Μακριά πόδια και αποτελέσματα μάχης μεταξύ των αρσενικών γρύλων σπηλαίων
Μερικά ζώα διαθέτουν ασυνήθιστα διευρυμένες ή εξειδικευμένες δομές που χρησιμοποιούνται ως όπλα για την καταπολέμηση των δικαιωμάτων ζευγαρώματος - σκεφτείτε τα τεράστια κέρατα της αλκών ή τους χαυλιόδοντες των ελεφάντων. Ωστόσο, ανάλογα με το μέγεθος του σώματος, πολλά από τα πιο ακραία όπλα μεταφέρονται από μικροσκοπικά ασπόνδυλα.
Όπως τα θηλαστικά που γνωρίζουμε, έτσι και τα αρσενικά έντομα μάχονται για να κερδίσουν την πρόσβαση στα θηλυκά και σε πολλές περιπτώσεις, έχουν παράξενες δομές με τη μορφή διευρυμένων ή περίτεχνων άκρων, κεράτων, κεφαλιών, σιαγόνων, ακόμη και ματιών! Η σειρά των δυνατοτήτων είναι συγκλονιστική και ο τρόπος με τον οποίο το σύστημα ζευγαρώματος ενός ζώου οδηγεί στην ποικιλία των υπερβολικών οπλισμών είναι θέμα τρέχουσας και συνεχιζόμενης έρευνας.
Ερευνήσαμε τα όπλα ενός μυστηριώδους και ελάχιστα μελετημένου εντόμου – των γρύλων σπηλαίων της Νέας Ζηλανδίας (τοπικά γνωστοί ως cave wētā) του είδους Pachyrhamma waitomoensis. Αυτοί είναι παμφάγοι, νυκτόβιοι οδοκαθαριστές που αναζητούν τροφή στα δάση τη νύχτα και υποχωρούν κατά τη διάρκεια του φωτός της ημέρας σε πυκνά συσσωματώματα μέσα σε ασβεστολιθικά καρστικά σπήλαια. Διαθέτουν εξαιρετικά μακριά πόδια και κεραίες, που αθροίζονται σε συνολικό μήκος από το πίσω νύχι έως την άκρη της κεραίας άνω των 350 mm στα αρσενικά, παρά το πραγματικό μήκος του σώματος μόνο 30-35 mm.
Η ακραία ανάπτυξη των ευαίσθητων στην αφή κεραιών δεν αποτελεί μυστήριο λαμβάνοντας υπόψη τις σκοτεινές σπηλιές που κατοικούν, αλλά το γιατί τα πίσω πόδια πρέπει να είναι παρόμοια επιμήκη δεν είναι τόσο προφανές. Μια ένδειξη είναι ότι είναι ιδιαίτερα μακριές στα ενήλικα αρσενικά, ενώ τα θηλυκά και τα νεαρά έχουν πιο κανονικά αναλογικά άκρα. Αυτό υποδηλώνει ότι τα εξαιρετικά μακριά πίσω πόδια είναι ιδιαίτερα σημαντικά για την ιστορία της ζωής των ενήλικων ανδρών και μπορέσαμε να καταγράψουμε, χρησιμοποιώντας κάμερες υπέρυθρης ακτινοβολίας, μια συγκεκριμένη συμπεριφορά που εμπλέκεται άμεσα στα μακριά πόδια:σκληρές, μάχες ένας προς έναν.
Στις μάχες τους, αρσενικό Π. waitomoensis γυρνήστε πλάτη με πλάτη και δεσμεύστε ο ένας τον άλλον με τα μακριά, λεπτά πίσω άκρα τους σε μια μονομαχία που, αν δεν επιλυθεί, κλιμακώνεται σε παλεύοντας με ολόκληρο το σώμα. Βρήκαμε ότι σε αυτές τις μάχες, τα αρσενικά με τα πίσω πόδια μακρύτερα από αυτά του αντιπάλου τους κέρδιζαν συνήθως νωρίς, ανεξάρτητα από τη διαφορά στο συνολικό μέγεθος του σώματός τους. Επιπλέον, οι μάχες επιλύθηκαν σε λιγότερο κλιμακωτό επίπεδο όταν η διαφορά στο μήκος των ποδιών μεταξύ των μαχητών ήταν μεγαλύτερη.
Μαζί, αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι τα πίσω πόδια του αρσενικού σπηλαίου wētā είναι μια μορφή υπερβολικού όπλου και ότι η νίκη στη μάχη συνεισφέρει στην εξελικτική πίεση για να μεγαλώσουν συνεχώς. Ωστόσο, δεν μπορέσαμε να προσδιορίσουμε τι συγκεκριμένα σχετικά με το μήκος των ποδιών τα καθιστά ανώτερα στη μάχη, γεγονός που εγείρει περαιτέρω ερωτήματα σχετικά με τη λειτουργία τους.
Είναι ενδιαφέρον, παρά τη φαινομενική σημασία τους στη μάχη, διαπιστώσαμε ότι η σχέση κλιμάκωσης μεταξύ του μήκους των ποδιών και του μεγέθους του σώματος σε αυτά τα wētā είναι σχεδόν γραμμική, ενώ πολλά άλλα παραδείγματα όπλων ζώων κλιμακώνονται μη γραμμικά, έτσι ώστε τα μεγαλύτερα αρσενικά έχουν δυσανάλογα μεγάλα όπλα . Αυτό τα καθιστά χρήσιμο σημείο σύγκρισης για την κατανόηση των συνολικών προτύπων εξέλιξης των όπλων και ανάπτυξης των ζώων. Είναι επίσης ασυνήθιστα μεταξύ των ζωικών όπλων επειδή είναι πολύ μακριά και λεπτά, παρά φαρδιά, ενισχυμένα, οπλισμένα με αιχμές ή αλλιώς τρομακτικά όπως πολλά από τα άλλα παραδείγματα στο ζωικό βασίλειο. Ως εκ τούτου, μπορεί να έχουν περισσότερα να μας διδάξουν για τις ποικίλες λειτουργίες που μπορούν να έχουν τα όπλα ζώων σε μάχες.
Η ομάδα στην οποία ανήκει το σπήλαιο wētā, οι Rhaphidophoridae, δεν έχουν μελετηθεί καλά και πολλά άλλα είδη μεταξύ τους έχουν παρόμοια μορφολογία με το P. waitomoensis, έτσι έχουν μεγάλες δυνατότητες να ενημερώσουν περαιτέρω ανακαλύψεις σχετικά με τις περιπλοκές της εξέλιξης.
Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο Combat in a cave-dwelling wētā (Orthoptera:Rhaphidophoridae) με υπερβολικά όπλα, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Animal Behaviour. Αυτή η εργασία διεξήχθη από τους Murray Fea και Gregory Holwell από Το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ.
