Αν υπάρχει ζωή γύρω από έναν λευκό νάνο, εξελίχθηκε μετά τον θάνατο του αστεριού
Οι λευκοί νάνοι είναι το τελικό στάδιο πολλών αστεριών. Μόλις τελειώσει το υδρογόνο στα αστέρια για να συντηχθούν στον πυρήνα τους, διογκώνονται σε κόκκινους γίγαντες που καίνε ήλιο. Για τα μεσαία και μικρά αστέρια, αυτό είναι το τέλος της γραμμής - τελικά θα ξεμείνουν ξανά από καύσιμα και θα μετατραπούν σε λευκό νάνο.
Αν και αυτή η διαδικασία μπορεί να μην είναι τόσο θεαματική όσο μια έκρηξη σουπερνόβα, είναι πιθανό να είναι εξίσου θανατηφόρα για τους πλανήτες που περιβάλλουν το αστέρι που μετατρέπεται σε λευκό νάνο. Νέα έρευνα δείχνει ότι εάν βρεθεί ζωή σε έναν πλανήτη γύρω από έναν λευκό νάνο, πιθανότατα εξελίχθηκε μετά τον θάνατο του κόκκινου γίγαντα αστέρα. Τα ευρήματα αναφέρονται στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society και παρουσιάζονται στο National Astronomy Meeting.
Η εργασία έδειξε ότι καθώς ένας κόκκινος γίγαντας γερνάει, οι αστρικοί άνεμοι του είναι ικανοί να αφαιρέσουν την ατμόσφαιρά τους από τους κοντινούς πλανήτες. Μπαλόνι με κόκκινο γίγαντας αστέρια μεγέθους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Η μάζα τους δεν αλλάζει, επομένως η βαρυτική έλξη σε αυτά τα φουσκωμένα εξωτερικά στρώματα είναι χαμηλότερη.
Έτσι, κομμάτια αστεριών ωθούνται έξω στον κόσμο. Όχι με συνεχή τρόπο, σύμφωνα με το μοντέλο, αλλά με άγριες διακυμάνσεις που με την πάροδο του χρόνου θα διαβρώσουν την ατμόσφαιρα ενός πλανήτη και θα μειώσουν κατά πολύ τη μαγνητόσφαιρά του. Ένας πλανήτης θα πρέπει να έχει μαγνητικό πεδίο 100 φορές ισχυρότερο από τον Δία (τον ισχυρότερο μεταξύ των πλανητών) για να επιβιώσει αλώβητος αυτόν τον επικίνδυνο χρόνο.
Αν αυτό δεν ήταν αρκετό, οι τροχιές των πλανητών και των κατοικήσιμων ζωνών μετατοπίζονται κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας αστρικής φάσης. Μερικοί πλανήτες καταποντίζονται από τη διαστολή των άστρων, αλλά άλλοι ωθούνται προς τα έξω. Δυστυχώς, η κατοικήσιμη ζώνη απομακρύνεται πιο γρήγορα από τους πλανήτες. Σε αυτήν την περίπτωση, ένας πλανήτης που υποστηρίζει τη ζωή μπορεί να βρεθεί χωρίς προστασία και ευνοϊκές συνθήκες.
"Αυτή η μελέτη καταδεικνύει τη δυσκολία ενός πλανήτη να διατηρήσει την προστατευτική του μαγνητόσφαιρα σε όλη τη φάση των γιγαντιαίων κλάδων της αστρικής εξέλιξης", δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Dr Dimitri Veras, από το Πανεπιστήμιο του Warwick.
"Ένα συμπέρασμα είναι ότι η ζωή σε έναν πλανήτη στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από έναν λευκό νάνο θα αναπτυχθεί σχεδόν σίγουρα κατά τη φάση του λευκού νάνου, εκτός αν αυτή η ζωή ήταν σε θέση να αντέξει πολλές ακραίες και ξαφνικές αλλαγές στο περιβάλλον της."
Έτσι, όταν ο Ήλιος διαστέλλεται σε έναν κόκκινο γίγαντα, η Γη – με ισχυρό μαγνητικό πεδίο και σε εξαιρετική θέση για να υποστηρίξει τη ζωή – μπορεί να μην είναι επαρκώς προστατευμένη από έναν ισχυρότερο ηλιακό άνεμο και τις αλλαγές στο άστρο μας.
"Γνωρίζουμε ότι ο ηλιακός άνεμος στο παρελθόν διέβρωσε την ατμόσφαιρα του Άρη, η οποία, σε αντίθεση με τη Γη, δεν έχει μεγάλης κλίμακας μαγνητόσφαιρα. Αυτό που δεν περιμέναμε να βρούμε είναι ότι ο ηλιακός άνεμος στο μέλλον θα μπορούσε να είναι εξίσου επιζήμιος ακόμη και για εκείνοι οι πλανήτες που προστατεύονται από ένα μαγνητικό πεδίο», λέει η Δρ Aline Vidotto από το Trinity College του Δουβλίνου, η συν-συγγραφέας της μελέτης.
