Μια ανάλυση κόστους-οφέλους των αιολικών πάρκων και των κινδύνων άγριας ζωής

Μέσω της τεράστιας αφθονίας μας, η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι μια διάχυτη επιρροή σε όλα τα οικοσυστήματα. Οποιαδήποτε επιρροή μπορεί να εκτιμηθεί μέσω της ανάλυσης κόστους-οφέλους, η οποία, θα πρότεινα, να μην περιορίζεται σε οικονομικούς λόγους.

Οι αναλύσεις κόστους-οφέλους αντιμετωπίζουν φυσικά μεγάλες προκλήσεις για την επίτευξη συμφωνίας ως προς το τι μετράει ως κόστος και όφελος και στην αξιολόγηση των σχετικών αξιών κόστους και οφέλους. Ωστόσο, ένα πλαίσιο κόστους-οφέλους θέτει στο επίκεντρο τους παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη σε μια διαδικασία λήψης αποφάσεων και εφιστά την προσοχή σε ζητήματα που απαιτούν μεγαλύτερη κατανόηση για την επίτευξη συναίνεσης και την εφαρμογή μιας απόφασης.

Η σκόπιμη ανθρωπογενής αλλαγή του τοπίου έχει πιθανώς κάποιο όφελος στο μυαλό, αλλά πιθανότατα συνεπάγεται και κόστος. Ορισμένες αλλαγές ίσως θεωρούνται καλύτερα ότι διαπερνούν τουλάχιστον εκτεταμένα μέρη του περιβάλλοντος, ενώ άλλες μπορεί να είναι χωρικά εντοπισμένες. Ένα παράδειγμα του τελευταίου είναι ένα αιολικό πάρκο, το οποίο έχει προφανή οφέλη από την παραγωγή ενέργειας και τη μείωση των επιβλαβών συνεπειών της καύσης ορυκτών καυσίμων. Το κόστος της τοπικής αλλαγής του τοπίου κατά την εγκατάσταση ενός αιολικού πάρκου μπορεί να περιλαμβάνει αισθητικές εκτιμήσεις της τοπικής ανθρώπινης κοινότητας και επιπτώσεις στην άγρια ​​ζωή. Είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι τα πουλιά και οι νυχτερίδες σκοτώνονται σε σημαντικό αριθμό από συγκρούσεις με ανεμογεννήτριες. Αν υποθέσουμε ότι αυτή η θνησιμότητα αναγνωρίζεται ως κόστος ενός αιολικού πάρκου, πώς μπορεί να αξιολογηθεί;

Ένα πρώτο βήμα προς την ποσοτικοποίηση του κόστους ενός δεδομένου αιολικού πάρκου στην άγρια ​​ζωή των πτηνών και των χειροπτέρων είναι η εκτίμηση του αριθμού ενός δεδομένου είδους που σκοτώνεται ετησίως σε αυτό το αιολικό πάρκο. Αυτή η εκτίμηση περιλαμβάνει ζητήματα δειγματοληψίας και ανίχνευσης, τα οποία έχουν λάβει εκτενή προσοχή στη βιολογική και στατιστική βιβλιογραφία.

Ωστόσο, ο αριθμός των θανάτων οποιουδήποτε είδους σε ένα αιολικό πάρκο ετησίως δεν είναι απαραίτητα επαρκής μέτρηση του κόστους του αιολικού πάρκου όσον αφορά αυτό το είδος. Η συμμετοχή μας σε μια μελέτη της αλληλεπίδρασης μεταξύ χρυσαετών (Aquila chrysaetos ) και την περιοχή Altamont Pass Wind Resource Area (APWRA) στην Καλιφόρνια (Hunt, W. G., Wiens, J. D., Law, P. R., Fuller, M. R., Hunt, T. L., Driscoll, D. E. &Jackman, J. E. 2017 Quantifying the demographic cost of human-related θνησιμότητα σε πληθυσμό αρπακτικών. PLoS One 12(2) :e0172232 (22 σελ.) DOI:10.1371/journal.pone.0172232), που διεγείρεται από συνομιλίες με τον κύριο ερευνητή Grainger Hunt, πρότεινε ότι μια χωρικά εντοπισμένη αλλαγή του τοπίου όπως ένα αιολικό πάρκο μπορεί να επηρεάσει μεμονωμένους αετούς που δεν εισέρχονται ποτέ στον άνεμο το ίδιο το αγρόκτημα.

Για παράδειγμα, οι Hunt et al. διαπίστωσε ότι οι αετοί που σκοτώθηκαν στο αιολικό πάρκο ήταν κυρίως υποενήλικοι. Αλλά από πού προέρχονται; Εάν τα ζευγάρια αναπαραγωγής δεν εισέλθουν ποτέ στο αιολικό πάρκο, αλλά οι απόγονοί τους κάνουν ως υποενήλικοι, είτε κατά σύμπτωση είτε αναζητώντας θήραμα όπως οι σκίουροι, το αναπαραγωγικό ζευγάρι πληρώνει ένα δημογραφικό κόστος στο αιολικό πάρκο, εάν οι απόγονοί τους χαθούν εκεί.

