Η θεωρία της Janna Levin για τα πάντα

Η αστροφυσικός και συγγραφέας Janna Levin έχει δύο κύρια γραφεία:Ένα στο Barnard College του Πανεπιστημίου Columbia, όπου είναι καθηγήτρια, και ένα χώρο στούντιο στο Pioneer Works, ένα «κέντρο τέχνης και καινοτομίας» στο Μπρούκλιν όπου ο Levin εργάζεται μαζί με καλλιτέχνες και μουσικούς. σε έναν διαρκώς διευρυνόμενο ρόλο ως διευθυντής επιστημών. Κάτω από τα δοκάρια στον τρίτο όροφο του πρώην εργοστασίου σιδηρουργίας που σήμερα στεγάζει την Pioneer Works, το στούντιο της είναι διακοσμημένο (με στηρίγματα από σκηνικό ταινιών) σαν speakeasy. Υπάρχει ένα μπαρ γεμάτο σκαμπό, ένα πιάνο, μια τρομπέτα και, στον τοίχο που χρησιμεύει ως μαυροπίνακας του Levin, μια ράγα ποτού που υπογραμμίζει μια μαθηματική περιγραφή μιας μαύρης τρύπας που περιστρέφεται σε ένα μαγνητικό πεδίο. Είτε η Levin γράφει λέξεις είτε εξισώσεις, βρίσκει έμπνευση ακριβώς έξω από το παράθυρο της γκαλερί της, όπου ένας τεράστιος κορμός δέντρου από ύφασμα και χαρτί κρέμεται από το ταβάνι σχεδόν μέχρι το πάτωμα του εργοστασίου τρεις ορόφους παρακάτω.

"Η επιστήμη είναι απλώς ένα απολύτως εγγενές μέρος της κουλτούρας", είπε ο Levin, ο οποίος διευθύνει ένα πρόγραμμα διαμονής για επιστήμονες, έχει άτυπες "ώρες γραφείου" για τους καλλιτέχνες και άλλους κατοίκους και φιλοξενεί Επιστημονικές Διαμάχες - μια σειρά συζητήσεων με ατμόσφαιρα ντίσκο που προσελκύει πλήθη μόνο για όρθιους. "Δεν το βλέπουμε διαφορετικό."

Ο Levin ζει σύμφωνα με αυτή την πεποίθηση. Διεξήγαγε έρευνα σχετικά με το ερώτημα εάν το σύμπαν είναι πεπερασμένο ή άπειρο και στη συνέχεια έγραψε ένα βιβλίο για τη ζωή της και αυτό το έργο (γραμμένο ως γράμματα στη μητέρα της) στην αρχή της σταδιοδρομίας της στη φυσική. Έχει επίσης μελετήσει τα όρια της γνώσης, ιδέες που βρήκαν τον δρόμο τους στο βραβευμένο μυθιστόρημά της για τους μαθηματικούς Alan Turing και Kurt Gödel.

Τον τελευταίο καιρό αναπτύσσει τη θεωρία ενός αστροφυσικού αντικειμένου που αποκαλεί «μπαταρία μαύρης τρύπας», ένα κύκλωμα που δημιουργείται από μια μαύρη τρύπα και ένα αστέρι νετρονίων σε τροχιά που εκφορτίζεται με μια ξαφνική λάμψη ηλεκτρισμού, μάλλον σαν κεραυνός στο βαθύ διάστημα. . Το τελευταίο της βιβλίο, Black Hole Blues and Other Songs From Outer Space , που κυκλοφόρησε βιαστικά στα τέλη Μαρτίου, εξιστορεί τη δραματική ιστορία του πειράματος LIGO (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory), από τη φανταστική σύλληψή του τη δεκαετία του 1960 έως την πρόσφατη, θριαμβευτική ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων - κυματισμοί στον χωροχρόνο που έρχονται από τη μακρινή συγχώνευση δύο μαύρων τρυπών.

