Γιατί ορισμένα νομίσματα έχουν εγκοπές (Reeding) στην άκρη, ενώ άλλα όχι;
Οι οδοντωτές άκρες σε ορισμένα νομίσματα σχεδιάστηκαν αρχικά για να εμποδίζουν τους ανθρώπους να λιμάρουν τις άκρες όταν τα νομίσματα ήταν κατασκευασμένα από πιο πολύτιμα μέταλλα.
Όταν περπατάτε στο δρόμο, με τα κέρματα να χτυπούν στην τσέπη σας, είναι ωραίο να γνωρίζετε ότι έχετε κάποια εφεδρικά ρέστα, αλλά πόσο συχνά σταματάτε και σκέφτεστε αυτά τα τεταρτημόρια, τις δεκάρες, τα νίκελ και τις πένες; Έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί αυτά τα νομίσματα έχουν διαφορετικά μεγέθη; Από τι είναι φτιαγμένα; Και, ίσως το πιο μυστηριώδες, γιατί ορισμένα νομίσματα έχουν ραβδώσεις στις άκρες, ενώ άλλα όχι;
Εάν περνάτε τυφλά στη ζωή αποδεχόμενοι όπως έχουν τα πράγματα, τότε μάλλον αυτό δεν είναι ο ιστότοπος για εσάς, αλλά εάν η περιέργειά σας είναι κεντρισμένη, τότε διαβάστε, για να μάθετε μια για πάντα γιατί ορισμένοι τύποι νομισμάτων είναι χαραγμένοι στο άκρες.
Σύντομη απάντηση: Οι οδοντωτές άκρες σε ορισμένα νομίσματα σχεδιάστηκαν αρχικά για να εμποδίζουν τους ανθρώπους να λιμάρουν τις άκρες όταν τα νομίσματα ήταν κατασκευασμένα από πιο πολύτιμα μέταλλα.
Κέρματα και εγκληματίες
Σήμερα, τα νομίσματα κατασκευάζονται σχεδόν αποκλειστικά από χαλκό, νικέλιο και ψευδάργυρο – μάλλον φθηνά μέταλλα – επομένως τα νομίσματα δεν αξίζουν πραγματικά το βάρος τους σε αυτό το συγκεκριμένο μέταλλο. Ωστόσο, αυτό δεν ίσχυε πάντα. Πίσω στην Αμερική του 18ου αιώνα, η τσέπη με τα νομίσματά σας άξιζε πολύ περισσότερο από ό,τι τώρα, σχετικά μιλώντας. Στη δεκαετία του 1700, υπήρχαν επίσης αρκετά περισσότερα νομίσματα, συμπεριλαμβανομένων των 10$, 5$ και 2,50$. Αυτοί οι τρεις τύποι νομισμάτων κατασκευάστηκαν από ισοδύναμη ποσότητα χρυσού (νόμισμα $10 =10 $ σε χρυσό, κέρμα $5 =$5 σε χρυσό κ.λπ.). Οι μικρότερες ονομαστικές αξίες νομισμάτων, συμπεριλαμβανομένων δολαρίων, μισού δολαρίου, τετάρτων, δεκάρων και νίκελων, άξιζαν το βάρος τους σε ασήμι. Στην Αμερική, τα νομίσματα του ενός λεπτού εισήχθησαν μόλις το 1864.
Όπως μπορείτε να δείτε, το να περπατάτε με μια τσέπη αλλαγών από καθαρό χρυσό και ασήμι ήταν πολύ πιο συναρπαστικό από το να βαρύνετε το παντελόνι σας από την «άχρηστη» αλλαγή σήμερα. Αυτό έδωσε επίσης μια ευκαιρία σε λιγότερο εύγεστα άτομα να επωφεληθούν από το σχέδιο και να λιμάρουν προσεκτικά τις άκρες αυτών των χρυσών και ασημένιων νομισμάτων. Τα ροκανίδια δεν ήταν πολλά, αλλά σίγουρα προστέθηκαν, και αν η διαδικασία γινόταν με αρκετή ακρίβεια, ήταν πολύ δύσκολο να πει κανείς πότε είχε ξυριστεί ένα νόμισμα. Ουσιαστικά, η αξία των 0,50$ – 1$ θα μπορούσε να ξυριστεί, ωστόσο το κέρμα των 9$ ή 9,50$ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αγορά αγαθών 10$. Αυτή η ύπουλη συμπεριφορά ήταν γνωστή ως κούρεμα νομισμάτων και έγινε πραγματικό πρόβλημα, καθώς υποτίμησε το νόμισμα, αλλά πολλοί άνθρωποι το έκαναν!
Όταν είχαν συγκεντρωθεί αρκετά ροκανίδια, αυτοί οι εγκληματίες μπορούσαν να ανταλλάσσουν το πολύτιμο μέταλλο και να αποκομίσουν ένα καθαρό κέρδος. Αυτό δεν ξέφυγε από την προσοχή της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία ήταν υπεύθυνη για τη ρύθμιση του νομίσματος, και έπρεπε να βρουν μια λύση. Τα έξυπνα πολιτικά μυαλά της εποχής σκέφτηκαν να προσθέσουν αυτές τις αναγνωρίσιμες εγκοπές στις άκρες των νομισμάτων, μια διαδικασία που ονομαζόταν «καλάμι», όταν κατασκευάζονταν τα νομίσματα.