Ως εκ τούτου, για να ποσοτικοποιηθεί το κόστος του αιολικού πάρκου που πληρώνουν, για παράδειγμα, οι χρυσαετοί, φαίνεται σκόπιμο να μεταφραστεί ο αριθμός που σκοτώνεται ετησίως στο αιολικό πάρκο σε ένα κατά κεφαλήν ποσοστό θνησιμότητας. Αλλά αυτή η μετατροπή απαιτεί να καθοριστεί ένας πληθυσμός για να έχει νόημα το «κατά κεφαλήν». Για τους θανάτους από χρυσαετούς στο APWRA, ​​οι Hunt et al. υπολόγισε τον ελάχιστο πληθυσμό που απαιτείται για να είναι απλώς αυτοσυντηρούμενος και να υποφέρει από το ετήσιο ποσοστό θνησιμότητας λόγω συγκρούσεων με τουρμπίνες στο APWRA, ​​καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι το APRWA, κατανεμημένο σε περίπου 142 τετραγωνικά χιλιόμετρα, κατανάλωσε την πλεονάζουσα παραγωγή πέρα ​​από τη συντήρηση μεταξύ 64 και Το 90% των ζευγών αναπαραγωγής χρυσαετού στα περίπου 5500 τ.χλμ. της οροσειράς Diablo. Αν και αυτή η εκτίμηση δεν προσδιορίζει τον μικρότερο δημογραφικά κλειστό πληθυσμό που προέρχεται από τα θύματα στο APWRA, ​​δείχνει ότι ο πληθυσμός είναι πολύ πιο εκτεταμένος από τους αετούς που κατοικούν κοντά στο ίδιο το αγρόκτημα.

Στο "Evaluating Anthropogenic Landscape Alterations as Wildlife Hazards, with Wind Farms as a Example" (Οικολογικοί δείκτες 94 , 380–385, 2018. DOI:10.1016/j.ecolind.2018.06.061), από τους Peter R Law και Mark Fuller, διαμορφώσαμε ένα εννοιολογικό σχήμα για την αξιολόγηση μιας ανθρωπογενούς αλλαγής τοπίου ως κινδύνου για την άγρια ​​ζωή. Το σχέδιο αποτελείται από τρία στοιχεία:κατανόηση του τρόπου με τον οποίο μια ανθρωπογενής αλλαγή τοπίου λειτουργεί ως κίνδυνος για την άγρια ​​ζωή. εκτίμηση ενός ετήσιου ποσοστού θνησιμότητας· και μετατροπή αυτού του ποσοστού σε ένα δημογραφικά σημαντικό ποσοστό θνησιμότητας κατά κεφαλήν. Εικονογραφήσαμε αυτό το σχήμα με τη βιβλιογραφία για τα αιολικά πάρκα.

Όσον αφορά την πρώτη συνιστώσα, τα χτυπήματα τουρμπίνας πτηνών και νυχτερίδων είναι αποτέλεσμα αλληλεπίδρασης μεταξύ των φυσικών χαρακτηριστικών ενός συγκεκριμένου αιολικού πάρκου και των φυσικών και συμπεριφορικών χαρακτήρων πτηνών και νυχτερίδων. Οι έρευνες αυτής της αλληλεπίδρασης μπορούν να καταλήξουν σε διορθωτικές λύσεις για υπάρχοντα αιολικά πάρκα και σχέδια για μελλοντικά αιολικά πάρκα με λιγότερες επιβλαβείς επιπτώσεις στα πουλιά και τις νυχτερίδες. Έτσι, αυτό το στοιχείο μπορεί να συμβάλει στην περαιτέρω ανάλυση κόστους-οφέλους, είτε τροποποίησης των υφιστάμενων είτε σχεδιασμού προτεινόμενων κατασκευών. Οι δύο δεύτερες εργασίες στοχεύουν άμεσα στην ποσοτικοποίηση ενός κόστους στην άγρια ​​ζωή σε μια αλλαγή τοπίου με ένα μέτρο που είναι τουλάχιστον δημογραφικά σημαντικό και, επομένως, πιο χρήσιμο σε μια ανάλυση κόστους-οφέλους.

Αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο Evaluating anthropogenic landscape alterations as wildlife hazards, με τα αιολικά πάρκα ως παράδειγμα, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Ecological Indicators . Αυτή η εργασία διεξήχθη από τον Peter R. Law από το Πανεπιστήμιο Nelson Mandela και τον Mark Fuller από το U.S. Geological Survey.