Γιατί τα ζώα δεν χάνουν το δρόμο τους;

Δύο νέες μελέτες αποκαλύπτουν πώς τα ζώα χρησιμοποιούν την έμφυτη «πυξίδα» τους για να βρουν το δρόμο τους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι οι μεταναστευτικές θαλάσσιες χελώνες βασίζονται σε τοπικά μαγνητικά πεδία για να τις καθοδηγήσουν καθώς πλοηγούνται στον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό. Οι θαλάσσιες χελώνες αποφεύγουν να εισέλθουν σε επικίνδυνα κρύα νερά προσανατολιζόμενοι κατά μήκος ενός συστήματος κυκλοφορίας που είναι γνωστό ως Βόρειος Ατλαντικός Γύρος. Τα νεογέννητα θαλάσσια χελώνα από την ανατολική Φλόριντα ξεκινούν τη μακρά μετανάστευση τους μόλις μπουν στον ωκεανό. Κολυμπούν προς τη γύρο του Βόρειου Ατλαντικού που περιβάλλει τη Θάλασσα των Σαργασσών και περνούν αρκετά χρόνια κολυμπώντας κατά μήκος αυτής της σειράς.

Οι επιστήμονες τοποθέτησαν θαλάσσιες χελώνες σε μια μεγάλη δεξαμενή νερού που περιβάλλεται από πηνία ελεγχόμενα από υπολογιστή για να μελετήσουν τις αντιδράσεις των νεογνών θαλάσσιων χελωνών σε διαφορετικά μαγνητικά πεδία. Κάθε χελώνα είναι εξοπλισμένη με ηλεκτρονικό ιχνηλάτη, ο οποίος μπορεί να καταγράψει τη θέση της χελώνας. Οι θαλάσσιες χελώνες μπορούν να ανταποκριθούν σε ορισμένες αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο αλλάζοντας την κατεύθυνση στην οποία κολυμπούν.

Σε μια άλλη μελέτη σε υπόγειους μύες στη Ζάμπια, Τσέχοι και Γερμανοί ερευνητές βρήκαν νευρικά κύτταρα σε μια δομή του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος και αποτελούν μέρος της βιολογικής «πυξίδας» του ζώου. Αυτές οι ομάδες κυττάρων ανταποκρίνονται επιλεκτικά σε διαφορετικούς προσανατολισμούς μαγνητικού πεδίου. Οι τυφλοπόντικες χρησιμοποιούν αυτές τις μαγνητοαισθητηριακές πληροφορίες για να συνθέσουν έναν νοητικό τοπογραφικό χάρτη του περιβάλλοντός τους, ενώ άλλα ζώα χρησιμοποιούν διαφορετικές αισθητηριακές πληροφορίες για να φτάσουν στον ίδιο τοπογραφικό χάρτη.