Απενεργοποιητές

Η επίπλευση αφρού είναι μια διαδικασία συγκέντρωσης διαχωρισμού υλικών με βάση τη σχέση τους με το νερό και την πυκνότητα. Χρησιμοποιείται κυρίως για τον διαχωρισμό του επιθυμητού ορυκτού συστατικού από ένα γκάζι. Οι φυσικοχημικές ιδιότητες των διαφόρων υλικών είναι διαφορετικές. Αυτή είναι η αρχή για τον διαχωρισμό ορυκτών με χρήση επίπλευσης αφρού. Έχει ευρείες εφαρμογές στον πρακτικό τομέα. Ορισμένες χρήσεις της επίπλευσης αφρού περιλαμβάνουν διαχωρισμό ορυκτών, διαχωρισμό πλαστικών, επεξεργασία λυμάτων και ανακύκλωση χαρτιού. Η διαδικασία απαιτεί αρκετά αντιδραστήρια για να εκτελεστεί αποτελεσματικά. Οι απενεργοποιητές είναι ένα από τα σημαντικά αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται στην επίπλευση αφρού.

Επίπλευση αφρού

Η επίπλευση αφρού είναι μια διαδικασία συγκέντρωσης που διαχωρίζει επιλεκτικά τα ορυκτά με βάση τη σχέση τους με το νερό και την πυκνότητά τους. Είναι ευρέως αποδεκτό έναντι άλλων μεθόδων διαχωρισμού όπως ο μαγνητικός διαχωρισμός και ο διαχωρισμός βαρύτητας. Η μέθοδος επίπλευσης αφρού εξαρτάται από τα αντιδραστήρια επίπλευσης και όχι από τις ιδιότητες των ορυκτών.

Διαδικασία επίπλευσης αφρού

Το μετάλλευμα υφίσταται επεξεργασία μέσω διεργασιών όπως η χονδροποίηση, ο καθαρισμός και ο καθαρισμός για να ληφθεί η πιο συμπυκνωμένη μορφή του επιθυμητού ορυκτού μας χωρίς ακαθαρσίες.

• Με μια διαδικασία που ονομάζεται "απελευθέρωση", ένα μετάλλευμα διαχωρίζεται σε διάφορα ορυκτά.
• Δημιουργήστε ένα υδρόφοβο περιβάλλον για τα επιθυμητά ορυκτά χρησιμοποιώντας χημικές ουσίες ή επιφανειοδραστικές ουσίες με "ρυθμίσεις".
• Μια μορφή λάσπης ορυκτών με νερό και αφρό προστίθεται στη στήλη επίπλευσης με "επίπλευση".
• Ο σχηματισμός αφρού πραγματοποιείται με την ενσωμάτωση αέρα και μόνο τα επιθυμητά ορυκτά ή μέταλλα αιωρούνται στην επιφάνεια με φυσαλίδες αέρα.
• Ο διαχωρισμός συμβαίνει όταν ο αφρός διαχωρίζεται με τη μέγιστη συγκέντρωση του επιθυμητού ορυκτού.

Λίστα χημικών που χρησιμοποιούνται

Για τη διαδικασία της επίπλευσης αφρού χρησιμοποιούμε διάφορα αντιδραστήρια. Τα περισσότερα από αυτά είναι σε υγρή μορφή. Εάν είναι σε ξηρή μορφή, πρέπει να τρέφεται στεγνό. Χρησιμοποιούμε κανονικά μια λίβρα αντιδραστηρίου για έναν τόνο μεταλλεύματος/λεπτό.

• Συλλέκτες

Πρέπει να κάνουμε το επιθυμητό ορυκτό μας υδρόφοβο για να το δεσμεύσουμε στις φυσαλίδες αέρα. Οι συλλέκτες λειτουργούν ως βάση για να γίνουν τα ορυκτά υδρόφοβα. Αυξάνει την αιωρούμενη χωρητικότητά τους, καθιστώντας τον εύκολο διαχωρισμό τους.

Παραδείγματα:Ξανθικές ενώσεις, θειοκαρβανιλίδη θειουρίας και λιπαρό οξύ.

• Ενεργοποιητές 

Όπως υποδηλώνει το όνομα, οι ενεργοποιητές ενθαρρύνουν τη σύνδεση μεταξύ συλλέκτη και επιθυμητού ορυκτού.

Παραδείγματα:Θειικός χαλκός

• Frothers

Οι αφροί είναι αντιδραστήρια που δημιουργούν αφρό, τα οποία παράγουν μια μικρή φυσαλίδα αέρα στην οποία συνδέεται το επιθυμητό ορυκτό. Οι αφροί μειώνουν την επιφανειακή τάση του νερού.

