Διερεύνηση πώς η επαγγελματική έκθεση στυρενίου στη βιομηχανία πλαστικών θα μπορούσε να οδηγήσει σε δυσχρωματοψία
Το στυρένιο είναι μια οργανική ένωση που χρησιμοποιείται συνήθως ως διαλύτης και παράγοντας διασταύρωσης στην κατασκευή πλαστικών προϊόντων. Ως εκ τούτου, η χημική ουσία μπορεί να βρεθεί σε δοχεία μιας χρήσης, μονωτικά υλικά, ανταλλακτικά αυτοκινήτων, ακόμη και σε ορισμένα τεχνητά αρωματικά προϊόντα. Στις ΗΠΑ, η βιομηχανική παραγωγή στυρενίου αυξήθηκε σταθερά τις τελευταίες δεκαετίες, υπερδιπλασιάζοντας το διάστημα μεταξύ 1977 και 2010.
Ταυτόχρονα με αυτή την αύξηση της παραγωγής, υπήρξε μια άνοδος σε μελέτες παρατήρησης σε ανθρώπους που διερεύνησαν τις νευροτοξικές ιδιότητες του στυρενίου - ιδιαίτερα μεταξύ των εργαζομένων στο στυρένιο, οι οποίοι εκτίθενται σε συγκεντρώσεις>1000 φορές υψηλότερες από αυτές που συνήθως απαντώνται στο περιβάλλον (<5 μέρη ανά δισεκατομμύριο ( ppb) στον εξωτερικό αέρα και <12 ppb στον αέρα εσωτερικού χώρου). Ένα μεγάλο μέρος αυτών των μελετών εξέτασε τις επιδράσεις στην όραση - έναν ευαίσθητο πρώιμο δείκτη νευροτοξικότητας - χρησιμοποιώντας το πάνελ D-15d. Το D-15d είναι μια δοκιμή διάταξης που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό του Δείκτη Σύγχυσης Χρώματος (CCI) ενός ατόμου, το κύριο μέτρο της δυσχρωματοψίας που προκαλείται από διαλύτες. Εν ολίγοις, οι σχετικές μελέτες φάνηκε να υποδεικνύουν ότι η παρατεταμένη επαγγελματική έκθεση στο στυρένιο έχει ως αποτέλεσμα επίκτητη δυσχρωματοψία ή απώλεια έγχρωμης όρασης.
Πριν από το 2017, υπήρχαν μόνο δύο συστηματικές ανασκοπήσεις/μετα-αναλύσεις σχετικά με το θέμα της δυσχρωματοψίας που προκαλείται από το στυρένιο. Συγκεκριμένα, απέκλεισαν μελέτες της περασμένης δεκαετίας και παρουσίασαν αντικρουόμενα αποτελέσματα. Μια ομάδα ανασκόπησης (πρώτος συγγραφέας Vernon Benignus) επιβεβαίωσε την ύποπτη σχέση έκθεσης-αποτέλεσης, ενώ η άλλη (η πρώτη συγγραφέας Galina Paramei) ήταν κάπως αναποφάσιστη, αναφέροντας σημαντική στατιστική ετερογένεια μεταξύ των μελετών.
Συστηματική ανασκόπηση/Μετα-Ανάλυση
Για να παρέχουμε σαφήνεια σε αυτήν την υποτιθέμενη σχέση, ανασκοπήσαμε συστηματικά όλες τις δημοσιευμένες μελέτες επαγγελματικής δυσχρωματοψίας που προκαλείται από στυρένιο. Ζητήθηκαν τρεις βάσεις δεδομένων ηλεκτρονικής βιβλιογραφίας για σχετική βιβλιογραφία:PubMed, EMBASE και Web of Science. Συμπεριλάβαμε μόνο εκείνες τις μελέτες που ανέφεραν άμεση μέτρηση της έκθεσης στο στυρένιο (είτε βιολογική είτε αερομεταφερόμενη), αρνήθηκαν τη σημαντική συν-έκθεση σε χημικές ουσίες εκτός του στυρενίου και ήταν διαθέσιμες στην αγγλική γλώσσα. Δεν επιβλήθηκαν περιορισμοί όσον αφορά το σχεδιασμό της μελέτης για την πλήρη κάλυψη της βιβλιογραφίας. Από επιλέξιμες μελέτες, πραγματοποιήσαμε μια ολοκληρωμένη εξαγωγή δεδομένων τόσο ποσοτικών όσο και ποιοτικών/περιγραφικών μεταβλητών.
