Να σφίξουμε τα χέρια ή όχι; Μια παλιά ανθρώπινη χειρονομία τώρα στο κενό

Στον τομέα της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης, η χειραψία βρίσκεται ως χειρονομία της εισαγωγής, του χαιρετισμού ή του αποχαιρετισμού. Η προέλευσή του ανιχνεύει πίσω στους αρχαίους πολιτισμούς, όπου συμβόλιζε την εμπιστοσύνη και την καλή θέληση μεταξύ των ατόμων. Ωστόσο, στο συνεχώς εξελισσόμενο τοπίο των κοινωνικών κανόνων και των ανησυχιών για τη δημόσια υγεία, η χειραψία βρίσκεται σε κατάσταση ροής.

Η παράδοση των χεριών που κουνιέται από καιρό θεωρείται καθολική γλώσσα, υπερβαίνει τα πολιτιστικά και γεωγραφικά όρια. Σημαίνει μια σύνδεση μεταξύ των ατόμων, μεταφέρει μια αίσθηση σεβασμού και ισότητας και χρησιμεύει ως μορφή μη λεκτικής επικοινωνίας. Ωστόσο, η συνεχιζόμενη πανδημία Covid-19 έχει αμφισβητήσει την ασφάλεια αυτής της φαινομενικά αβλαβής χειρονομίας.

Η στενή φυσική επαφή που εμπλέκεται σε χειραψία δημιουργεί κίνδυνο μετάδοσης της νόσου, καθώς παρέχει μια άμεση οδό για την εξάπλωση των παθογόνων μέσω επαφής με μολυσμένα χέρια. Αυτή η ανησυχία προκάλεσε ευρεία υιοθέτηση εναλλακτικών μεθόδων χαιρετισμού, όπως χτυπήματα αγκώνα, χτυπήματα γροθιά ή ακόμα και χαιρετισμούς μη επαφής, όπως κούνημα ή κυματισμό.

Ενώ αυτές οι εναλλακτικές λύσεις μπορεί να φαίνονται λιγότερο επίσημες ή οικείες, δίνουν προτεραιότητα στη δημόσια υγεία και ασφάλεια κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Ωστόσο, καθώς τα ποσοστά εμβολιασμού αυξάνονται και τα ποσοστά μόλυνσης μειώνονται, πολλοί αναρωτιούνται εάν η χειραψία θα ανακτήσει την προηγούμενη προεξοχή της ή αν η κοινωνία θα αγκαλιάσει μια πιο προσεκτική προσέγγιση της φυσικής επαφής.

Η απόφαση για το αν θα σφίξει ή όχι τα χέρια έχει γίνει μια προσωπική επιλογή, επηρεασμένη από την ατομική ανοχή κινδύνου, τους πολιτιστικούς κανόνες και το επίπεδο του κινδύνου δημόσιας υγείας σε μια δεδομένη περιοχή. Μερικοί άνθρωποι μπορεί να αισθάνονται άνετα να επανέλθουν χειραψίες, ενώ άλλοι μπορούν να επιλέξουν εναλλακτικά χαιρετισμούς ή να κάνουν λάθος από την πλευρά της προσοχής αποφεύγοντας εντελώς τη φυσική επαφή.

Καθώς οι κοινωνίες περιηγούνται στο μονοπάτι προς την μετα-φανταχορική κανονικότητα, το μέλλον της χειραψίας παραμένει αβέβαιο. Μπορεί να εξελιχθεί σε μια πιο επιλεκτική πρακτική, που προορίζεται για συγκεκριμένες περιπτώσεις ή προορίζεται για άτομα που γνωρίζουν ο ένας τον άλλον καλά. Εναλλακτικά, οι εναλλακτικοί χαιρετισμοί μπορεί να συνεχίσουν να επικρατούν, αντανακλώντας μια αυξημένη συνειδητοποίηση του προσωπικού χώρου και της υγιεινής.

Ανεξάρτητα από την τελική του μοίρα, η χειραψία είναι απόδειξη της ανθρώπινης προσαρμοστικότητας και της συνεχώς μεταβαλλόμενης φύσης των κοινωνικών τελωνείων. Καθώς οι κοινωνίες αντιμετωπίζουν την ισορροπία μεταξύ παράδοσης και δημόσιας υγείας, η χειραψία χρησιμεύει ως υπενθύμιση ότι ακόμη και οι πιο ριζωμένες πρακτικές μπορούν να υπόκεινται σε αλλαγές ενόψει νέων προκλήσεων.