Ο βραβευμένος με Νόμπελ Σούτζι Νακαμούρα εξακολουθεί να είναι θυμωμένος με την Ιαπωνία
ΤΟΚΙΟ— Η ηλικία και η αναγνώριση δεν έχουν χαραμίσει τον βραβευμένο με Νόμπελ Φυσικής Σούτζι Νακαμούρα. Αυτός και οι άλλοι Ιάπωνες Hiroshi Amano και Isamu Akasaki μοιράστηκαν το βραβείο φυσικής του 2014 για την ανάπτυξη μιας διόδου μπλε εκπομπής φωτός (LED), η οποία βρισκόταν στο επίκεντρο μιας πικρής διαμάχης για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας πριν από μια δεκαετία περίπου τη στιγμή που ο Nakamura έφυγε από την Ιαπωνία. Σε μια συνέντευξη Τύπου εδώ την Παρασκευή—η πρώτη στην πατρίδα του από τότε που πήρε το μετάλλιό του στη Στοκχόλμη τον περασμένο μήνα—ο Νακαμούρα επέκρινε τον τρόπο με τον οποίο η Ιαπωνία αντιμετωπίζει τους πρωτοπόρους της τεχνολογίας και επέκρινε αυτό που λέει ότι είναι ένα αποτυχημένο εκπαιδευτικό σύστημα.
Η επιτροπή του βραβείου Νόμπελ ανέφερε ότι η ανάπτυξη του μπλε LED οδηγεί σε έναν νέο, πιο αποτελεσματικό και φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο «για να φωτίσει τον κόσμο». Ο Amano και ο Akasaki έθεσαν τις βάσεις με το να φτιάχνουν το νιτρίδιο του γάλλιου, ένα διαβόητο λεπτό υλικό, για να εκπέμπει μια αμυδρή μπλε λάμψη ενώ εργάζονταν μαζί στο Πανεπιστήμιο Nagoya στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Το 1993, ο Nakamura, ο οποίος κατείχε μόνο μεταπτυχιακό και δούλευε σχεδόν μόνος του σε έναν μικρό εξειδικευμένο κατασκευαστή χημικών στο αγροτικό Σικόκου, αντιμετώπισε τις προκλήσεις κατασκευής για να αποκτήσει ένα φωτεινό μπλε LED που ήταν εμπορικά βιώσιμο.
Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ο Νακαμούρα είχε μια διαμάχη με τον εργοδότη του και, όπως φάνηκε, με όλη την Ιαπωνία. Βασιζόμενος σε μια ρήτρα του νόμου περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας της Ιαπωνίας, το άρθρο 35, που εκχωρεί διπλώματα ευρεσιτεχνίας σε μεμονωμένους εφευρέτες, έκανε το άνευ προηγουμένου βήμα να μηνύσει τον πρώην εργοδότη του για ένα μερίδιο από τα κέρδη που αποκόμιζε η εφεύρεσή του. Τελικά συμφώνησε σε διακανονισμό 8 εκατομμυρίων δολαρίων με τη μεσολάβηση του δικαστηρίου, μετακόμισε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στη Σάντα Μπάρμπαρα (UCSB) και έγινε Αμερικανός πολίτης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου παραπονέθηκε πικρά για τη συμπεριφορά της Ιαπωνίας προς τους εφευρέτες, το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας και τις νομικές διαδικασίες του.
Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στην Ιαπωνία την περασμένη εβδομάδα, ο Nakamura, τώρα 60 ετών και ακόμη στο UCSB, έδωσε μια συνέντευξη Τύπου όπου ρωτήθηκε για το ερευνητικό περιβάλλον της Ιαπωνίας υπό το φως της αναγνώρισής του Νόμπελ. Ακολουθεί μια περίληψη των σχολίων του, τα οποία επιμελήθηκαν για συντομία και σαφήνεια.
