Τι τύπος αστεριού είναι ο Ήλιος;

Τι τύπος αστεριού είναι ο Ήλιος — είναι ένα G2V ή ένας κίτρινος νάνος στην κύρια ακολουθία του κύκλου ζωής ενός αστεριού; Το αστέρι μας δεν είναι ιδιαίτερα ανώμαλο ή ασυνήθιστο είδος και οι ειδικοί συμφωνούν ότι θα είναι εδώ για άλλα 5 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια.

Το ηλιακό μας σύστημα είναι γεμάτο με μια ποικιλία από πλανήτες, φεγγάρια, αστεροειδείς, μετεωρίτες και πολλά άλλα αντικείμενα που επιπλέουν στο διάστημα. Όλα αποτελούνται από υλικά που θα μπορούσαν να χρονολογηθούν από την αρχή του ηλιακού μας συστήματος. Καθώς αρχίζουμε να ταξιδεύουμε στο διάστημα, η περιέργειά μας για το ηλιακό σύστημα και τα στοιχεία του αυξάνεται.

Αναλογιζόμαστε συνεχώς την ύπαρξη ζωής σε άλλους πλανήτες ή φεγγάρια καθώς κοιτάμε σε μέρη όπως η Ευρώπη ή ο Άρης. Θέλουμε να μάθουμε ποιοι πόροι βρίσκονται σε αδράνεια σε άλλα ουράνια σώματα που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για να προωθήσουμε τις τεχνολογίες μας. Ίσως, σε όλα αυτά, προσπαθούμε να συλλάβουμε το μέγεθος και την κλίμακα ενός τόπου που φαίνεται άπειρο και αδιανόητο.

Ενώ μπορεί να υπάρχει μία Γη και μία Σελήνη, υπάρχουν πολλοί άλλοι πλανήτες και πολλά άλλα φεγγάρια. Ενώ κάθε φεγγάρι ή πλανήτης μπορεί να έχει μοναδικά χαρακτηριστικά, δεν είναι μόνοι. Ακόμη και ο Πλούτωνας, που κάποτε ήταν πλανήτης, είναι ανάμεσα σε άλλους νάνους πλανήτες. Το μόνο μοναδικό ουράνιο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα θα ήταν ο Ήλιος. είναι το κέντρο του ηλιακού μας συστήματος και κρατά τα πάντα ενωμένα. Η προέλευσή του ήταν ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη του πλανήτη μας και των άλλων πλανητικών σωμάτων γύρω μας. Έτσι, όπως όλα τα άλλα στο ηλιακό σύστημα, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τον Ήλιο μας.

Τι είδους αστέρι είναι ο Ήλιος;

• Ένας κίτρινος νάνος αστέρι εντός της κύριας ακολουθίας ή του κύκλου ζωής των αστεριών.

Ο Ήλιος

Ο ήλιος απέχει 92,92 εκατομμύρια μίλια από τη Γη και είναι το μεγαλύτερο πράγμα στο ηλιακό μας σύστημα. Θα χρειαστούν 332.946 Γη για να ταιριάξουν με τη μάζα του ήλιου. Η βαρυτική του δύναμη συγκρατεί το ηλιακό μας σύστημα και μας επιτρέπει να βρισκόμαστε σε σταθερές τροχιές. Ο ήλιος, μαζί με οτιδήποτε άλλο, σχηματίστηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια από γιγάντια σύννεφα αερίου και σκόνης που σχημάτισαν το ηλιακό νεφέλωμα. Αυτό το νεφέλωμα περιστράφηκε και τελικά κατέρρευσε στον εαυτό του λόγω της τεράστιας βαρύτητας που παρήγαγε. Αυτό αύξησε την ταχύτητα περιστροφής του και ισοπέδωσε το νεφέλωμα. Πάνω από το 98% των υλικών τραβήχτηκαν στο κέντρο και σχημάτισαν τον ήλιο, ενώ όλα τα άλλα σχημάτισαν τους πλανήτες, τα φεγγάρια και πολλά άλλα.

