Ο Άρης φαίνεται να έχει μια κακή περίπτωση ακμής
Στο μεγάλο σχέδιο των πραγμάτων, από άποψη κοσμικής άποψης, ο Άρης είναι σχετικά νέος (μόλις 4,6 δισεκατομμύρια ετών από τα 13,7 δισεκατομμύρια του σύμπαντος), πράγμα που σημαίνει ότι θα μπορούσε να βρίσκεται ακόμα στη φάση του, καθώς εμφανίζεται σε νέες εικόνες της NASA.
Ωστόσο, αυτό που μπορεί να μοιάζει με κηλίδα ακμής ή ορμονική έκρηξη στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη είναι στην πραγματικότητα κάτι ακόμα πιο περίεργο:μια οπτική ψευδαίσθηση.
Ο Άρης δεν είναι άγνωστος στο θέμα της περίεργης τάσης των ανθρώπων για την παρεϊδολία – βλέποντας γνωστά σχήματα όπως γάτες ή μάπες ή τάφους όπου σίγουρα δεν βρίσκονται – αλλά σε αυτήν την περίπτωση, δεν είναι καν αυτό.
Σε αυτή τη νέα εικόνα που κυκλοφόρησε αυτήν την εβδομάδα που λήφθηκε από το Πείραμα Απεικόνισης Υψηλής Ανάλυσης της NASA (HiRISE), αυτό που μοιάζει με λευκές κηλίδες σε κόκκινους λόφους είναι το αντίθετο – πρόκειται για εποχιακό πάγο διοξειδίου του άνθρακα που βρίσκεται μέσα σε τεράστιες κοιλότητες στον Νότιο Πόλο του Άρη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η επιφάνεια του Άρη μας κάνει οπτικά κόλπα. Αυτός ο επιμήκης λάκκος στο Ceraunius Fossae στη βόρεια περιοχή Tharsis του Άρη είναι επίσης μια κατάθλιψη και όχι ένα υπερυψωμένο χαρακτηριστικό, παρόλο που φαίνεται διαφορετικά.
Σύμφωνα με ένα ιστολόγιο HiRISE, το σύμπλεγμα κρατήρων στη νέα εικόνα είναι ασυνήθιστο επειδή οι περισσότεροι από τους κρατήρες που φαίνονται κοντά στον Νότιο Πόλο ήταν μεμονωμένοι. Πιστεύεται ότι σχηματίζονται σμήνη κρατήρων όταν ένας εισερχόμενος διαστημικός βράχος διασπάται στην ατμόσφαιρα του Άρη, δημιουργώντας μια στενά διάσπαρτη ομάδα κρατήρων πρόσκρουσης και όχι μόνο ενός.
Μια πιο πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι περισσότερες από τις μισές νέες μικρές κρούσεις που ανιχνεύθηκαν από το HiRISE είναι σμήνη και ότι αντί της ατμόσφαιρας του Άρη, ήταν η εξασθενημένη κατάσταση των ίδιων των κρουστικών πετρωμάτων που προκάλεσε τη διάσπασή τους.
Το InSight της NASA κατέγραψε πρόσφατα τη μεγαλύτερη πρόσκρουση μετεωρίτη στον Άρη και χάρη στο HiRISE κατάφεραν να βρουν και να φωτογραφίσουν τον κρατήρα πρόσκρουσης, μεγέθους 150 μέτρων (492 πόδια).
