Οι αστρονόμοι χρησιμοποιούν τεράστια αντικείμενα στο διάστημα ως τεράστια τηλεσκόπια, βρίσκουν τον λαμπρότερο γαλαξία μέσω του βαρυτικού φακού

Κάθε φορά που ένα ογκώδες αντικείμενο, με εξίσου τεράστια βαρυτική έλξη, όπως μαύρες τρύπες ή σμήνη γαλαξιών, πέφτει ανάμεσα σε έναν παρατηρητή, ας πούμε ένα τηλεσκόπιο, και έναν μακρινό στόχο στο φόντο που πρόκειται να παρατηρηθεί, σχηματίζεται ένας βαρυτικός φακός. Το φως που εκπέμπεται από το μακρινό αντικείμενο συστρέφεται από το τεράστιο αντικείμενο και καταλήγει παραμορφωμένο στο τηλεσκόπιο – αυτό μπορεί να μεγεθυνθεί, όπως αν το φως περνούσε από ένα τεράστιο τηλεσκόπιο. Οι φακοί βαρύτητας είναι κρίσιμοι για τις αστρονομικές παρατηρήσεις μακρινών αντικειμένων, οι οποίες βοηθούν τους επιστήμονες να μάθουν περισσότερα για το πώς σχηματίστηκαν οι πρώιμοι γαλαξίες και πώς δημιουργήθηκε το Σύμπαν.

Πρόσφατα, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble αξιοποίησε έναν τέτοιο βαρυτικό φακό, που δημιουργήθηκε από ένα σμήνος πιο κοντινών γαλαξιών που βρίσκονται περίπου 5 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, και κατέλαβε έναν μακρινό γαλαξία 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ήταν  τρεις φορές πιο φωτεινό από οποιοδήποτε άλλο που φαίνεται μέσω ενός βαρυτικού φακού και όπως πολλές μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις, ανακαλύφθηκαν όλα τυχαία.

Το πρόβλημα με τους βαρυτικούς φακούς είναι η ίδια η παραμόρφωση, η οποία καθιστά δυνατή εξαρχής το ζουμ. Οι αστρονόμοι στόχευσαν το διαστημικό τηλεσκόπιο στο σμήνος γαλαξιών RCS2 032727-132623, το οποίο περιβάλλεται από ένα τόξο φωτεινού φωτός σχεδόν 90 μοιρών από έναν ακόμη πιο μακρινό γαλαξία. Λόγω των παραμορφώσεων, η εικόνα του γαλαξία φόντου επαναλαμβάνεται αρκετές φορές. Χρησιμοποιώντας δεδομένα Hubble, οι αστρονόμοι αφαίρεσαν προσεκτικά τις παραμορφώσεις και αντ' αυτού άφησαν μια καθαρή και μαγευτική θέα του μακρινού γαλαξία γεμάτο με περιοχές σχηματισμού άστρων που λάμπουν πιο φωτεινά από παρόμοια σημεία στον δικό μας Γαλαξία.

πηγή