Ο ήλιος, όπως και άλλα αστέρια, είναι μια γιγάντια μπάλα αερίου που έχει σχηματίσει περίπλοκα στρώματα, παρόμοια με τα στρώματα της Γης. Ο ήλιος είναι πολύ καυτός και μπορούμε να τον αισθανθούμε ακόμη και από το σημείο που βρισκόμαστε στη Γη. Φωτίζει το ηλιακό σύστημα και το φως του είναι ένας από τους λόγους που μπορεί άνετα να υπάρχει ζωή στη γη. Στον πυρήνα του, ο ήλιος είναι 27 εκατομμύρια βαθμούς Φαρενάιτ, το οποίο είναι τέλειο για θερμοπυρηνική σύντηξη. Η επιφάνεια είναι μόνο περίπου 10.000°F.

Η θερμοπυρηνική σύντηξη είναι η διαδικασία κατά την οποία τα άτομα συνδυάζονται για να σχηματίσουν μεγαλύτερα άτομα, σε αυτήν την περίπτωση, τα άτομα υδρογόνου σχηματίζουν άτομα ηλίου. Αυτή η διαδικασία παράγει μεγάλες ποσότητες ενέργειας που ταξιδεύει από τον πυρήνα στο εξωτερικό στρώμα και σε όλο το ηλιακό σύστημα, το οποίο παράγει το φως και τη θερμότητα που ανιχνεύουμε. Αυτή η κίνηση ενέργειας χρειάζεται περίπου 170.000 χρόνια για να φτάσει στην επιφάνεια. Αυτή η διαδικασία είναι κάτι που οι άνθρωποι προσπαθούν να μιμηθούν, επειδή δημιουργεί μεγάλες ποσότητες καθαρής ενέργειας που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να τροφοδοτήσουν τον κόσμο με λίγη ανησυχία για πυρηνικά απόβλητα ή κρούσεις.

Ο ήλιος είναι σχετικά νέος σε ηλικία 4,5 δισεκατομμυρίων ετών επειδή οι ερευνητές εκτιμούν ότι έχει άλλα 6,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν πεθάνει. Όταν τελικά πεθάνει, ο ήλιος θα επεκταθεί και θα καταναλώσει τους πλησιέστερους πλανήτες, τον Ερμή και την Αφροδίτη, με τη δυνατότητα να πάρει και τη Γη. Καθώς επεκτείνεται, τελικά θα καταρρεύσει στον εαυτό του και θα γίνει ένας λευκός νάνος ή μια μαύρη τρύπα.

Αστρική ταξινόμηση

Υπάρχουν δισεκατομμύρια αστέρια που είναι διάσπαρτα σε όλο τον γαλαξία και πολλά άλλα που είναι διάσπαρτα σε όλο το σύμπαν. Μεταξύ αυτών, ο ήλιος ταξινομείται ως κίτρινος νάνος λόγω του χρώματος που εκπέμπει και του μικρού του μεγέθους σε σύγκριση με τα περισσότερα αστέρια. Καθώς οι ταξινομήσεις ενημερώνονται και αλλάζουν, η ταξινόμηση του ήλιου είναι λίγο πιο ακριβής και ενημερωτική για τη θέση του στο σύμπαν. Η ταξινόμηση που περιγράφεται εδώ είναι η φασματική ταξινόμηση του Χάρβαρντ, η οποία περιγράφηκε από την αστρονόμο Anne Jump Cannon ως έναν τρόπο εκσυγχρονισμού και απλοποίησης της ταξινόμησης των άστρων.

Τα αστέρια της κατηγορίας Ο είναι τα πιο καυτά και φωτεινά από τα αστέρια με θερμοκρασίες άνω των 30.000 Κ (53540,33°F). Έχουν κάπως μπλε χρώμα αλλά είναι κυρίως στην υπεριώδη περιοχή. Είναι οι πιο σπάνιοι τύποι της κατηγορίας και αντιπροσωπεύουν μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια στον γαλαξία. Αυτό είναι πιθανώς επειδή έχουν πολλή σύντηξη που συμβαίνει σε σύγκριση με μικρότερα αστέρια.

