Μηδενική ανοχή, μηδενικό αποτέλεσμα:Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν νόμους «αδρανές»

Παρά την ευρεία υιοθέτηση πολιτικών μηδενικής ανοχής σε μια προσπάθεια καταπολέμησης μιας ποικιλίας κοινωνικών ζητημάτων, οι στατιστικές αποκαλύπτουν μια διαφορετική πραγματικότητα οι επιπτώσεις και η αποτελεσματικότητά τους συχνά στερούνται τον επιθυμητό αντίκτυπο:

Σχολικές αναστολές:Ενώ οι πολιτικές μηδενικής ανοχής στα σχολεία στοχεύουν στην αποτροπή της κακής συμπεριφοράς και στη διασφάλιση της ασφάλειας, οι έρευνες υποδηλώνουν ότι έχουν οδηγήσει σε δυσανάλογα υψηλότερα ποσοστά αναστολής για τις μειονότητες και τους φοιτητές από χαμηλό εισόδημα. Αντί να βελτιώσουν την ασφάλεια των σχολείων ή την ακαδημαϊκή απόδοση, μπορεί να οδηγήσουν σε αλλοτρίωση των μαθητών και να εμποδίσουν την προσωπική ανάπτυξη.

Οι νόμοι κατά των ναρκωτικών:Οι προσεγγίσεις μηδενικής ανοχής στα αδικήματα ναρκωτικών έχουν οδηγήσει σε αυστηρή επιβολή, κάνοντας φυλακές με μη βίαιους παραβάτες ναρκωτικών. Ωστόσο, οι μελέτες δείχνουν ότι αυτές οι στρατηγικές δεν έχουν αναγκαστικά περιορισμένα τη χρήση ναρκωτικών ή τα σχετικά εγκλήματα. Αντ 'αυτού, οι πόροι που θα μπορούσαν να διατεθούν για αποκατάσταση και θεραπεία εκτρέπονται προς τα τιμωρητικά μέτρα.

Πειθαρχία στο χώρο εργασίας:Στην εταιρική ρύθμιση, οι κανόνες μηδενικής ανοχής μπορεί να παρέχουν μια αίσθηση δικαιοσύνης εξασφαλίζοντας μια συνεπή προσέγγιση της κακομεταχείρισης των εργαζομένων. Ωστόσο, οι επικριτές υποστηρίζουν ότι αυτές οι πολιτικές μπορεί να είναι υπερβολικά άκαμπτες σε ορισμένες περιπτώσεις και ότι οι διακυμάνσεις της κατάστασης ενδέχεται να απαιτούν μια διακριτική προσέγγιση στις πειθαρχικές ενέργειες.

Η σεξουαλική επίθεση της πανεπιστημιούπολης:Ενώ πολλά πανεπιστήμια και κολέγια έχουν εφαρμόσει πολιτικές μηδενικής ανοχής για τη διαχείριση της σεξουαλικής βίας στις πανεπιστημιουπόλεις, τα ποσοστά των σεξουαλικών επιθέσεων δεν φαίνεται να μειώνονται σημαντικά. Οι επικριτές προτείνουν να επικεντρωθούν περισσότερο στην εκπαίδευση, τη συγκατάθεση και τους υποστηρικτικούς πόρους για την αντιμετώπιση των βασικών αιτιών.

Συστήματα δικαιοσύνης ανηλίκων:Οι πολιτικές μηδενικής ανοχής στη δικαιοσύνη ανηλίκων έχουν επικριθεί επειδή δεν εξετάζουν τις μεμονωμένες συνθήκες και ενδεχομένως να πιέσουν τη νεολαία προς την περαιτέρω συμμετοχή στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης. Εναλλακτικές προσεγγίσεις που δίνουν προτεραιότητα στις αρχές αποκατάστασης και αποκαταστατικής δικαιοσύνης μπορεί να είναι πιο επωφελείς μακροπρόθεσμα.

Αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι ενώ οι πολιτικές μηδενικής ανοχής μπορούν να προσφέρουν την εντύπωση μιας σκληρής στάσης σε ορισμένα ζητήματα, ο πραγματικός αντίκτυπος σε αυτά τα θέματα μπορεί να μην ευθυγραμμίζεται πάντοτε με τις προσδοκίες. Οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής πρέπει να αξιολογούν κριτικά τα αποτελέσματα και τις παράπλευρες επιδράσεις των προσεγγίσεων μηδενικής ανοχής για να εξασφαλίσουν ότι δεν οδηγούν ακούσια σε αδικία ή ακούσιες συνέπειες που αντισταθμίζουν τα προβλεπόμενα οφέλη.