Η συστηματική μας ανασκόπηση συνέθεσε δεκαπέντε μελέτες (1949 συνολικά συμμετέχοντες), που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 1991 και 2015:οκτώ συγχρονικές μελέτες, έξι μελέτες κοόρτης και μία αναφορά περίπτωσης. Μόνο τέσσερις μελέτες καθόρισαν μια ελάχιστη διάρκεια απασχόλησης (δηλαδή έκθεση) για συμπερίληψη, αλλά οι εργαζόμενοι που εκτίθενται σε στυρένιο -που συχνά απασχολούνται στη βιομηχανία ενισχυμένων πλαστικών- επέδειξαν μακροχρόνιες θητείες απασχόλησης. Σε όλες τις μελέτες, ο χαμηλότερος μέσος ή διάμεσος χρόνος θητείας ήταν 4,5 έτη. Από τις δεκατρείς μελέτες που μέτρησαν την αερομεταφερόμενη έκθεση στο στυρένιο, οι έντεκα ανέφεραν μέσες ή διάμεσες τιμές 25 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm) ή χαμηλότερες. Αξίζει να σημειωθεί ότι πολλοί ρυθμιστικοί φορείς συμβουλεύουν ένα όριο έκθεσης γύρω ή πάνω από αυτό το επίπεδο. Στην πραγματικότητα, οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές του Οργανισμού Επαγγελματικής Υγείας και Ασφάλειας (OSHA) υποδεικνύουν μια οριακή τιμή κατωφλίου σταθμισμένη κατά μέσο όρο (TLV-TWA) 100 ppm σε 8 ώρες—αισθητά υψηλότερη από οποιαδήποτε μέση μέτρηση στην ανασκόπησή μας.
Με μία μόνο εξαίρεση, οι μελέτες χορήγησαν το πάνελ D-15d για τη μέτρηση της δυσχρωματοψίας. Όλες οι μελέτες εκτός από μία παρουσίασαν ευρήματα που υποστηρίζουν την υπόθεση της επαγγελματικής δυσχρωματοψίας που προκαλείται από στυρένιο, και όλες εκτός από δύο - ένα από αυτά είναι μια αναφορά περιστατικών δύο υποκειμένων - περιέγραψαν στατιστικά σημαντικά ευρήματα, πιο συχνά με τη μορφή υψηλότερου μέσου CCI στους εκτεθειμένους ομάδα.
Από ένα υποσύνολο προσδιορισμένων μελετών -συγκεκριμένα, εκείνων που συνέκριναν τα μέτρα CCI μεταξύ εκτεθειμένων και μη εκτεθειμένων εργαζομένων- υπολογίσαμε επίσης, μέσω μετα-ανάλυσης, την επαγόμενη από το στυρένιο αποτέλεσμα. Υποθέτοντας την ετερογένεια της διασταυρούμενης μελέτης, χρησιμοποιήσαμε ένα μοντέλο τυχαίων επιδράσεων και υπολογίσαμε την τυποποιημένη μέση διαφορά (g του Hedges ). Πραγματοποιήσαμε επίσης αξιολογήσεις της ετερογένειας μεταξύ των μελετών (χρησιμοποιώντας τη στατιστική I, το Cochran's Q και τον εκτιμητή DerSimonian-Laird για τ) και τη μεροληψία δημοσίευσης (χρησιμοποιώντας αξιολόγηση διαγράμματος διοχέτευσης και τη μη παραμετρική μέθοδο trim-and-fill). Σε αντίθεση με τις προηγούμενες ομάδες ανασκόπησης, αντιμετωπίσαμε τη σχέση μέσης διακύμανσης εκτελώντας έναν μετασχηματισμό της μέσης CCI που σταθεροποιεί τη διακύμανση, σε φυσική λογαριθμική κλίμακα.
