Ο ρόλος της γυναίκας στη διαχείριση των υδάτινων πόρων μπορεί να βοηθήσει να προχωρήσουμε προς το SDG6
Αν δει κανείς προσεκτικά τα παγκόσμια δεδομένα κατανομής στην ανισότητα της γης μεταξύ ανδρών και γυναικών, προκύπτει ένα παρόμοιο μοτίβο στη χρήση των επιφανειακών υδάτων. Η χρήση του επιφανειακού νερού απευθείας από την πηγή είναι υψηλότερη όπου η δυναμική ισχύος μεταξύ αρσενικών και θηλυκών είναι προκατειλημμένη και άνιση. Παρόλο που οι γυναίκες και τα κορίτσια είναι υπεύθυνα για τη συλλογή νερού σε 8 στα 10 νοικοκυριά με νερό εκτός των χώρων (JMP, Έκθεση 2017), η απόφαση βρίσκεται στα χέρια των ανδρών μελών.
Σε ολόκληρο τον κόσμο, 844 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό. Σκοπεύουμε να τους φέρουμε κάλυψη με νερό έως το 2030. Για να επιτευχθεί αυτό το δύσκολο έργο, θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις ανάγκες των γυναικών και των κοριτσιών. Τα περισσότερα επιτυχημένα έργα ύδρευσης στις ανδροκρατούμενες κοινωνίες απαιτούν να πειστούν τα αρσενικά μέλη της κοινωνίας, παρόλο που οι άνδρες έχουν μικρότερο μερίδιο και, επομένως, είναι λιγότερο πιθανό να ενδιαφέρονται. Δεν αποτελεί έκπληξη το να βλέπουμε μελέτες που δείχνουν ότι οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να βιώσουν χαμένο χρόνο, χαμένο εισόδημα και περικοπές νερού λόγω της ανασφάλειας στο νερό (Fletcher &Schonewille, 2015).
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι υπηρεσίες ύδρευσης διαχειρίζονται είτε η κυβέρνηση, ο ιδιωτικός τομέας, η τοπική κοινότητα ή ένας συνδυασμός αυτών των υποστηρικτών. Το ποσοστό των γυναικών που λαμβάνουν αποφάσεις σε επίπεδο διαχείρισης του νερού είναι σημαντικά χαμηλό, παρόλο που οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερο μερίδιο στη βελτίωση της παροχής πόσιμου νερού και στη διασφάλιση της συντήρησης του συστήματος. Αυτή η ανισορροπία ισχύος δημιουργεί εμπόδιο στη βελτίωση της διαχείρισης των υδάτινων πόρων (WRM). Όταν παρέχονται επιλογές, οι γυναίκες συχνά λαμβάνουν καλύτερες αποφάσεις διαχείρισης, γεγονός που οδηγεί επίσης σε υψηλότερα επίπεδα νοικοκυριού και κατά κεφαλήν εισοδήματος, υψηλά ποσοστά εμβολιασμού, αλφαβητισμό και ποσοστά επικράτησης αντισυλληπτικών.
Με τη βελτίωση της συμμετοχής των γυναικών στη διαχείριση του νερού, συμπεριλαμβανομένων των βασικών θέσεων, τα προγράμματα και οι πολιτικές για το νερό μπορούν να γίνουν πιο αποτελεσματικά και αποτελεσματικά. Στο Μπαγκλαντές, η συμμετοχή των γυναικών όχι μόνο αύξησε τη μακροζωία των μέσων παροχής νερού, αλλά έπαιξε επίσης σημαντικό ρόλο στον μετριασμό του αρσενικού στην παροχή νερού στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Η αυξημένη συμμετοχή των γυναικών στις τοπικές επιτροπές ύδρευσης αύξησε τις λογιστικές λειτουργίες και είχε συστήματα νερού με λιγότερες διαρροές.
Η συμμετοχή των γυναικών σε βασικούς ρόλους στις επιτροπές ύδατος έχει συνδεθεί με πιο τακτικές συναντήσεις και συλλογή εσόδων στο Βανουάτου. Το Ανατολικό Τιμόρ έδειξε παρόμοια αποτελεσματική χρήση των πόρων όταν οι γυναίκες συμμετείχαν πλήρως στις επιτροπές ύδατος, προσφέροντας πολύ καλύτερη λειτουργικότητα από εκείνες με περιορισμένη συμμετοχή. Στην Ουγκάντα και τη Σιέρα Λεόνε, η καλύτερη λειτουργία των χειροκίνητων αντλιών επιτεύχθηκε όταν οι γυναίκες συμμετείχαν στην επιτροπή νερού. Μια θετική συσχέτιση μεταξύ των βαθμολογιών βιωσιμότητας του συστήματος ύδρευσης και της συμμετοχής των γυναικών σε επιτροπές νερού βρέθηκε επίσης στη Δομινικανή Δημοκρατία (Schweitzer, 2013).
Η απόδοση του συστήματος ύδρευσης φαίνεται επίσης να βελτιώνεται όταν οι γυναίκες κατέχουν αυτούς τους βασικούς ρόλους. Ο τύπος του ρόλου που κατέχουν οι γυναίκες φαίνεται να επηρεάζει αυτές τις βελτιώσεις στην απόδοση. Διαπιστώθηκε ότι η τακτική εμφάνιση συνεδριάσεων βελτιώνεται όταν οι γυναίκες κατείχαν τις βασικές θέσεις. Όταν ενισχύθηκαν, οι γυναίκες στην Κίνα και την Τουρκία υιοθέτησαν περισσότερες πρακτικές διατήρησης του νερού από τους άνδρες, δείχνοντας την ικανότητά τους να συνεισφέρουν στους SDG.
Η αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στη διαδικασία αυξάνει άλλες ευκαιρίες για τις γυναίκες. Η συμμετοχή των εργαζομένων στη βιομηχανία ύδρευσης αύξησε τις προοπτικές εργασίας τους για το μέλλον στις αναπτυσσόμενες χώρες. Όταν οι γυναίκες συμμετέχουν στη διαδικασία διαχείρισης του νερού, τους εξοικονομεί καθημερινό χρόνο και προσπάθεια. Για να μην αναφέρουμε, η βελτιωμένη πρακτική διαχείρισης έχει επιπτώσεις στην υγεία.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά του. Σε πολλά μέρη των αναπτυσσόμενων, ανδροκρατούμενων κοινωνιών, ο χρόνος συλλογής νερού είναι συχνά η μόνη περίπτωση που οι γυναίκες απολαμβάνουν ελευθερία έξω από το σπίτι τους και μπορούν να κοινωνικοποιηθούν. Επομένως, η εστίαση θα πρέπει να είναι στη γυναικεία ενδυνάμωση στο σύνολό της, όχι μόνο να περιορίζεται στη διαχείριση του νερού. Έργα σε όλο τον κόσμο δείχνουν πώς οι γυναίκες μπορούν να συνεισφέρουν στην καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων και η συμμετοχή σε WRMs μπορεί επίσης να ενδυναμώσει τις γυναίκες. Ας ελπίσουμε ότι οι εθνικές και διεθνείς οντότητες θα συνεργαστούν για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στη διαδικασία WRM.
