Γιατί ο ήλιος έχει «ηλιακές κηλίδες»;

Οι ηλιακές κηλίδες είναι στην πραγματικότητα καταιγίδες στην επιφάνεια του ήλιου και είναι το πιο βασικό και προφανές ενεργό φαινόμενο στις ηλιακές δραστηριότητες. Γενικά πιστεύεται ότι οι ηλιακές κηλίδες είναι στην πραγματικότητα τεράστιες δίνες καυτού αερίου στην επιφάνεια του ήλιου, με θερμοκρασία περίπου 4500 βαθμούς Κελσίου. Επειδή η επιφανειακή θερμοκρασία της φωτόσφαιρας είναι χαμηλότερη από αυτή του ήλιου, μοιάζει με σκοτεινά σημεία. Οι ηλιακές κηλίδες σπάνια κινούνται μόνες. Συχνά εμφανίζονται σε ομάδες. Όταν οι ηλιακές κηλίδες απελευθερώνουν την ηλεκτρική τους ενέργεια, οι δέσμες αρνητικά φορτισμένων ηλεκτρονίων τους εκτοξεύονται στο διάστημα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων στην ατμόσφαιρα της Γης. Αυτά τα ηλεκτρόνια δημιουργούν ηλεκτρικά φαινόμενα, όπως το σέλας, ή το βόρειο σέλας, που διακόπτουν τις ραδιοφωνικές εκπομπές και προκαλούν αύξηση της ποσότητας του όζοντος πάνω από την ατμόσφαιρα. Το αυξημένο όζον απορροφά περισσότερη από την κανονική θερμότητα του ήλιου, γεγονός που επηρεάζει τον καιρό μας. Οι αστρονόμοι άρχισαν να επισημαίνουν και να μετρούν τις δραστηριότητες των ηλιακών κηλίδων το 1755, και καθόρισαν ότι ο μέσος κύκλος δραστηριότητας των ηλιακών κηλίδων είναι 11,2 χρόνια. Το έτος με τις λιγότερες ηλιακές κηλίδες είναι το έτος έναρξης ενός κύκλου, το οποίο ονομάζεται «ήσυχο έτος ηλιακής δραστηριότητας», και το έτος με τις περισσότερες ηλιακές κηλίδες ονομάζεται «έτος αιχμής δραστηριότητας». Κατά τη διάρκεια του κύκλου του, ο αριθμός των εμφανίσεων ηλιακών κηλίδων κυμαίνεται, ο οποίος συμπίπτει με τον αριθμό των ηλιακών τρεμοπαιγμάτων.