Η κλιματική αλλαγή σημαίνει ότι το 99% των θαλάσσιων χελωνών της Αυστραλίας γεννιούνται θηλυκές

Ένα περίεργο φαινόμενο συμβαίνει ανάμεσα σε θαλάσσιες χελώνες που ζουν σε μια περιοχή του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Υφάλου. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που έγινε στις χελώνες, σχεδόν κάθε χελώνα που γεννήθηκε στο βόρειο τμήμα της περιοχής είναι θηλυκή.

Το γεγονός ότι το 99% όλων των χελωνών που γεννιούνται σε αυτήν την περιοχή είναι θηλυκές αποτελεί απειλή για ολόκληρη την αποικία, καθώς μπορεί να μην έχει τον επαρκή αριθμό αρσενικών που απαιτείται για να συντηρηθεί τις επόμενες δεκαετίες.

Η θερμοκρασία καθορίζει το φύλο

Η αποικία των περίπου 200.000 θαλάσσιων χελωνών που υπάρχει στα ανοιχτά της ανατολικής ακτής του Κουίνσλαντ της Αυστραλίας θεωρείται ότι βρίσκεται σε κίνδυνο λόγω της κλιματικής αλλαγής. Σε αντίθεση με πολλά άλλα ζώα, οι Πράσινες Θαλάσσιες Χελώνες δεν αποκτούν το φύλο τους λόγω των φυλετικών χρωμοσωμάτων.

Σύμφωνα με την Camryn Allen, επιστήμονα της Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας και συν-συγγραφέας της νέας μελέτης, ενώ τα περισσότερα θηλαστικά έχουν φυλετικά χρωμοσώματα που θα μετατρέψουν ένα έμβρυο είτε σε αρσενικό είτε σε θηλυκό, το φύλο των Green Sea Turtles επηρεάζεται από η θερμοκρασία του κόσμου έξω από το έμβρυο.

Η παγκόσμια κλιματική αλλαγή μπορεί να αύξησε την κανονική θερμοκρασία μόνο κατά μερικούς βαθμούς σε ορισμένες περιοχές, αλλά αυτοί οι λίγοι βαθμοί είναι αρκετοί για να καταστρέψουν ορισμένα οικοσυστήματα και πληθυσμούς ζώων. Οι φωλιές θαλάσσιων χελωνών σκάβονται στις παραλίες και μια αλλαγή μόλις μερικών μοιρών μπορεί να είναι αρκετή για να ζεστάνει την άμμο στην οποία βρίσκονται φωλιασμένες, με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειονότητα των αυγών στη φωλιά να εκκολάπτονται ως θηλυκά.

Οι ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη εξέτασαν δύο ομάδες πράσινων θαλάσσιων χελωνών. Οι θαλάσσιες χελώνες που ζουν κατά μήκος του Great Battier Reef χωρίζονται σε δύο ξεχωριστούς πληθυσμούς. Αυτοί οι πληθυσμοί μετακινούνται σε διαφορετικές περιοχές και χρησιμοποιούν διαφορετικές περιοχές αναπαραγωγής. Ένας πληθυσμός επιστρέφει στο βόρειο τμήμα του υφάλου για να αναπαραχθεί, ενώ ο άλλος πληθυσμός επιστρέφει στο νότιο τμήμα του υφάλου για να αναπαραχθεί. Οι θαλάσσιες χελώνες είναι γνωστό ότι γεννούν τα αυγά τους στην ίδια παραλία όπου εκκολάπτονται οι ίδιες, αλλά αυτό δεν απομονώνει εντελώς τις δύο ομάδες γενετικά, καθώς τα μέλη των δύο ομάδων μπορεί περιστασιακά να αναπαράγονται μεταξύ τους.

Η θερμοκρασία περιστροφής

Οι δύο ομάδες θαλάσσιων χελωνών γέννησαν τα αυγά τους σε απόσταση σχεδόν 3200 χιλιομέτρων (2000 μίλια) μεταξύ τους, στο βόρειο και νότιο άκρο του υφάλου. Τα 3200 χιλιόμετρα είναι αρκετή απόσταση, με αποτέλεσμα το κλίμα των δύο τόπων αναπαραγωγής να είναι κάπως διαφορετικό. Ήταν η βόρεια αποικία που είδε τη δυσανάλογη γέννηση θηλυκών, γεγονός που υποδηλώνει ότι η θερμοκρασία σε αυτήν την περιοχή μπορεί να έχει περάσει ένα «σημείο άξονα», πάνω από το οποίο σχεδόν πάντα θα εκκολάπτονται τα αυγά ως θηλυκά.

Για να ανακαλύψουν ότι το φαινόμενο συνέβαινε, οι ερευνητές έπρεπε να πάρουν δείγματα αίματος από χελώνες γύρω από τις περιοχές αναζήτησης τροφής της αποικίας. Τα επίπεδα ορμονών στο αίμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον προσδιορισμό του φύλου μιας χελώνας και το DNA παρείχε ενδείξεις για το εάν η χελώνα προερχόταν από τη βόρεια ή τη νότια ομάδα.

