Πώς τα φυτά περνούν γενετικές αναμνήσεις
Ένα παράδειγμα επιγενετικής κληρονομιάς σε φυτά είναι η περίπτωση της εαρινοποίησης, μιας διαδικασίας με την οποία τα φυτά απαιτούν μια περίοδο έκθεσης σε κρύο για να ξεκινήσει η ανθοφορία. Μελέτες έχουν δείξει ότι η έκθεση σε ψυχρές θερμοκρασίες μπορεί να προκαλέσει επιγενετικές αλλαγές στο DNA των φυτών, οδηγώντας σε αλλαγές στην γονιδιακή έκφραση που προάγουν την ανθοφορία σε επόμενες γενιές, ακόμη και ελλείψει περαιτέρω ψυχρού έκθεσης.
Ομοίως, η έρευνα σχετικά με το άγχος της ξηρασίας στα φυτά αποκάλυψε ότι τα φυτά που εκτίθενται σε συνθήκες ξηρασίας μπορούν να υποβληθούν σε επιγενετικές τροποποιήσεις που επηρεάζουν την έκφραση των γονιδίων που εμπλέκονται στην πρόσληψη νερού και την ανοχή στην ξηρασία. Αυτές οι τροποποιήσεις μπορούν να κληρονομηθούν από τους απογόνους αυτών των φυτών, επιτρέποντάς τους να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις συνθήκες ξηρασίας.
Οι μηχανισμοί πίσω από την επιγενετική κληρονομιά των διαγονιδιακών εξακολουθούν να μελετώνται, αλλά περιλαμβάνουν τροποποιήσεις όπως η μεθυλίωση του DNA, οι τροποποιήσεις ιστόνης και τα μικρά RNAs. Αυτές οι τροποποιήσεις μπορούν να επηρεάσουν την προσβασιμότητα των γονιδίων σε παράγοντες μεταγραφής και RNA πολυμεράση, επηρεάζοντας έτσι την έκφραση γονιδίων.
Η ικανότητα των φυτών να περάσουν τις γενετικές αναμνήσεις μέσω της επιγενετικής κληρονομιάς τους παρέχει ένα επίπεδο προσαρμογής και ανθεκτικότητας σε απάντηση στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες. Τους επιτρέπει να μεταδίδουν πληροφορίες σχετικά με τις εμπειρίες του άγχους στους απογόνους τους, αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες επιβίωσης και την επιτυχή αναπαραγωγή στις μελλοντικές γενιές.
