Μεταξύ της γεωμετρίας και της βιολογίας:Πώς εξαρτάται ο αριθμός των ειδών από την περιοχή
Η σχέση της περιοχής (SAR) περιγράφει τη σχέση μεταξύ του αριθμού των ειδών που βρίσκονται σε μια δεδομένη περιοχή και του μεγέθους αυτής της περιοχής. Είναι ένα από τα πιο θεμελιώδη και καλά μελετημένα πρότυπα στην οικολογία.
Η SAR έχει παρατηρηθεί σε μια μεγάλη ποικιλία ταξινομικών και οικοτόπων και έχει χρησιμοποιηθεί για τη μελέτη θεμάτων όπως οι κατανομές των ειδών, η διατήρηση της βιοποικιλότητας και οι επιπτώσεις του κατακερματισμού των οικοτόπων.
Υποκείμενοι μηχανισμοί για SAR:
- Ετερογένεια των οικοτόπων: Οι μεγαλύτερες περιοχές περιέχουν συνήθως μεγαλύτερη ποικιλία οικοτόπων, οι οποίες μπορούν να υποστηρίξουν μεγαλύτερο αριθμό ειδών.
- Εφέ δειγματοληψίας: Οι μεγαλύτερες περιοχές είναι πιο πιθανό να δειγματοληψία πιο εντατικά, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στην ανακάλυψη περισσότερων ειδών.
- αλληλεπιδράσεις Predator-Prey: Ο αριθμός των θηρευτών σε μια περιοχή μπορεί να περιορίσει τον αριθμό των ειδών που μπορούν να συνυπάρχουν, καθώς ορισμένα είδη μπορεί να είναι πιο ευάλωτα σε θήρευση από άλλα.
- Διαγωνισμός για πόρους :Σε μια δεδομένη περιοχή, τόσο περισσότερα είδη υπάρχουν, τόσο μεγαλύτερος είναι ο ανταγωνισμός για πόρους όπως τα τρόφιμα και το χώρο. Αυτός ο αυξημένος ανταγωνισμός μπορεί να περιορίσει τον αριθμό των ειδών που μπορούν να συνυπάρχουν σε μια δεδομένη περιοχή.
Το ακριβές σχήμα της σχέσης των ειδών ποικίλλει ανάλογα με τα συγκεκριμένα ταξινομικά και τα ενδιαιτήματα που εξετάζονται. Ωστόσο, το γενικό πρότυπο είναι ότι ο αριθμός των ειδών αυξάνεται με την αύξηση της περιοχής, αλλά με μειωμένο ρυθμό. Αυτό υποδηλώνει ότι οι παράγοντες που συμβάλλουν στη σχέση της περιοχής είναι λιγότερο σημαντικοί καθώς η περιοχή γίνεται μεγαλύτερη.
Η σχέση της περιοχής είναι ένα ισχυρό εργαλείο για την κατανόηση των κατανομών των ειδών και της διατήρησης της βιοποικιλότητας. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την πρόβλεψη του αριθμού των ειδών που είναι πιθανό να βρεθούν σε μια δεδομένη περιοχή και μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό περιοχών που είναι σημαντικές για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
SAR στη διατήρηση της βιολογίας:
Η σχέση της περιοχής έχει σημαντικές επιπτώσεις στη βιολογία διατήρησης. Οι μικρότερες περιοχές είναι πιο ευάλωτες στην εξαφάνιση, ειδικά εκείνες που περιέχουν σπάνια ή εξειδικευμένα είδη. Επιπλέον, ο κατακερματισμός των οικοτόπων μπορεί να μειώσει την διαθέσιμη περιοχή των οικοτόπων, μεταβάλλοντας το σχήμα και τη θέση της σχέσης των ειδών. Επομένως, οι προσπάθειες διατήρησης θα πρέπει να επικεντρωθούν στην προστασία μεγαλύτερων περιοχών, στην ιεράρχηση περιοχών με υψηλή βιοποικιλότητα και να εξασφαλίσουν τη συνδεσιμότητα μεταξύ των οικοτόπων.