Για να είμαστε δίκαιοι, δεν ήταν η πρώτη φορά που γινόταν αυτό. Το Reeding ήταν παρόν στα βρετανικά νομίσματα και σε άλλα ευρωπαϊκά νομίσματα ήδη από το 1500, αλλά η Αμερική δεν είχε ποτέ πρόβλημα να κλέψει πράγματα από άλλα έθνη (βήχας, βήχας, Εθνικός Ύμνος…). Μετά από αυτό, εάν οι άκρες του νομίσματος ξυρίζονταν για να κλέψουν λίγο από αυτό το πολύτιμο μέταλλο, θα ήταν πολύ προφανές στους ιδιοκτήτες επιχειρήσεων και στους τραπεζίτες, οι οποίοι θα μπορούσαν να απορρίψουν τα νομίσματα ή να τα στείλουν πίσω στην κυβέρνηση για να καταστραφούν.
Τώρα, για όσους από εσάς έχετε μια χούφτα νομίσματα μπροστά σας, ένα πράγμα σίγουρα δεν ξέφυγε από την προσοχή σας… μόνο μισά δολάρια, τέταρτα και δεκάρες έχουν αυτές τις κορυφογραμμές (και κέρματα $10, $5 και $2,50 δεν υπάρχουν πλέον). Τα νομίσματα μικρότερης αξίας, όπως τα νικέλια – και αργότερα, οι πένες – δεν ήταν αρκετά πολύτιμα για το κούρεμα των νομισμάτων, έτσι γινόταν σπάνια και δεν περιλαμβάνονταν οι κορυφογραμμές.
Εξάψιμο νομισμάτων στον σύγχρονο κόσμο
Ωστόσο, η ιστορία δεν έχει τελειώσει. Ο χρυσός κανόνας για τα νομίσματα καταργήθηκε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και το πρότυπο του αργύρου ακολούθησε το παράδειγμά του το 1965. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να χρησιμοποιηθούν νέες συνθέσεις νομισμάτων – πολύ χαμηλότερης αξίας. Τώρα, παρά το χρώμα τους, τα τέταρτα, οι δεκάρες και τα νικέλια περιέχουν 0% ασήμι, αλλά πολλά από αυτά τα φθηνότερα στοιχεία που αναφέρθηκαν προηγουμένως (ψευδάργυρος, χαλκός και νικέλιο). Με άλλα λόγια, όταν κάποιος σας πετάει κέρματα, δεν είναι γενναιόδωρος.
Όταν συνέβη αυτή η αλλαγή, τα νομισματοκοπεία των ΗΠΑ δεν είδαν κανένα λόγο να αντικαταστήσουν όλα τα μηχανήματα που είχαν εξοπλιστεί με την τεχνολογία για την εφαρμογή του καλαμιού σε αυτά τα νομίσματα, έτσι η παράδοση συνεχίστηκε. Αυτό μπορεί να φαίνεται σαν μια μάλλον μη ικανοποιητική απάντηση, αλλά στην πραγματικότητα, υπάρχει ένας μεγαλύτερος σκοπός που οι άνθρωποι δεν είχαν συνειδητοποιήσει μέχρι τον 20ο αιώνα. Η ύπαρξη μερικών νομισμάτων με ραβδώσεις και ορισμένων χωρίς βοήθησε στη διάκριση μεταξύ νομισμάτων παρόμοιου μεγέθους (πένες και δεκάρες/νικέλια και τέταρτα). Με τέταρτα και δεκάρες που περιέχουν το καλάμι, καθώς και νικέλια και πένες που δεν περιέχουν, βοηθά τα άτομα που έχουν προβλήματα όρασης να γνωρίζουν ποια νομίσματα πρόκειται να ξοδέψουν για μια αγορά ή να τους αποτρέψει από το να μπλοκάρουν επανειλημμένα ένα νικέλιο σε μια τσίχλα. μηχανή.
Το ειρωνικό, φυσικά, είναι ότι τα νομίσματα χρησιμοποιούνται πολύ λιγότερο συχνά στις Ηνωμένες Πολιτείες όπως παλιά, λόγω της διαθεσιμότητας και της ευκολίας του χαρτονομίσματος. Έτσι, ενώ αυτή η λύση για άτομα με προβλήματα όρασης είναι εξαιρετική όταν πρόκειται για κέρματα, όλα τα χαρτονομίσματα έχουν επί του παρόντος το ίδιο μέγεθος, κάτι που δεν συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες. Στην Ευρωζώνη, την Αυστραλία, τη Μαλαισία, για να αναφέρουμε μόνο μερικές, κάθε ονομαστική αξία νομίσματος έχει διαφορετικό μέγεθος. Σε άλλες χώρες, όπως ο Καναδάς, έξυπνοι σχεδιαστές νομισμάτων έχουν συμπεριλάβει ακόμη και τη γραφή Braille στους λογαριασμούς για να τα κάνουν πιο αναγνωρίσιμα.
Ίσως ήρθε η ώρα για τις Ηνωμένες Πολιτείες να κλέψουν μερικές ακόμη ιδέες και να συμβαδίσουν με τους καιρούς που αλλάζουν!
