Το Voyager 2 γιορτάζει 45 χρόνια εξερευνώντας την άκρη του ηλιακού συστήματος και πέρα ​​από αυτό

Στις 20 Αυγούστου 1977, το Voyager 2 εκτοξεύτηκε στο διάστημα. Το δίδυμό του, το Voyager 1, θα εκτοξευόταν 16 ημέρες αργότερα. Μαζί, θα έφερναν μια νέα κατανόηση των αέριων γιγάντων πλανητών στο Ηλιακό σύστημα και θα γίνονταν τα πρώτα ανθρωπογενή αντικείμενα που θα άφηναν πίσω την ηλιόσφαιρα και θα εισέρχονταν στο διαστρικό διάστημα. Σαράντα πέντε χρόνια μετά, το πρόγραμμα Voyager είναι η μακροβιότερη αποστολή της NASA, μια απόδειξη του πνεύματος της εξερεύνησης και μια εξαιρετική επιστημονική και τεχνική επιτυχία.

Το τεχνολογικό μέρος της αποστολής είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές πτυχές όταν το σκεφτόμαστε. Η τεχνολογία των ανιχνευτών Voyager είναι αρχαία. Καταγράφουν δεδομένα σε ένα μαγνητόφωνο οκτώ κομματιών. Η ποσότητα μνήμης που μπορούν να αποθηκεύσουν είναι περίπου 3 εκατομμύρια φορές μικρότερη από τα τυπικά σύγχρονα κινητά τηλέφωνα. Και, μιλώντας για κινητά τηλέφωνα, μπορείτε να ξεχάσετε το καλό σήμα στο διαστρικό διάστημα:Το διαστημόπλοιο μεταδίδει δεδομένα περίπου 38.000 φορές πιο αργά από το 5G.

Αυτή η σύνδεση έρχεται μέσω του δικτύου Deep Space της NASA και το Voyager 2 μπορεί να έλθει σε επαφή μόνο από μια κεραία έξω από την Καμπέρα στην Αυστραλία. Υπήρχε μια μικρή ανησυχία όταν, το 2020, η κεραία έπρεπε να είναι απενεργοποιημένη για πολλούς μήνες για να ανακαινιστεί, αλλά το διαστημικό σκάφος ήταν εκεί για να χαιρετήσει ξανά μόλις αποκατασταθεί η επαφή.

«Σήμερα, καθώς και τα δύο Voyager εξερευνούν το διαστρικό διάστημα, παρέχουν στην ανθρωπότητα παρατηρήσεις αχαρτογράφητης επικράτειας», δήλωσε η Linda Spilker, αναπληρώτρια επιστήμονας του προγράμματος Voyager στο Jet Propulsion Laboratory (JPL) της NASA. «Είναι η πρώτη φορά που μπορέσαμε να μελετήσουμε απευθείας πώς ένα αστέρι, ο Ήλιος μας, αλληλεπιδρά με τα σωματίδια και τα μαγνητικά πεδία έξω από την ηλιόσφαιρά μας, βοηθώντας τους επιστήμονες να κατανοήσουν την τοπική γειτονιά μεταξύ των αστεριών, ανατρέποντας ορισμένες από τις θεωρίες για αυτήν την περιοχή. , και παροχή βασικών πληροφοριών για μελλοντικές αποστολές."

Το Voyager 1 απέχει αυτή τη στιγμή 23,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (14,6 δισεκατομμύρια μίλια) από τη Γη. Το Voyager 2, παρά την εκτόξευση νωρίτερα, βρισκόταν σε μεγαλύτερη και πιο αργή τροχιά που του επέτρεψε να επισκεφθεί τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, επομένως είναι λίγο πίσω, αυτή τη στιγμή βρίσκεται 19,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (12,1 δισεκατομμύρια μίλια) από τη Γη. Είναι πραγματικά εκπληκτικό το πώς τα δύο διαστημόπλοια συνεχίζουν να κάνουν επιστήμη αιχμής.

«Ο στόλος της ηλιοφυσικής της αποστολής παρέχει ανεκτίμητες γνώσεις για τον Ήλιο μας, από την κατανόηση της κορώνας ή του εξώτατου τμήματος της ατμόσφαιρας του Ήλιου, μέχρι την εξέταση των επιπτώσεων του Ήλιου σε όλο το ηλιακό σύστημα, συμπεριλαμβανομένου εδώ στη Γη, στην ατμόσφαιρά μας και στο διαστρικό διάστημα. », πρόσθεσε ο Nicola Fox, διευθυντής του τμήματος Ηλιοφυσικής στα κεντρικά γραφεία της NASA στην Ουάσιγκτον.

"Τα τελευταία 45 χρόνια, οι αποστολές Voyager ήταν αναπόσπαστες στην παροχή αυτής της γνώσης και βοήθησαν να αλλάξουμε την κατανόησή μας για τον Ήλιο και την επιρροή του με τρόπους που κανένα άλλο διαστημόπλοιο δεν μπορεί."

Πολλά από τα ενσωματωμένα συστήματα έπρεπε να απενεργοποιηθούν καθώς η πυρηνική ισχύς του διαστημικού σκάφους μειώνεται σταθερά, αλλά όσο συνεχίζει να λειτουργεί τα βασικά στοιχεία, η αποστολή θα συνεχιστεί. Κάθε διαστημόπλοιο φέρει ένα Χρυσό Ρεκόρ, το οποίο περιλαμβάνει εικόνες και φυσικούς ήχους από τη Γη καθώς και μουσική.

«Τα Voyagers συνέχισαν να κάνουν εκπληκτικές ανακαλύψεις, εμπνέοντας μια νέα γενιά επιστημόνων και μηχανικών», δήλωσε η Suzanne Dodd, project manager για το Voyager στην JPL. "Δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα συνεχιστεί η αποστολή, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι το διαστημόπλοιο θα προσφέρει ακόμη περισσότερες επιστημονικές εκπλήξεις καθώς ταξιδεύουν πιο μακριά από τη Γη."