Παραδείγματα:λάδι πεύκου, κρεζυλικό οξύ και πολυγλυκόλη.

• Τροποποιητές

Η αλληλεπίδραση μεταξύ ορυκτού και συλλέκτη θα πρέπει να λάβει χώρα για την εκτέλεση της επίπλευσης αφρού. Οι τροποποιητές αλλάζουν τα χαρακτηριστικά ενός ορυκτού και επιμένουν να συνδέεται με τον συλλέκτη.

Παραδείγματα:ασβέστης και ανθρακικό νάτριο (τροποποιητής pH), φωσφορικά και πυριτικά άλατα (ανιονικός τροποποιητής), άμυλο και δεξτρίνη (κατιονικός τροποποιητής).

• Καταθλιπτικά

Αυτά είναι τα αντιδραστήρια που χρησιμοποιούνται για την καταστολή της επίπλευσης ορισμένων ορυκτών εκτός από το επιθυμητό. Τα καταθλιπτικά δρουν σαν αναστολείς.

Παράδειγμα:Διχρωμικό, Κυανιούχο νάτριο.

Επισκόπηση απενεργοποιητών

Οι απενεργοποιητές είναι αντιδραστήρια επίπλευσης που συνήθως λειτουργούν σε συνδυασμό με ενεργοποιητές. Ενεργοποιητές όπως ο θειικός χαλκός ενισχύουν την υδρόφοβη φύση των επιθυμητών ορυκτών. Οι ενεργοποιητές βοηθούν επίσης στην αιώρηση του επιθυμητού ορυκτού σε φυσαλίδες αέρα για δέσμευση. Το Deactivator κάνει το αντίθετο. Χρησιμοποιείται για την επιβράδυνση της δράσης του ενεργοποιητή. Η επίπλευση χαλκού απενεργοποιείται όταν προστίθεται κυανίδιο στην επίπλευση ξανθικού των θειούχων ψευδαργύρου. Τα καταθλιπτικά είναι επίσης ένα είδος απενεργοποίησης. Ο ενεργοποιητής βοηθά στην αιώρηση ενός ορυκτού, ενώ ο απενεργοποιητής επιβραδύνει την αιώρηση άλλων ορυκτών, τα οποία δεν είναι επιθυμητά στο τελικό μας συμπύκνωμα.

Το 1922, ο Sheridan και ο Griswold επινόησαν το κυάνιο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την καταστολή των θειούχων σιδήρου. Ομοίως, παράγοντες όπως η δεξτρίνη και το άμυλο μπορούν να καταστείλουν την επίπλευση του άνθρακα. Το 1930, ο Schafer ανακάλυψε ότι η δεξτρίνη και η τανίνη μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως κατασταλτικά στη μη σουλφιδική επίπλευση. Το 1949, διαπιστώθηκε ότι το Quebracho μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κατασταλτικό στην επίπλευση κατιονικού πυριτίου. Το NaCN χρησιμοποιείται ως κατασταλτικό για τον διαχωρισμό δύο θειούχων μεταλλευμάτων. Ο κυανιούχος ψευδάργυρος και τα συνθετικά λειτουργικά πολυμερή είναι μερικά άλλα παραδείγματα απενεργοποιητών.

Συμπέρασμα

Η επίπλευση αφρού είναι μια διαδικασία συγκέντρωσης που διαχωρίζει επιλεκτικά τα ορυκτά με βάση τη σχέση τους με το νερό και την πυκνότητά τους. Είναι ευρέως αποδεκτό έναντι άλλων μεθόδων διαχωρισμού όπως ο μαγνητικός διαχωρισμός και ο διαχωρισμός βαρύτητας. Ο ενεργοποιητής είναι ένα είδος καταλύτη που προάγει τη σύνδεση μεταξύ του μορίου του συλλέκτη και του επιθυμητού ορυκτού. Βοηθά στην αιώρηση ενός ορυκτού κατά προτίμηση έναντι του άλλου. Οι απενεργοποιητές είναι αντιδραστήρια επίπλευσης που συνήθως λειτουργούν σε συνδυασμό με ενεργοποιητές. Χρησιμοποιείται για την επιβράδυνση της δράσης του ενεργοποιητή. Η επίπλευση χαλκού απενεργοποιείται όταν προστίθεται κυανίδιο στην επίπλευση ξανθικού των θειούχων ψευδαργύρου. Τα καταθλιπτικά είναι επίσης ένα είδος απενεργοποίησης. Ο ενεργοποιητής βοηθά στην αιώρηση ενός ορυκτού, ενώ ο απενεργοποιητής επιβραδύνει την αιώρηση άλλου ορυκτού που δεν είναι επιθυμητό στο τελικό μας συμπύκνωμα.