«Είχα ενθουσιαστεί με το πείραμα», είπε η Levin στο στούντιο speakeasy της τον περασμένο μήνα. Αρχικά ανατέθηκε να γράψει για τις ίδιες τις μαύρες τρύπες, έλκεται όλο και περισσότερο από την ιστορία των άχρηστων επιστημόνων που κατασκεύασαν μια φανταστικά περίπλοκη μηχανή για να τις ανιχνεύσει. «Ασχολούνται με αυτό το αφηρημένο, επίπονο, δυσνόητο πράγμα, αλλά υπάρχει επίσης αυτό το τρέχον θέμα του κινδύνου και της εμμονής και της περιέργειας και της φιλοδοξίας που είναι καθολικό, όχι συγκεκριμένο», είπε. "Το γεγονός ότι το πείραμα πέτυχε ήταν απλώς ένα δώρο."

The New York Times Book Review αποκάλεσε τη Λέβιν έναν συγγραφέα που «εναρμονίζει την επιστήμη και τη ζωή με αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία», μια περιγραφή που θα μπορούσε να εφαρμοστεί εξίσου εύκολα σε αυτήν ως άτομο. Περιοδικό Quanta ενώθηκε με τον Levin στο speakeasy της ένα πρόσφατο απόγευμα της Πέμπτης, εγκαίρως για το happy hour που έκανε πριν ξεκινήσει μια ομιλία στη Γαλλική Πρεσβεία. Ακολουθεί μια επεξεργασμένη και συνοπτική έκδοση αυτής της συνομιλίας και μια επακόλουθη ανταλλαγή email.

QUANTA MAGAZINE:Πώς κατάφερες να γίνεις και αστροφυσικός και συγγραφέας;

JANNA LEVIN:Είμαι πιο έκπληκτος που οι άνθρωποι γίνονται μόνο το ένα ή το άλλο. Όλα τα παιδιά είναι επιστήμονες και όλα τα παιδιά είναι καλλιτέχνες. Όλοι διαβάζουν. Πώς γίνεται να εγκαταλείπουμε τόσο μεγάλα πράγματα; Αυτή είναι η ερώτηση αν με ρωτήσεις. Απλώς δεν παράτησα πράγματα.

Υπάρχει εσωτερική σύγκρουση ή μπορείτε απλώς να μεταβείτε σε οποιαδήποτε λειτουργία;

Δεν αλλάζω πολύ εύκολα μεταξύ των λειτουργιών. Δεν μπορώ να γράψω το πρωί και μετά να κάνω έναν υπολογισμό το βράδυ. δεν θα λειτουργήσει καθόλου έτσι. Αν υπολογίζω όλη μέρα, δεν μπορώ καν να κοινωνικοποιηθώ αργότερα. Δεν είμαι λοιπόν σε αγγλική λειτουργία. Και αν κοιτάξετε τις σημειώσεις μου όταν κάνω φυσική — πολύ αραιές στις λέξεις. Συνήθως χρησιμοποιώ πολλές λέξεις μόνο όταν δεν ξέρω τι συμβαίνει. Έτσι, εδώ βρίσκεστε σε λειτουργία γλώσσας, και μετά σκάβετε, σκάβετε, σκάβετε και μπείτε σε αυτόν τον συνολικό χώρο των μαθηματικών, και στη συνέχεια είναι μόνο όλοι οι υπολογισμοί — σελίδες και σελίδες υπολογισμών, όχι μια λέξη κατανόησης. Και μετά καταλήγετε σε μια απάντηση που δεν είστε σίγουροι ότι ξέρετε πώς να ερμηνεύσετε σωστά και, στη συνέχεια, πρέπει να κάνετε την αντίστροφη κίνηση μέχρι να μπορέσετε να την πείτε ξανά σε απλά αγγλικά.

