Πώς απέφυγε η Γη μια μοίρα που μοιάζει με τον Άρη; Οι αρχαίοι βράχοι κατέχουν ενδείξεις

Η απάντηση έγκειται στη γεωλογική ιστορία της πρώιμης γης και του Άρη. Και οι δύο πλανήτες υποβλήθηκαν σε έντονο βομβαρδισμό από κομήτες και αστεροειδείς κατά τα πρώτα τους χρόνια. Αυτός ο βομβαρδισμός ήταν ιδιαίτερα έντονος κατά τη διάρκεια μιας περιόδου γνωστή ως ο καθυστερημένος βαρύς βομβαρδισμός, ο οποίος συνέβη περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν. Και οι δύο πλανήτες επανεμφανίστηκαν εξαιτίας αυτού του βομβαρδισμού, με τις επιφάνειές τους να είναι έντονα να κυματίζονται. Ενώ ο Άρης παραμένει σχετικά αμετάβλητος από τον καθυστερημένο βαρύ βομβαρδισμό, η Γη υποβλήθηκε σε σημαντικό μετασχηματισμό.

Μια βασική διαφορά μεταξύ της Γης και του Άρη είναι η παρουσία νερού στη γη. Η Γη έχει σημαντική ποσότητα νερού, τόσο στην επιφάνεια της όσο και στο μανδύα της. Ο Άρης είναι πολύ ξηρότερος, με μόνο ιχνοστοιχεία νερού που παραμένουν στην επιφάνεια του. Η παρουσία νερού στη γη επέτρεψε τον σχηματισμό υδροσφαίρου, η οποία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της γεωλογίας και του κλίματος του πλανήτη. Οι ωκεανοί στη γη ενήργησαν ως ρυθμιστικό, απορροφώντας μέρος της θερμότητας από τον ήλιο και ρυθμίζοντας τη θερμοκρασία του πλανήτη.

Το νερό διευκόλυνε επίσης την ανάπτυξη της τεκτονικής πλάκας στη Γη. Η τεκτονική πλάκας είναι η κίνηση των πλακών της γης, οι οποίες αποτελούνται από τη λιθόσφαιρα, το εξώτατο στρώμα της γης. Η τεκτονική πλάκας οδηγείται από ρεύματα μεταφοράς στο μανδύα της Γης, το στρώμα κάτω από τη λιθόσφαιρα. Η κίνηση των τεκτονικών πλακών στη γη προκάλεσε συχνή ηφαιστειακή δραστηριότητα, η οποία απελευθέρωσε αέρια και άλλα υλικά στην ατμόσφαιρα. Αυτό βοήθησε στη ρύθμιση της σύνθεσης και της θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας της Γης.

Αντίθετα, ο Άρης δεν είχε σημαντική υδροσφαίρα και η τεκτονική της πλάκας δεν αναπτύχθηκε στον ίδιο βαθμό όπως στη Γη. Αυτό σήμαινε ότι ο Άρης ήταν λιγότερο ικανός να ρυθμίσει τη θερμοκρασία και την ατμοσφαιρική του σύνθεση. Ως αποτέλεσμα, η ατμόσφαιρα του Άρη έγινε λεπτή και έχασε μεγάλο μέρος της θερμότητας του, οδηγώντας στις ψυχρές, ξηρές συνθήκες που παρατηρούμε σήμερα.

Αυτές οι θεμελιώδεις διαφορές στις γεωλογικές ιστορίες της Γης και του Άρη οδήγησαν σε διαφορετικά αποτελέσματα για τους δύο πλανήτες. Το άφθονο νερό της Γης και η ενεργή τεκτονική της πλάκας επέτρεψαν την ανάπτυξη ενός δυναμικού και κατοικήσιμου περιβάλλοντος, ενώ ο Άρης έγινε ένας κρύος πλανήτης που μοιάζει με την έρημο. Οι αρχαίοι βράχοι στη γη παρέχουν επιτακτικές αποδείξεις για αυτές τις πρώτες διαδικασίες, διατηρώντας ένα αρχείο της μετάβασης του πλανήτη από ένα εχθρικό περιβάλλον σε ένα φιλόξενο, ικανό να διατηρήσει τη ζωή όπως το γνωρίζουμε.