Οι ερευνητές μελετούν πόσο οι πρώτοι άνθρωποι αναπτύχθηκαν μέσω του ηφαιστειακού χειμώνα
Η μελέτη επικεντρώθηκε σε έναν αρχαιολογικό χώρο στην Ιταλία που ονομάζεται Riparo Bombrini, η οποία διατηρεί στοιχεία για την ανθρώπινη κατοχή από τη μεσαία παλαιολιθική περίοδο. Οι ανασκαφές στο χώρο έχουν αποκαλύψει πέτρινα εργαλεία, οστά ζώων και άλλα αντικείμενα, παρέχοντας ενδείξεις για τη συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής των πρώιμων ανθρώπων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Η ομάδα ανέλυσε τα διαθέσιμα στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των δειγμάτων ιζημάτων, των αρχαιολογικών υπολειμμάτων και των γεωλογικών δεδομένων, για την ανακατασκευή των περιβαλλοντικών συνθηκών στο Riparo Bombrini πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την ηφαιστειακή έκρηξη. Διαπίστωσαν ότι ο ηφαιστειακός χειμώνας είχε σημαντικό αντίκτυπο στην περιοχή, προκαλώντας ταχεία μείωση της θερμοκρασίας, αυξημένη βροχόπτωση και αλλαγές στη βλάστηση.
Παρά αυτές τις προκλητικές περιβαλλοντικές συνθήκες, τα ευρήματα της ομάδας υποδεικνύουν ότι οι πρώτοι άνθρωποι στο Riparo Bombrini μπόρεσαν να επιβιώσουν και να προσαρμοστούν στον ηφαιστειακό χειμώνα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό οφείλεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων, όπως:
1. Στρατηγικές κυνηγιού και συγκέντρωσης:Οι πρώτοι άνθρωποι στο Riparo Bombrini ήταν κυνηγοί-συλλέκτες και η ικανότητά τους να προσαρμόσουν τις πρακτικές κυνηγιού και συλλογής τους ήταν ζωτικής σημασίας για την επιβίωσή τους. Πιθανότατα μετατόπισαν την εστίασή τους σε περισσότερους διαθέσιμους πόρους, όπως μικρά θηλαστικά, πουλιά και φυτά που θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν στο τροποποιημένο περιβάλλον.
2. Καταφύγιο:Η ανάλυση της ομάδας για τα αρχαιολογικά υπολείμματα στο χώρο δείχνει ότι οι πρώτοι άνθρωποι συνέχισαν να καταλαμβάνουν τις σπηλιές στο Riparo Bombrini κατά τη διάρκεια του ηφαιστειακού χειμώνα. Αυτές οι σπηλιές παρείχαν καταφύγιο από τον σκληρό καιρό και θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους ανθρώπους να διατηρήσουν τη θερμότητα του σώματος και να προστατευθούν από τα στοιχεία.
3. Κοινωνική συνεργασία:Η μελέτη υποδηλώνει ότι η κοινωνική συνεργασία και η ανταλλαγή πόρων ήταν απαραίτητη για την επιβίωση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κρίσης. Οι πρώτοι άνθρωποι πιθανώς βασίστηκαν στα κοινωνικά τους δίκτυα και τα κοινοτικά συστήματα υποστήριξης για να υπομείνουν τις δύσκολες συνθήκες και να διατηρήσουν τον τρόπο ζωής τους.
Η ερευνητική ομάδα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η προσαρμοστικότητα, η ανθεκτικότητα και η ευελιξία των πρώιμων ανθρώπων τους επέτρεψαν να επιβιώσουν και να ευδοκιμήσουν ακόμη και κατά τη διάρκεια ακραίων περιβαλλοντικών γεγονότων όπως οι ηφαιστειακοί χειμώνες. Τα ευρήματά τους υπογραμμίζουν τη σημασία των προσαρμογών της ανθρώπινης συμπεριφοράς και της κοινωνικής συνεργασίας ενόψει των αντιξοότητας και παρέχουν πληροφορίες για την αξιοσημείωτη ικανότητα των προγόνων μας να ξεπεράσουν τις δύσκολες συνθήκες.