Η Δήμητρα, το μεγαλύτερο αντικείμενο στη ζώνη των αστεροειδών εξακολουθεί να «εξελίσεται»
Οι αστρονόμοι βρήκαν στοιχεία ότι οι ενώσεις στη Δήμητρα σχηματίστηκαν από υγρό νερό στο πρόσφατο γεωλογικό παρελθόν.
Κατά κάποιο τρόπο, η Ceres είναι και μεγάλη και μικρή. Είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στη ζώνη των αστεροειδών, αλλά εξακολουθεί να είναι ένας πλανήτης νάνος - και είναι πολύ μικρός για να θεωρηθεί πραγματικά πλανήτης. Περίπου τέσσερις φορές μικρότερη από τη Σελήνη, η Δήμητρα έχει διάμετρο περίπου 945 χιλιόμετρα. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1801 από τον Giuseppe Piazzi και θεωρήθηκε πλανήτης, αλλά στη συνέχεια υποβιβάστηκε σε κατάσταση αστεροειδούς. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ceres δεν είναι συναρπαστική από μόνη της.
Το διαστημόπλοιο της NASA Dawn μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Δήμητρα στις 6 Μαρτίου 2015, επιτρέποντας στους αστρονόμους να τη μελετήσουν με άνευ προηγουμένου λεπτομέρεια. Σε μια νέα μελέτη, οι συγγραφείς αναφέρουν ότι το Ceres εξακολουθεί να εξελίσσεται .
Χρησιμοποιώντας το φασματόμετρο χαρτογράφησης ορατού υπέρυθρου στο Dawn, παρατήρησαν σημαντικές ποσότητες ανθρακικών μαγνησίου-ασβεστίου που καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του νάνου πλανήτη. Εύρεση ανθρακικών αλάτων — ένα άλας ανθρακικού οξέος (H2 CO3 ) — είναι εξαιρετικά σημαντικό καθώς συνήθως είναι σημάδι νερού. Κρίνοντας από την τρέχουσα ανάλυση, οι αστρονόμοι πιστεύουν τώρα ότι το νερό αντιστοιχεί στο 30% περίπου της μάζας του νάνου πλανήτη.
Τα ανθρακικά άλατα είναι άφθονα και πανταχού παρόντα σε όλη την επιφάνεια, αλλά οι διακυμάνσεις στην ισχύ και τη θέση των φασματικών απορροφήσεων του υπέρυθρου υποδηλώνουν διακυμάνσεις στη σύνθεση και την ποσότητα αυτών των ορυκτών. Επίσης, δεν είναι όλα τα ανθρακικά ενυδατωμένα και επομένως δεν μπορούν όλα να συνδεθούν με το νερό.
Η Δήμητρα φαίνεται να έχει διαφοροποιημένο βραχώδη πυρήνα και έναν παγωμένο μανδύα. Οι ερευνητές γνώριζαν εδώ και αρκετό καιρό ότι η Δήμητρα είχε πιθανώς υγρό νερό στην πρόσφατη ιστορία της (και ίσως εξακολουθεί να έχει), αλλά η ευρεία κατανομή των ανθρακικών αλάτων, και επομένως, του νερού, είναι εκπληκτική.
Οι συγγραφείς προτείνουν ότι η σύνδεση μεταξύ ανθρακικών και εξωθητικών επιφανειών υποδηλώνει ότι τα ανθρακικά άλατα πιθανώς να φέρονται στην επιφάνεια με την άνοδο των υπόγειων ρευστών. Αυτό θα μπορούσε να υποδηλώνει ότι κάτω από μια παγωμένη επιφάνεια, υπάρχει ένας ωκεανός υγρού νερού. Η χαρτογράφηση ανθρακικού υποδεικνύει ενεργές γεωλογικές διεργασίες, όπως η ανάδυση, η εκσκαφή και η έκθεση σε άλατα.
Η Δήμητρα δεν αγαπά τόσο πολύ όσο ο Πλούτωνας, αλλά δεδομένων των πρόσφατων ευρημάτων, ίσως θα έπρεπε.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Science Advances . DOI:10.1126/sciadv.1701645