Όταν οι ερευνητές εξέτασαν τα δεδομένα που συνέλεξαν, διαπίστωσαν ότι στις βόρειες παραλίες σχεδόν το 87% των γηραιότερων χελωνών ήταν θηλυκές και περίπου το 99% των νεαρών ήταν θηλυκές, γεγονός που υποδηλώνει ότι ο βόρειος πληθυσμός παράγει σχεδόν αποκλειστικά θηλυκά για περισσότερο. από είκοσι χρόνια. Αντίθετα, τα αρσενικά αντιπροσώπευαν το 30-35% του νότιου πληθυσμού των θαλάσσιων χελωνών, ανεξάρτητα από την ηλικία τους.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές σκάβουν λίγο τα δεδομένα για το κλίμα που συγκεντρώθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Ανακάλυψαν ότι κάποτε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η θερμοκρασία των βόρειων περιοχών ωοτοκίας πιθανότατα πέρασε τους 29,3 βαθμούς Κελσίου ή 84,7 βαθμούς Φαρενάιτ, που είναι πιθανό να είναι η θερμοκρασία περιστροφής.

Επιπτώσεις για τους πληθυσμούς θαλάσσιων χελωνών

Τα αποτελέσματα της μελέτης έχουν ανησυχητικές επιπτώσεις για τις Πράσινες Θαλάσσιες Χελώνες. Είναι ήδη υπό εξαφάνιση, σύμφωνα με την Κόκκινη Λίστα της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης, και προστατεύονται βάσει του νόμου για τα απειλούμενα είδη. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει σημειωθεί ουσιαστική πρόοδος που φέρνει το είδος πίσω από το χείλος του γκρεμού, αλλά η κλιματική αλλαγή θα μπορούσε να αναιρέσει μεγάλο μέρος αυτής της προόδου.

Οι πράσινες θαλάσσιες χελώνες είναι σημαντικά μέρη των υποθαλάσσιων οικοσυστημάτων. Τρέφονται με φυτά όπως τα φύκια και τα φύκια, διατηρώντας αποτελεσματικά τους πληθυσμούς αυτών των φυτών υπό έλεγχο. Χωρίς τη βοσκή των θαλάσσιων χελωνών, οι βυθοί μπορεί να υπερχειλιστούν από φύκια. Οι θαλάσσιες χελώνες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση των κοραλλιογενών υφάλων και στη μεταφορά θρεπτικών ουσιών, πράγμα που σημαίνει ότι άλλα είδη θα ζημιωθούν χωρίς αμφιβολία εάν ο αριθμός τους μειωθεί. Ολόκληρα τα υποθαλάσσια οικοσυστήματα θα μπορούσαν να γίνουν λιγότερο διαφορετικά λόγω της μεταβαλλόμενης σύνθεσης των πληθυσμών των θαλάσσιων χελωνών.

Είναι δύσκολο να πούμε πόσο άσχημα θα επηρεαστούν οι θαλάσσιες χελώνες από το μεταβαλλόμενο κλίμα. Από τη μια πλευρά, οι θαλάσσιες χελώνες είναι ένα αρχαίο είδος που έχει ζήσει πολλές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας. Από την άλλη πλευρά, το κλίμα μπορεί να αλλάζει πολύ γρήγορα για να μπορούν να προσαρμοστούν.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους η αλλαγή του κλίματος και οι μεταβαλλόμενες αναλογίες φύλου των πληθυσμών θαλάσσιων χελωνών θα μπορούσαν να λειτουργήσουν. Κατά μέσο όρο, οι αρσενικές χελώνες ζευγαρώνουν πιο συχνά από τις θηλυκές, και οι αρσενικές χελώνες μπορούν να ζήσουν από 60 έως 70 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι πληθυσμοί των θαλάσσιων χελωνών μπορούν θεωρητικά να τα βγάλουν πέρα ​​χωρίς τόσα αρσενικά (η μέση αναλογία φύλου για τις θαλάσσιες χελώνες είναι 3 προς 1 θηλυκά προς αρσενικά), που σημαίνει ότι οι πληθυσμοί των θαλάσσιων χελωνών θα μπορούσαν ενδεχομένως να αναπηδήσουν από την αλλαγή. Ωστόσο, η εξέλιξη απαιτεί χρόνο, τουλάχιστον δεκαετίες για ένα είδος όπως η Πράσινη Θαλάσσια Χελώνα, και το κλίμα αλλάζει με πρωτοφανή ρυθμό. Ο ρυθμός υπερθέρμανσης του πλανήτη έχει αυξηθεί τα τελευταία 30 χρόνια, με οκτώ από τα 10 πιο καυτά χρόνια να έχουν συμβεί από το 1998.

Η Άλεν και ο συν-συγγραφέας της Ντέιβιντ Όουενς λένε ότι είναι ακόμα δυνατή η δράση για τη διατήρηση των πληθυσμών θαλάσσιων χελωνών στην περιοχή του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Ύφαλου. Οι στρατηγικές διαχείρισης, όπως η ψύξη των φωλιών ρίχνοντας νερό σε αυτές ή η σκίαση των παραλιών, θα μπορούσαν να βοηθήσουν να αντιστραφεί λίγο η τάση, αλλά ο Άλεν και ο Όουενς ανησυχούν περισσότερο για όλους τους πληθυσμούς θαλάσσιων χελωνών που δεν έχουν μελετηθεί ακόμη. Η έκταση του προβλήματος θα μπορούσε να πάει πολύ πιο μακριά από ό,τι είναι σήμερα γνωστό, επομένως το μεταβαλλόμενο κλίμα θα μπορούσε να δημιουργήσει πραγματικά προβλήματα για τις θαλάσσιες χελώνες, όσο ανθεκτικές και αν είναι το είδος τους.