Μεταξύ των δεκαπέντε μελετών στην ανασκόπησή μας, οκτώ πληρούν τις προϋποθέσεις για μετα-ανάλυση. Η ποσοτική μας σύνθεση έδειξε σημαντικά μεγαλύτερη δυσχρωματοψία μεταξύ των εκτεθειμένων εργαζομένων σε σχέση με τους μη εκτεθειμένους συναδέλφους τους, με g του Hedges 0,56 (ερμηνεύεται ως αποτέλεσμα μεσαίου μεγέθους). Βρήκαμε χαμηλή έως μέτρια ετερογένεια μεταξύ των μελετών, μαζί με στοιχεία ήπιας μεροληψίας δημοσίευσης (πιθανή υποδημοσίευση μικρότερων μελετών με αρνητικά αποτελέσματα) από αναλύσεις γραφικής παράστασης διοχέτευσης και περικοπής και γεμίσματος.
Συμπερασματικά, τόσο οι ποιοτικές όσο και οι ποσοτικές συνθέσεις των αποδεικτικών στοιχείων υποστήριξαν την πιθανή σχέση μεταξύ της παρατεταμένης επαγγελματικής έκθεσης στο στυρένιο και της απώλειας της έγχρωμης όρασης. Ωστόσο, παραμένουν αρκετά ανοιχτά ερωτήματα. Όλες οι περιπτώσεις δυσχρωματοψίας στην ανασκόπησή μας περιγράφηκαν ως «υποκλινικές», υποδηλώνοντας ανεπαίσθητες εκδηλώσεις απώλειας της έγχρωμης όρασης. Ακόμα κι έτσι, η λειτουργική σημασία της επίκτητης δυσχρωματοψίας - πόσο μάλλον της επαγόμενης από στυρένιο δυσχρωματοψίας - παραμένει ασαφής και ελάχιστα μελετημένη. (Αντίθετα, η κλινική επίδραση της συγγενούς δυσχρωματοψίας, σε σχέση με τις οργανικές δραστηριότητες της καθημερινής ζωής (IADLs), είναι καλά χαρακτηρισμένη.) Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίκτητη δυσχρωματοψία είναι μοναδικά μεταβλητή. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε —χωρίς περαιτέρω διαχρονική μελέτη— την πιθανότητα ανάπτυξης κλινικά σημαντικής δυσχρωματοψίας ως αποτέλεσμα μακροχρόνιας (ή αυξημένης) έκθεσης σε στυρένιο.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι πολλά όρια που καθορίζονται από την εταιρεία υπερβαίνουν τα επίπεδα έκθεσης στην ανασκόπησή μας, η πειραματική μελέτη των τρεχουσών πρακτικών εργασίας (π.χ. χρήση εξοπλισμού ατομικής προστασίας) και των συνθηκών (π.χ. συστήματα εξαερισμού) στη βιομηχανία ενισχυμένων πλαστικών είναι δικαιολογημένη. Χρειάζεται μάλιστα περαιτέρω διερεύνηση γενικότερα. Με 15 διαθέσιμες μελέτες (από μόλις οκτώ ανεξάρτητες ερευνητικές ομάδες), η ερμηνεία μας για τα στοιχεία είναι περιορίζεται εγγενώς από μια μικρή δεξαμενή μελέτης. Η ελαφρά στατιστική και μεθοδολογική ετερογένεια μεταξύ των μελετών επιδεινώνει μόνο αυτό το ζήτημα, όπως και οι κοινές μεθοδολογικές ελλείψεις στις μελέτες (όπως η έλλειψη τυφλοποίησης σε δέκα από τις δεκαπέντε μελέτες). Παρά αυτούς τους περιορισμούς, πιστεύουμε ότι αυτή η κοινή ανασκόπηση και μετα-ανάλυση—που υπογραμμίζει την τρέχουσα κατάσταση της έρευνας—αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός στην κατανόησή μας για τη δυσχρωματοψία που προκαλείται από το στυρένιο.
Αυτή η ανασκόπηση/μετα-ανάλυση, Επαγγελματική έκθεση σε στυρένιο και επίκτητη δυσχρωματοψία:Μια συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση, δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο American Journal of Industrial Medicine .