Πιστεύετε ότι η γλώσσα είναι μια πιο κατά προσέγγιση μορφή έκφρασης από τα μαθηματικά;

Ναι και ΟΧΙ. Δεν μπορώ να καταλάβω το φορτίο σε μια μαύρη τρύπα με λόγια. Υπάρχουν όμως διαφορετικά επίπεδα κατανόησης. Νόμιζα ότι ήμουν μάστερ στη γενική σχετικότητα μέχρι που τη δίδαξα. Έχοντας να εξηγήσω το θέμα δυνατά, είχα ένα εντελώς νέο επίπεδο κατανόησης. Είναι κατά προσέγγιση, διαισθητικό; Ίσως σπλαχνικό. Ίσως βαθύτερα από κάποια άποψη. Λιγότερο ακριβές αλλά βαθύτερο;

Τι σχεδίαζες να γίνεις;

Δεν πίστευα ότι θα ήμουν επιστήμονας. Με τιποτα. Νομίζω ότι η ιδέα μας για το τι είναι ένας επιστήμονας έχει εξελιχθεί πολύ. Τώρα θεωρούμε έναν επιστημονικό άνθρωπο ως περίεργο, κάποιον που κάνει ερωτήσεις. Νόμιζα ότι ένας επιστήμονας έπαιζε με μια χημεία στο υπόγειο, και δεν το έκανα. Νόμιζα ότι οι φυσικοί κατασκεύασαν βόμβες και απομνημόνευσαν εξισώσεις και ήταν αυθεντικές, οπότε αυτό δεν ήταν πολύ ενδιαφέρον.

Ξεκίνησα το κολέγιο ως σπουδαστής φιλοσοφίας και με ενδιέφερε η ιστορία της τέχνης, οι τέχνες. Αλλά μισούσα ορισμένα πράγματα στη φιλοσοφία. Ήμουν πραγματικά απογοητευμένος που οι άνθρωποι προσπαθούσαν να καταλάβουν τι εννοούσε ένας από καιρό νεκρός όταν έλεγε κάτι. Κανείς δεν σκίζει τα μαλλιά του λέγοντας:«Τι εννοούσε ο Αϊνστάιν λέγοντας σχετικότητα;» Μόλις το μοιράστηκε, το μοιράστηκε. Ήταν δικό μας. Όταν ανακάλυψα τη διαφορά μεταξύ της άμεσης επίλυσης προβλημάτων και της επίλυσης προβλημάτων με αυτό το είδος πολυσύλλαβης συσκότισης ζούγκλας, έκανα την αλλαγή.

Δεν είχατε λοιπόν ιδέα μέχρι τότε ότι θα ήσασταν καλοί στη φυσική;

Δεν σπούδασα ποτέ μαθηματικά ή φυσική στο γυμνάσιο. Δεν τελείωσα πραγματικά το γυμνάσιο — δεν έχω απολυτήριο λυκείου.

Πώς έγινε αυτό;

Ήμουν επιβάτης σε ένα πολύ άσχημο αυτοκινητιστικό ατύχημα στο νεώτερο έτος. Χτυπήσαμε μια πεζογέφυρα και προσγειωθήκαμε ανάποδα σε ένα κανάλι, με ρόδες να χτυπούν νερό τριγύρω. Κολυμπήσαμε από τα παράθυρα μέσα από σπασμένα τζάμια και βγήκαμε ματωμένοι. Ήμουν 16 και έκλεινα τα 17. Όλοι απλώς επέμειναν:Πήγαινε στο κολέγιο. Για άγνωστους λόγους, ο Barnard έριξε μια ματιά στην αίτησή μου. Δεν έχω ιδέα γιατί; είχαν ληφθεί από καιρό αποφάσεις για εισαγωγές. Τέλος πάντων, ένα μήνα αργότερα ήμουν καθ' οδόν για τη Νέα Υόρκη, λίγο ουλωμένος από το ατύχημα, αλλά κατά τα άλλα άθικτος.

Γιατί σας παρότρυναν να φύγετε από το σπίτι; Βρεθήκατε σε μπελάδες;

Δεν μπορώ να πω ότι ήμουν προβληματικός έφηβος. Ήμουν απερίσκεπτη κατά καιρούς. Δεν είναι σχεδόν η πρώτη φορά που τραυματίστηκα. Στα 11 έκανα skateboard και άρπαξα τον προφυλακτήρα ενός διερχόμενου αυτοκινήτου για να κερδίσω ταχύτητα. Κατέληξε με διάσειση, αμνησία λίγες ώρες αργότερα. Τελικά με έβγαλαν νοκ άουτ σε κώμα 24 ωρών στο νοσοκομείο. Η μαμά μου είπε κάποτε, «Φαντάσου πόσο έξυπνος θα ήσουν».

