Το πολύ νερό μπορεί να ήταν πρόβλημα για το αρχαίο Ιράκ

Σήμερα, το Ιράκ υποφέρει από παρατεταμένες ξηρασίες και πτώση της στάθμης των υδάτων στους γνωστούς ποταμούς του:τον Τίγρη και τον Ευφράτη. Για τους μελετητές, το αρχαίο Ιράκ είναι γνωστό ως ο τόπος μερικών από τις παλαιότερες πόλεις και αυτό που τελικά έγινε οργανωμένες κυβερνήσεις που θα βρίσκαμε γνωστές. Αν και αυτό είναι αλήθεια, πριν ακόμη από την άνοδο των πρώτων πόλεων και κυβερνήσεων, ορισμένα μέρη του αρχαίου Ιράκ μπορεί να ήταν πιο δύσκολο να εγκατασταθούν όχι επειδή ήταν πολύ ξηρά αλλά επειδή ήταν πολύ υγρά. Αυτό μπορεί να συμβαίνει στο βορειοανατολικό Ιράκ, σε αυτό που είναι σήμερα το κουρδικό τμήμα της χώρας.

Πρόσφατη εργασία στο Tepe Marani και στο Gurga Chiya, όχι μακριά από τη Halabja, μια πόλη που έγινε διαβόητη σε μια χημική επίθεση του 1988 από τον Σαντάμ Χουσεΐν, αποκάλυψε ότι οι αρχαίοι κάτοικοί της ίσως ανησυχούσαν για το ότι είχαν πολύ νερό και όχι πολύ λίγο. Περίπου πριν από 7500 χρόνια, η τοποθεσία Tepe Marani εποικίστηκε και πριν από 6500 χρόνια είχε καταληφθεί και ο κοντινός λόφος Gurga Chiya. Εκεί, οι αρχαιολογικές εργασίες αποκάλυψαν ένα κτίριο υψωμένο από το φυσικό επίπεδο μιας χαμηλής κορυφογραμμής που βρίσκεται πάνω από μια πλέον διαβρωμένη κυρίως κοιλάδα που κάποτε είχε ρέοντα εποχιακά ή και μόνιμα ποτάμια. Ο οικισμός χωριζόταν από ένα απότομο δρομάκι το οποίο ήταν λιθόστρωτο και περιλάμβανε ένα κανάλι αποχέτευσης, που εκτρέψει το νερό από την είσοδο ενός ανασκαμμένου κτιρίου, το οποίο ήταν πεζό και βρισκόταν λίγο πάνω από το επίπεδο του δρόμου. Η θέση του οικισμού σε μια κορυφογραμμή υποδηλώνει επίσης ότι οι κάτοικοι προσπάθησαν να αποφύγουν τις περιοδικές πλημμύρες που πιθανότατα θα είχαν συμβεί. Στην παλαιότερη τοποθεσία Μαράνι, βρέθηκε μια μεγάλη περιοχή πλακοστρώσεων από μεγάλα όστρακα δίπλα σε μια βαθιά τάφρο ή φυσικό κανάλι νερού, ίσως για να μειωθούν τα προβλήματα της λάσπης σε ένα σημείο διέλευσης.