Τα αστέρια της κατηγορίας Β εξακολουθούν να είναι αρκετά καυτά και φωτεινά με θερμοκρασίες που κυμαίνονται από 10.000K έως 30.000K (17.540°F έως 53.540°F). Έχουν και μπλε χρώμα. Παρόμοια με την κατηγορία ο, τα αστέρια της κατηγορίας β έχουν επίσης υψηλά επίπεδα σύντηξης. Συνέπεια αυτού είναι ότι πεθαίνουν πιο γρήγορα σε σύγκριση με τις άλλες κατηγορίες.

Τα αστέρια της κατηγορίας Α ακτινοβολούν φως που κυμαίνεται από μπλε έως λευκά, τα οποία είναι πιο εμφανή ο λευκός χρωματισμός. Έχουν σημαντικά χαμηλότερη θερμοκρασία σε σύγκριση με τις κατηγορίες Ο και Β, υποδηλώνοντας χαμηλότερο επίπεδο σύντηξης. Αυτά τα αστέρια είναι μερικά από τα πιο κοινά αστέρια που φαίνονται σε ολόκληρο τον γαλαξία σε σύγκριση με τη συχνότητα των αστέρων Ο ή Β κατηγορίας.

Τα αστέρια της κατηγορίας F είναι κυρίως λευκά επειδή περιέχουν ένα εύρος θερμοκρασίας αρκετά χαμηλό ώστε να αποκλείει το μπλε ή το υπεριώδες φως. Βρίσκονται σε κάθε 1 στα 33 αστέρια του γαλαξία μας. Αυτό τις κάνει πιο συνηθισμένες από τις κατηγορίες υψηλότερων θερμοκρασιών.

Τα αστέρια της κατηγορίας G έχουν συνήθως λευκό έως κίτρινο χρώμα και όχι τόσο φωτεινά όσο τα αδέρφια του με υψηλότερη θερμοκρασία. Αυτά αντιπροσωπεύουν 1 στα 13 αστέρια στον γαλαξία. Τα αστέρια της κατηγορίας G περιλαμβάνουν τον Ήλιο. Ο ήλιος χαρακτηρίζεται ως αστέρι G2V επειδή κάθε τάξη έχει περαιτέρω ταξινομήσεις. Η θερμοκρασία της επιφάνειας του ήλιου μας είναι 10.000°F, που είναι περίπου 5810K.

Τα αστέρια της κατηγορίας Κ είναι γενικά κίτρινα έως πορτοκαλί και μικρότερα από τα προηγούμενα αστέρια. Βρίσκονται περίπου κάθε 1 στα 8 αστέρια. Η τελευταία ταξινόμηση για αυτή τη λίστα είναι τα αστέρια της κατηγορίας Μ, τα οποία έχουν το χαμηλότερο χρώμα και είναι λιγότερο φωτεινά. Είναι τα πιο κοινά αστέρια που βρίσκονται στον γαλαξία, αντιπροσωπεύοντας πάνω από το 76% των αστεριών.

Όπως αναφέρθηκε, κάθε ταξινόμηση έχει περαιτέρω ταξινομήσεις για να γίνει πιο περίπλοκη και να περιλαμβάνει τις αποχρώσεις που υπάρχουν μέσα στην τάξη. Καθώς μελετάμε τον γαλαξία και το σύμπαν, αυτές οι ταξινομήσεις αναγκάζονται να αλλάξουν. Ακριβώς όπως οι προηγούμενες ταξινομήσεις άλλαξαν σε σύγχρονες, όπως αυτή, έτσι και οι σύγχρονες θα αντιμετωπίσουν αλλαγές. Υπάρχουν ήδη ταξινομήσεις για αστέρες καφέ νάνους και λευκούς νάνους.