Μέχρι το νεώτερο έτος συμπεριφερόμουν ίσως ακόμη πιο απερίσκεπτα από το συνηθισμένο και σίγουρα έμπαινα σε κάποιο πρόβλημα. Απλώς νομίζω ότι όποιος νοιαζόταν για μένα πίστευε ότι θα ήμουν πιο ασφαλής και θα έκανα τους πάντες λιγότερο τρελούς αν προχωρούσα, παρά αν έμενα.

Πότε ξεκινήσατε να γράφετε βιβλία;

Βασικά όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Έγραψα το πρώτο μου βιβλίο όταν ήμουν μεταδιδακτορικός, μετά το μεταπτυχιακό. Και αυτό απλά δεν γίνεται. Μου είπαν να μην το κάνω αυτό από όλους όσοι νοιάζονταν για μένα. Είπαν, δεν θα βρεις ποτέ δουλειά ως επιστήμονας. κανείς δεν θα σε πάρει στα σοβαρά. Κράτα το κεφάλι κάτω; ολοκληρώστε τη δουλειά σας. Αλλά το έκανα ούτως ή άλλως.

Πρέπει πολύ να γράψω για να ευχαριστήσω τον εαυτό μου. Νομίζω ότι κάποια δημοφιλής επιστήμη δεν το κάνει αυτό, και νομίζω ότι εκεί σκοντάφτει. Εάν δεν γράφετε για τον εαυτό σας, είστε πάντα λίγο ανειλικρινείς.

Τώρα είστε θητεία στο Barnard College of Columbia University. Πώς καταλήξατε στο ρόλο σας εδώ στην Pioneer Works;

Δεν μπορούσα να φανταστώ να γράψω το βιβλίο μου στο γραφείο μου στην Κολούμπια. θα ένιωθε τιμωρία. Είναι υπέροχο να βρίσκομαι σε αυτό το γραφείο όταν μιλάω με φυσικούς για τη φυσική. είναι μια όμορφη εμπειρία. Αλλά όταν κάνω κάτι άλλο, νιώθω απλώς απομονωμένος. Πριν έρθω εδώ, ήμουν σε ένα άλλο στούντιο καλλιτεχνών, ένα φανταστικό μέρος, μόνο και μόνο για να πάρω λίγη έμπνευση. Όλοι δούλευαν σαν τρελοί, τα πράγματα έπεφταν από τους τοίχους, οι άνθρωποι συγκολλούσαν, πριόνιζαν, πετούσαν σπινθήρες και εγώ ήμουν τέλεια, τώρα μπορώ να κάνω κάτι! Είναι παρόμοια εδώ. Ήρθα στο Pioneer Works γιατί αυτό είναι λίγο πιο δημοφιλές. Θα μπορούσα να κάνω εκδηλώσεις εδώ λόγω της ομορφιάς του χώρου, αλλά είναι η κοινότητα που με κάνει να θέλω να επιστρέψω.

Αυτό που βλέπω κοινό μεταξύ των ανθρώπων της Pioneer Works είναι ότι θέλουν να ζήσουν σε έναν μεγαλύτερο κόσμο. Δεν αισθάνονται ότι η έμπνευσή τους τροφοδοτείται από την απομόνωση. Κοιτάζω πάντα έξω από αυτό το παράθυρο της γκαλερί, ποιος χτίζει κάτι.