Σχετικά με το εάν η Ιαπωνία έχει αλλάξει όσον αφορά την επιβράβευση των εφευρετών: "Πριν από την αγωγή μου, η τυπική αμοιβή αποζημίωσης [σε εφευρέτες για την εκχώρηση δικαιωμάτων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας] ήταν ένα ειδικό μπόνους περίπου 10.000 $. Αλλά μετά τη δίκη μου, όλες οι εταιρείες άλλαξαν [την προσέγγισή τους]. Οι καλύτερες εταιρείες πληρώνουν λίγο τοις εκατό των δικαιωμάτων ή της άδειας αμοιβή [στους εφευρέτες]. Μια μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία πληρώνει 10 εκατομμύρια δολάρια ή 20 εκατομμύρια δολάρια. Το πρόβλημα είναι τώρα η ιαπωνική κυβέρνηση θέλει να καταργήσει το άρθρο 35 του νόμου περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και να δώσει όλα τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας στην εταιρεία. Εάν η ιαπωνική κυβέρνηση αλλάξει τη νομοθεσία για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας σημαίνει βασικά ότι δεν θα υπήρχε αποζημίωση [για τους εφευρέτες]. Σε αυτήν την περίπτωση συνιστώ στους Ιάπωνες υπαλλήλους να πάνε στο εξωτερικό."
Σχετικά με το γιατί οι ιαπωνικές εταιρείες έχουν χάσει έδαφος διεθνώς: "Η Ιαπωνία είναι πολύ καλή στο να παράγει προϊόντα - ημιαγωγούς, κινητά τηλέφωνα, τηλεοράσεις, ηλιακά κύτταρα. Αλλά θα μπορούσαν να πουλήσουν μόνο στην εγχώρια αγορά. Δεν θα μπορούσαν να πουλήσουν εκτός Ιαπωνίας. Η παγκοσμιοποίησή τους είναι πολύ κακή. Ο λόγος είναι μάλλον η γλώσσα Πρόβλημα. Τα Ιαπωνικά είναι τα χειρότερα [από άποψη] αγγλικής απόδοσης."
Σχετικά με την ιαπωνική και την ασιατική εκπαίδευση: "Το σύστημα εισαγωγικών εξετάσεων για την Ιαπωνία είναι πολύ κακό. Και η Κίνα, η Ιαπωνία, η Κορέα είναι το ίδιο. Για όλους τους μαθητές γυμνασίου, ο στόχος εκπαίδευσης τους είναι να εισέλθουν σε ένα διάσημο πανεπιστήμιο. Νομίζω ότι το ασιατικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι χάσιμο χρόνου. Νέοι οι άνθρωποι [θα πρέπει να μπορούν] να μελετούν διαφορετικά πράγματα."
Στα γήπεδα της Ιαπωνίας: "Το ιαπωνικό νομικό σύστημα είναι το χειρότερο στον κόσμο. Εάν υπάρχει μήνυση στις ΗΠΑ, πρώτα υπάρχει μια διαδικασία ανακάλυψης. Πρέπει να δώσουμε όλα τα στοιχεία στους δικηγόρους. Στην Ιαπωνία δεν υπάρχει διαδικασία ανακάλυψης. Εάν υπάρχει μια μήνυση, πρέπει να πετάξουμε όλα τα κακά στοιχεία. Επόμενο:κατάθεση. Στις ΗΠΑ μπορείτε να καθαιρέσετε τους πάντες. Αλλά στην Ιαπωνία δεν υπάρχει κατάθεση. Στην Ιαπωνία, ο δικαστής δεν μπορεί να ανακαλύψει μέσω [εξέτασης] αποδεικτικών στοιχείων ποια πλευρά είναι κακή επειδή δεν υπάρχουν αποδείξεις. Χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, οι δικαστές προτιμούν τους διακανονισμούς. Αυτός είναι ο λόγος που οι εταιρείες πηγαίνουν στις ΗΠΑ για αγωγές πνευματικής ιδιοκτησίας."
Σχετικά με την οικονομική και εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Ιαπωνία: "Νομίζω ότι μέχρι να καταρρεύσει η ιαπωνική οικονομία, δεν θα συμβούν καθόλου αλλαγές. Ακριβώς όπως μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όλα άλλαξαν [επειδή] η Ιαπωνία κατέρρευσε. Νομίζω ότι πρώτα η Ιαπωνία πρέπει να καταρρεύσει οικονομικά."
Σχετικά με τα οφέλη από την απόκτηση βραβείου Νόμπελ: "Δεν χρειάζεται να διδάσκω πια, και έχω χώρο στάθμευσης. Αυτό είναι το μόνο που πήρα από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια."
