Το Σύμπαν θα σταματήσει να δημιουργεί νέα αστέρια πολύ σύντομα – δεν θα γεννηθούν περισσότερα από 5% περισσότερα αστέρια

Μια εκπληκτική μελέτη, η οποία εξέτασε δεδομένα 10 φορές πιο περιεκτικά σε σύγκριση με προηγούμενες παρόμοιες προσπάθειες, διαπίστωσε ότι τα μισά από όλα τα αστέρια που υπήρξαν ποτέ δημιουργήθηκαν μεταξύ 9 και 11 δισεκατομμυρίων ετών, ενώ τα άλλα μισά δημιουργήθηκαν τα επόμενα χρόνια. Αυτό σημαίνει μια εκθετική πτώση στη γέννηση νέων άστρων, σε σημείο που δεν θα σχηματιστούν περισσότερα από 5 τοις εκατό περισσότερα αστέρια κατά την υπόλοιπη ιστορία του σύμπαντος, ακόμα κι αν περιμένουμε για πάντα.

Για χρόνια, οι επιστήμονες μπερδεύονταν από την διαφορά μεταξύ του αριθμού των αστεριών που μπορούμε να παρατηρήσουμε και του αριθμού των αστεριών που γνωρίζουμε ότι θα έπρεπε να είχαν δημιουργηθεί από το σύμπαν. Πολυάριθμες μελέτες έχουν εξετάσει η καθεμία συγκεκριμένες περιόδους στην ιστορία του Σύμπαντος μας προκειμένου να αξιολογηθεί ο σχηματισμός των άστρων, ωστόσο, δεδομένου ότι χρησιμοποιήθηκαν πολλές μέθοδοι, ήταν αρκετά δύσκολο να συγκεντρωθούν και να εξαχθούν ένα συγκριτικό συμπέρασμα.

Μια ομάδα διεθνών ερευνητών αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια πλήρη έρευνα από την αρχή των πρώτων αστεριών χρησιμοποιώντας τρία τηλεσκόπια — το υπέρυθρο τηλεσκόπιο του Ηνωμένου Βασιλείου και το τηλεσκόπιο Subaru, τόσο στη Χαβάη, όσο και το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο της Χιλής. Λήφθηκαν στιγμιότυπα της όψης του Σύμπαντος σε διάφορες χρονικές στιγμές, όταν ήταν 2, 4, 6 και 9 δισεκατομμυρίων ετών  –  που είναι 10 φορές μεγαλύτερο από οποιαδήποτε προηγούμενη παρόμοια μελέτη. Οι αστρονόμοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο ρυθμός σχηματισμού νέων άστρων στο Σύμπαν είναι τώρα μόνο το 1/30 της αιχμής του.

Σύμφωνα με τα σημερινά αποδεκτά μοντέλα της εξέλιξης του Σύμπαντος, τα αστέρια άρχισαν να σχηματίζονται για πρώτη φορά πριν από περίπου 13,4 δισεκατομμύρια χρόνια, ή 300 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Τώρα, αυτά τα αρχαία αστέρια δεν έμοιαζαν με αυτά που συνήθως βρίσκονταν σε όλο τον κόσμο. Αυτοί ήταν σαν τιτάνες σε σχέση με τους θεούς του Ολύμπου – που στέκονταν εκατοντάδες φορές πιο μαζικοί από τον ήλιο μας. Αλίμονο, η ζωή των γιγάντων θα ήταν σύντομη, εξαντλώντας γρήγορα τα καύσιμα τους, είχαν μόνο ένα εκατομμύριο χρόνια αξίας χρόνου. Τα ελαφρύτερα αστέρια, όπως το δικό μας, σε αντίθεση, μπορούν να λάμπουν πολύ και λαμπερά για δισεκατομμύρια χρόνια.

Είναι από αυτά τα τεράστια, πρώτα αστέρια που σχηματίζονται άλλα μικρότερα, πιο μακρόβια αστέρια καθώς η κοσμική σκόνη ανακυκλώθηκε. Ο Ήλιος μας, για παράδειγμα, πιστεύεται ότι είναι αστέρι τρίτης γενιάς και έχει τυπική μάζα ή βάρος, σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα. Για να αναγνωρίσουν σχηματισμούς αστεριών, οι αστρονόμοι αναζήτησαν σωματίδια άλφα που εκπέμπονται από άτομα υδρογόνου, τα οποία εμφανίζονται ως έντονο κόκκινο φως.

Τα αποτελέσματα δημοσιεύτηκαν στις Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.