Το 2014, ξεκινήσατε το Scientific Controversies, το οποίο έφερε τους νικητές του βραβείου Νόμπελ στο Pioneer Works. Ποια είναι η ιστορία πίσω από αυτό;

Όταν ξεκίνησα εδώ ως επιστήμονας στην κατοικία, μου ζήτησαν να κάνω μια ομιλία, αλλά σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ πιο διασκεδαστικό να ακούσω μια συζήτηση. Είπα λοιπόν, να τι πρέπει να κάνουμε:όχι ένα πάνελ, όχι μια συζήτηση, μόνο δύο καλεσμένοι που δεν προσπαθούν να κερδίσουν μια διαμάχη — που κάνουν μια γνήσια και αυθόρμητη συζήτηση για θέματα στα οποία δεν γνωρίζουμε την απάντηση. Αυτή είναι η ιδέα και ήρθε σχεδόν αμέσως. Επειδή είχα κάνει πολλές ομιλίες και άλλες εκδηλώσεις, ήταν πραγματικά ξεκάθαρο για μένα τι θα απολάμβανα.

Σαφώς και το κοινό το απολαμβάνει. ο χώρος είναι πάντα γεμάτος.

Η επιστήμη είναι μια τόσο σημαντική δύναμη στον πολιτισμό, και μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πώς συμβαίνει αυτό. Αισθάνομαι ότι το ενδιαφέρον των ανθρώπων για την επιστήμη έχει αυξηθεί, αλλά εξακολουθούμε να τη βλέπουμε ως «άλλο». Η φιλαργυρία των ανθρώπων για πληροφορίες σχετικά με την επιστήμη αυξάνεται πραγματικά. Είναι πολύ διαφορετικό, πιστεύω, από ό,τι ήταν παλιά.

Ας μιλήσουμε για το νέο σας βιβλίο, Black Hole Blues. Είναι βασικά μια ιστορία για ανθρώπους που κατασκευάζουν μια μηχανή.

Ξέρω! Ο φίλος μου ήταν σαν να είναι εντελώς μεταμοντέρνο!

Όταν ξεκινήσατε να γράφετε για το LIGO και την αναζήτηση βαρυτικών κυμάτων, δεν ήταν ξεκάθαρο ότι θα υπήρχε αίσιο τέλος για την αναφορά.

Το σασπένς του να μην ξέρω είναι, για μένα, τι έγινε το βιβλίο. Ακόμη και τον Αύγουστο, ο συνιδρυτής του LIGO Rai Weiss μου έλεγε πράγματα όπως, «Αυτό θα μπορούσε να είναι μια αποτυχία». Αυτό ήταν το παγκόσμιο θέμα για το οποίο ένιωθα ότι έγραφα. Και έτσι, ναι, έκανα το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή, παίρνοντας αυτό το μεγάλο ρίσκο να γράψω αυτό το βιβλίο για ένα αποτυχημένο πείραμα. Αυτός είναι ο συνδυασμός που αγαπώ — η ένταση όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε κάτι σπουδαίο και κάτι που θα μπορούσε να είναι απλώς μια τραγωδία.

Σας ενδιαφέρει το LIGO μέσω της έρευνάς σας για τις μαύρες τρύπες. Θα μπορούσατε να μιλήσετε για αυτήν την ιδέα που έχετε αναπτύξει —  την μπαταρία της μαύρης τρύπας;

Ξεκίνησε πραγματικά αφελώς. Ένα αστέρι νετρονίων έχει ένα γιγάντιο μαγνητικό πεδίο — θα μπορούσε να είναι χίλια τρισεκατομμύρια φορές το μαγνητικό πεδίο της Γης. Εάν το πετάξετε σε μια μαύρη τρύπα, η τυπική ιστορία είναι ότι η μαύρη τρύπα δεν μπορεί να κρατήσει το μαγνητικό πεδίο, επειδή αυτό θα παραβίαζε τα θεωρήματα της μαύρης τρύπας "χωρίς τρίχες" - το μαγνητικό πεδίο θα ήταν "τρίχα", άρα το μαύρο τρύπα πρέπει να την αποτινάξει. Με έμαθαν ότι σε όλη μου τη ζωή, και απλώς σκέφτηκα, ότι κάτι δεν είναι σωστό.