Γνωρίζουμε ότι η περίοδος της κατοχής του Tepe Marani και της Gurga Chiya ήταν μια πολύ πιο υγρή περίοδος από την πρόσφατη εργασία σε ένα κοντινό σπήλαιο που ονομάζεται Σπήλαιο Shalaii, όχι μακριά από την πόλη πετρελαίου Chamchamal. Σπηλαιόθεμα, που περιλαμβάνουν σταλαγμίτες, που χρονολογούνται από την περίοδο κατά την οποία κατείχαν το Tepe Marani και η Gurga Chiya, έχουν δώσει αποτελέσματα ισοτόπων οξυγόνου που μπορούν να ανακατασκευαστούν για να αποκαλύψουν ότι έπεσαν περισσότερες βροχοπτώσεις στην περιοχή από ό,τι σήμερα. Αυτές οι βροχές πιθανότατα προήλθαν από ενισχυμένες βορειοδυτικές περιοχές που έφεραν αυξημένες βροχοπτώσεις από τη Μεσόγειο που τροφοδότησαν ισχυρότερες βροχές που πηγαίνουν ανατολικά προς το Ιράκ. Μερικοί έχουν υποστηρίξει ότι εκείνη την εποχή το Ιράκ και οι κοντινές περιοχές βίωσαν περισσότερες από μία περιόδους βροχών, σε αντίθεση με σήμερα, αλλά τα στοιχεία από τον Shalaii λένε το αντίθετο, όπου η ανάπτυξη σε σπηλαιόθεμα, παρόμοια με δακτυλίους δέντρων, υποδηλώνει μια ενιαία, εποχιακή βροχόπτωση, αν και με περισσότερο νερό κατά την περίοδο των βροχών.

Το κλίμα δεν ήταν μόνο πιο υγρό, αλλά και υπολείμματα φυτών, που βρέθηκαν ως μικροαπολιθωμένοι φυτόλιθοι, τα οποία είναι μικρά θραύσματα πυριτίου από φυτά, βοηθούν επίσης να αποδειχθεί ότι η περιοχή γύρω από το Tepe Marani και το Gurga Chiya όχι μόνο καλλιεργούσε σιτηρά, αλλά και δασικές εκτάσεις και υγρότοποι ήταν επίσης πιο άφθονοι από αυτούς. είναι σήμερα. Στην πραγματικότητα, οι κοντινοί βάλτοι θα μπορούσαν να αποτελούσαν κίνδυνο για την υγεία, με πιθανές ασθένειες όπως η ελονοσία. Οι υγροτοπικές περιοχές ήταν χρήσιμες ως οικονομικές πηγές. Στοιχεία για καλάμια βρίσκονται σε φυτόλιθους, υποδηλώνοντας ότι χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή στρώσεων δαπέδου και καλαθιών, ενώ σε κοντινή απόσταση περισσότερες πηγές νερού, συμπεριλαμβανομένων εποχιακών ή ακόμα και μόνιμων ποταμών και πηγών, περιέβαλαν την τοποθεσία.

Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν τις μεγάλες δυνατότητες που έχουν οι αρχαιολόγοι να συνδυάσουν σπηλαιόθεμα, φυτόλιθους και αρχαιολογία για να πουν καλύτερα μια ιστορία για το πώς το προηγούμενο κλίμα, οι οικονομίες, μια αναδυόμενη οικιστική ζωή συνδυάστηκαν για να προσαρμοστούν σε έναν κόσμο που έβλεπε μεγαλύτερους οικισμούς και πιο έντονη γεωργία. Τα σπηλαιόθεμα έχουν ήδη αρχίσει να φέρνουν επανάσταση στην κατανόηση του παρελθόντος μας κλίματος σε πολλές περιοχές σε όλο τον κόσμο και μόλις αρχίζουν να χρησιμοποιούνται για την κατανόηση του κλίματος όπου αναπτύχθηκαν μερικές από τις πρώτες πόλεις μας. Τα σπηλαιόθεμα μπορούν επίσης να χρονολογηθούν με μεγάλη ακρίβεια, χρησιμοποιώντας μεθόδους χρονολόγησης της σειράς ουρανίου, και δρουν παρόμοια με τους πυρήνες πάγου καταγράφοντας ένα μακρύ παλαιοκλίμα για χιλιάδες χρόνια. Οι φυτόλιθοι είναι επίσης άφθονοι στα αρχαιολογικά αρχεία και μπορούν να βρεθούν σε αρχαιολογικούς χώρους και γύρω τοπίο, βοηθώντας μας να πούμε μια ιστορία για το είδος των φυτών που εκμεταλλεύονταν οι άνθρωποι αλλά και για το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν οι άνθρωποι.