθεραπεία είναι δυνατή μόνο σε περιβάλλοντα όπου υπάρχει πολλή χημική ενέργεια, όπως γύρω από υδροθερμικές αεραγωγές ή διαρροές πετρελαίου βαθέων υδάτων. Αυτά τα περιβάλλοντα είναι συχνά πολύ ζεστά και σκοτεινά, έτσι τα χημειοθετικά βακτήρια έχουν προσαρμοστεί σε αυτές τις καταστάσεις.

Σχέση μεταξύ ραδιενεργού αποσύνθεσης και ημιζωής

Σχέση μεταξύ ραδιενεργού αποσύνθεσης και ημιζωής

Υπάρχουν ορισμένα φυσικά ισότοπα που είναι ασταθή λόγω του μη ισορροπημένου αριθμού πρωτονίων και νετρονίων που έχουν στον πυρήνα των ατόμων τους. Επομένως, για να γίνουν σταθερά, αυτά τα ισότοπα υφίστανται μια αυθόρμητη διαδικασία που ονομάζεται ραδιενεργή διάσπαση. Η ραδιενεργή διάσπαση προκαλεί τ

Διαφορά μεταξύ υδρόφοβων και υδρόφιλων μορίων

Διαφορά μεταξύ υδρόφοβων και υδρόφιλων μορίων

Κύρια διαφορά – Υδροφοβικά έναντι υδρόφιλων μορίων Το νερό είναι ένας πολύ γνωστός διαλύτης για τη διάλυση των περισσότερων από τις ενώσεις που γνωρίζουμε. Αλλά όλες οι ενώσεις στη φύση δεν αναμειγνύονται με το νερό. Οι ουσίες που μπορούν να αναμειχθούν με το νερό ονομάζονται υδρόφιλες ουσίες. Οι ου

Μεσομερική επίδραση στη φαινόλη

Μεσομερική επίδραση στη φαινόλη

Η έννοια του μεσομερικού φαινομένου, του μεσομερισμού και των Μεσομερών θεσπίστηκε από τον επιστήμονα Ingold το έτος 1938.  Προφανώς, το Mesomer είναι μια χροιά της λέξης resonance της οποίας η ιδέα δόθηκε από τον επιστήμονα Pauling. Είναι η ιδιότητα που κατέχουν οι λειτουργικές ομάδες σε μια χημι