Κάναμε λοιπόν αυτόν τον υπολογισμό, με τον μεταδιδακτορικό Sean McWilliams, όπου το αστέρι νετρονίων βρίσκεται σε τροχιά, που σημαίνει ότι έχετε έναν κυματιστή μαγνήτη γύρω από τη μαύρη τρύπα. Μπορείτε να δημιουργήσετε ηλεκτρισμό από έναν κυματιστό μαγνήτη — αν αποσυνδέσω μια λάμπα από αυτήν τη λάμπα και κουνήσω έναν μαγνήτη γύρω, η λάμπα θα ανάψει. Είπαμε λοιπόν:Κοίτα, κουνάμε έναν μαγνήτη τριγύρω. ποια λάμπα θα ανάψει; Δεν ξέρω γιατί κανείς άλλος δεν το είπε πρώτος.

Βίντεο: Η Janna Levin μιλά για τους ρόλους της ως επιστημονικής διευθύντριας σε ένα «κέντρο τέχνης και καινοτομίας» στο Μπρούκλιν και ως φυσικός και συγγραφέας.

Béatrice de Géa για το περιοδικό Quanta

Όταν λοιπόν το LIGO ανιχνεύσει μια μαύρη τρύπα που καταπίνει ένα αστέρι νετρονίων, περιμένετε να μπορείτε να δείτε μια ταυτόχρονη λάμψη φωτός από την μπαταρία εκφόρτισης;

Μάλλον ακτίνες Χ, ακτίνες γάμμα, ίσως ραδιόφωνο. Τον τελευταίο καιρό μιλούσαμε για το σε ποια μπάντα κυμάτων θα το δούμε. Αυτό είναι ένα δύσκολο βήμα, αλλά πιστεύουμε ότι και τα τρία, πιθανώς.

Το μυθιστόρημά σας του 2006, A Madman Dreams of Turing Machines, πραγματεύεται τις έννοιες του άπειρου, της αλήθειας και των ορίων της γνώσης — θέματα που εξερευνήσατε επίσης στην έρευνά σας στην κοσμολογία, σχετικά με το αν το σύμπαν είναι πεπερασμένο ή άπειρο. Αφηγείστε την ιστορία μέσα από μια φανταστική αφήγηση των ζωών και των φρικτών θανάτων του Alan Turing και του Kurt Gödel. Θα μπορούσατε να μιλήσετε για το τι αποκάλυψε το έργο τους για τη φύση της αλήθειας;

Το θεώρημα του Γκέντελ λέει ότι υπάρχουν γεγονότα που είναι αληθινά, αλλά αυτά δεν μπορούν ποτέ να αποδειχθούν αληθή. Υπάρχουν γεγονότα μεταξύ των αριθμών που δεν θα μάθουμε ποτέ ότι είναι αληθή ή ψευδή. Όταν ο Γκέντελ το έδειξε αυτό — δεν πειράζει όταν ήρθε ο Τούρινγκ και το έδειξε περισσότερο Τα γεγονότα μεταξύ των αριθμών είναι πράγματα για τα οποία δεν θα μάθουμε ποτέ τίποτα — αυτό ήταν ένα σοκ. Σημαίνει ότι δεν υπάρχει «θεωρία των πάντων» στα μαθηματικά. Ήταν τόσο μεγάλο πλήγμα.

Μου άρεσε η ιδέα να παίξω το θεώρημα του Γκέντελ με μια αφήγηση στη μυθοπλασία όπου λέω μια αληθινή ιστορία, παρόλο που δεν το κάνω παραθέτοντας μόνο πραγματικές πληροφορίες. Υπάρχει μια αίσθηση της αλήθειας μιας φανταστικής ιστορίας — κατά κάποιο τρόπο, ίσως περισσότερο ως μια σπλαχνική εμπειρία της αλήθειας, ίσως μια πιο ξεκάθαρη, μεγαλύτερη εικόνα, παρά αν είχα μόλις απαριθμήσει όλα τα βιογραφικά γεγονότα.

Απλώς αισθάνομαι επίσης ότι η επιστήμη είναι μέρος του πολιτισμού, κάτι που κινητοποιεί τη σύνδεσή μου με την Pioneer Works. Γιατί δεν μπορώ να γράψω ένα μυθιστόρημα για την επιστήμη; Μπορείτε να γράψετε για την ενδοοικογενειακή βία. Μπορείτε να γράψετε ένα μυθιστόρημα για τη ναυτιλιακή βιομηχανία στη Βοστώνη. Γιατί δεν μπορώ να γράψω ένα μυθιστόρημα για τους μαθηματικούς; Είναι απλώς ένα φυσικό μέρος του πολιτισμού.

Βλέποντας ότι είστε ένας φυσικός που έχει σκεφτεί τόσο βαθιά το θεώρημα του Gödel, πιστεύετε ότι η απουσία μιας θεωρίας των πάντων στα μαθηματικά υποδηλώνει ότι μπορεί να μην υπάρχει θεωρία για τα πάντα στη φυσική;

Το σκέφτομαι εντελώς. Γιατί να σκεφτούμε, αφού η φυσική είναι τόσο ριζωμένη στα μαθηματικά, ότι θα υπάρχει μια φυσική θεωρία για τα πάντα; Ο τρόπος που συνήθως σκεφτόμαστε για τη Μεγάλη Έκρηξη είναι:Το σύμπαν γεννιέται και γεννιέται με αρχικά δεδομένα. Υπάρχουν νόμοι της φυσικής, και κατά κάποιο τρόπο τα αρχικά δεδομένα είναι απλώς… κάτι άλλο. Είμαστε πραγματικά ανέντιμοι σχετικά με το από πού προέρχεται. Τι κι αν ο νόμος της φυσικής που περιγράφει την προέλευση του σύμπαντος είναι κάτι που πρέπει να διεκδικήσει τον εαυτό του, κάτι που είναι ένα κλασικό αυτοαναφορικό γκντελιανό στήσιμο για ένα κουβάρι. [Ένα κουβάρι του Γκέντελ είναι μια αναπόδεικτη, αυτοαναφορική μαθηματική δήλωση, όπως, «Αυτή η δήλωση είναι μη αποδείξιμη».] Τι θα συμβεί αν οι νόμοι της φυσικής πρέπει να ισχυριστούν για τον εαυτό τους με τέτοιο τρόπο ώστε οι ίδιοι να γίνουν κατά κάποιο τρόπο μη υπολογίσιμοι;

Με ενδιαφέρει επίσης εξαιρετικά η ιδέα ότι τα αρχικά δεδομένα του σύμπαντος θα μπορούσαν να περιέχουν παράλογους ή μη υπολογίσιμους αριθμούς. Τότε το σύμπαν δεν θα μπορούσε ποτέ να ολοκληρώσει τον υπολογισμό των συνεπειών των αρχικών συνθηκών. Ίσως δεν μπορούμε να προβλέψουμε τι θα ακολουθήσει, επειδή κάθε ψηφίο των αρχικών δεδομένων είναι μια ρίψη νομίσματος.

Αλλά δεν αρκεί να έχω μόνο λέξεις, και δεν έχω βρει ποτέ κάτι να γράψω στα μαθηματικά, γι' αυτό απλώς έχω μπερδευτεί. Νομίζω ότι ένα έξυπνο πράγμα θα ήταν να κοιτάξουμε ένα συγκεκριμένο κουβάρι του Γκέντελ που υπάρχει στα μαθηματικά και να προσπαθήσουμε να το αντιστοιχίσουμε σε πλασματικούς νόμους της φυσικής. Τότε θα είχατε ένα σύμπαν στο οποίο υπήρχε ένα κουβάρι του Γκέντελ. Υπάρχουν εποικοδομητικά πράγματα που μπορείτε να δοκιμάσετε.

Είναι κάτι που σκοπεύετε να επιδιώξετε;

Ναι, πάντα επιστρέφει στο τέλος. Αυτή τη στιγμή μιλάω ξανά σε κάποιον για ένα αυτοαναφορικό Big Bang. Σχεδιάζοντας σημειώσεις για τις ιδέες, πραγματικά. Οι σημειώσεις βοηθούν να διευκρινιστεί τι γνωρίζετε, τι καταλαβαίνετε, τι δεν καταλαβαίνετε πραγματικά.