Διαφορά μεταξύ ομοιοπολικών και ιοντικών δεσμών

Κύρια διαφορά – Ομοπολικοί έναντι ιοντικών δεσμών

Είναι η φύση των στοιχείων να δημιουργούν δεσμούς μεταξύ τους για να γίνουν σταθερά. Οι ομοιοπολικοί δεσμοί και οι ιοντικοί δεσμοί είναι δύο διαφορετικοί τρόποι με τον οποίο τα στοιχεία συνδέονται μεταξύ τους. Η κύρια διαφορά μεταξύ ομοιοπολικών και ιοντικών δεσμών είναι ότι ιονικοί δεσμοί συμβαίνουν μεταξύ δύο ειδών που έλκονται ηλεκτροστατικά το ένα προς το άλλο, ενώ οι ομοιοπολικοί δεσμοί εμφανίζονται ομοιοπολικά μέσω της κοινής χρήσης ηλεκτρονίων μεταξύ των εξωτερικών τους φλοιών. Γενικά, τα μεταλλικά στοιχεία τείνουν να σχηματίζουν ιοντικούς δεσμούς , καιμη μεταλλικά στοιχεία τείνουν να σχηματίζουν ομοιοπολικούς δεσμούς.

Τι είναι ένας ιωνικός δεσμός | Πώς σχηματίζεται ο ιονικός δεσμός | Ιδιότητες Ιωνικών Δεσμών

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι ιονικοί δεσμοί είναι αποτέλεσμα ηλεκτροστατικών δυνάμεων μεταξύ των ατόμων που έλκονται το ένα προς το άλλο λόγω της κατοχής αντίθετων ηλεκτρικών φορτίων. Κάθε στοιχείο προσπαθεί να επιτύχει μια σταθερή ηλεκτρονική διαμόρφωση στο εξωτερικό κέλυφος (ηλεκτρονική διαμόρφωση των ευγενών αερίων). Η ηλεκτρονική διαμόρφωση ευγενούς αερίου αποτρέπει τα άτομα από περαιτέρω αντιδράσεις καθώς είναι ήδη σταθερά. Ως εκ τούτου, στοιχεία στη φύση που δεν είναι ηλεκτρονικά σταθερά, τείνουν να δίνουν τυχόν επιπλέον ηλεκτρόνια ή να αποδέχονται τον αριθμό των ηλεκτρονίων που λείπουν προκειμένου να επιτευχθεί η πλησιέστερη διαμόρφωση ευγενών αερίων. Τα ιόντα σχηματίζονται σύμφωνα με αυτήν την αρχή.

Τα άτομα που τείνουν να δίνουν τα επιπλέον ηλεκτρόνια τους για να αποκτήσουν σταθερή ηλεκτρονική διαμόρφωση καταλήγουν να είναι θετικά φορτισμένα (λόγω της απώλειας αρνητικά φορτισμένων ηλεκτρονίων) και αυτά ονομάζονται «κατιόντα». Ομοίως, όταν ένα άτομο δέχεται ηλεκτρόνια για να ολοκληρώσει την τελική διαμόρφωση του φλοιού, φορτίζονται αρνητικά (λόγω της αύξησης των αρνητικά φορτισμένων ηλεκτρονίων) και αυτά ονομάζονται «ανιόντα». Επομένως, εξ ορισμού, σχηματίζονται ιοντικοί δεσμοί μεταξύ ανιόντων και κατιόντων.

Οι ιοντικές ενώσεις τείνουν να είναι στερεής φύσης και συνήθως έχουν πολύ υψηλά σημεία τήξης καθώς οι ιοντικοί δεσμοί είναι αρκετά ισχυροί. στην πραγματικότητα είναι ο ισχυρότερος τύπος χημικού δεσμού που υπάρχει. Τα ιόντα μπορεί να είναι ατομικής ή μοριακής φύσης. δηλαδή CO₃ είναι ένα μοριακό ανιόν. Λίγα παραδείγματα ιοντικών ενώσεων είναι τα NaCl, MgCl_2, και τα λοιπά.

Τι είναι ο ομοιοπολικός δεσμός | Πώς σχηματίζεται ο ομοιοπολικός δεσμός | Ιδιότητες ομοιοπολικών δεσμών

Οι ομοιοπολικοί δεσμοί είναι πολύ πιο αδύναμοι από τους ιοντικούς δεσμούς και, επομένως, οι περισσότερες από τις ομοιοπολικές ενώσεις υπάρχουν στην αέρια φάση. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, τα άτομα πρέπει να σχηματίσουν ηλεκτρόνια για να επιτύχουν μια σταθερή ηλεκτρονική διαμόρφωση. Ο τρίτος τρόπος απόκτησης αυτού (εκτός από τη χορήγηση και την αποδοχή ηλεκτρονίων όπως αναφέρεται στην περίπτωση των ιοντικών δεσμών) είναι μέσω της κοινής χρήσης ηλεκτρονίων.

Σε αυτήν τη μέθοδο, και τα δύο άτομα που συμμετέχουν στο σχηματισμό της ένωσης μοιράζονται τον απαιτούμενο αριθμό ηλεκτρονίων (συνήθως με ένα άτομο δότη και ένα άτομο δέκτη που αναζητά την ίδια ποσότητα ηλεκτρονίων) σε έναν κοινό επικαλυπτόμενο τροχιακό χώρο. Είναι σημαντικό τα άτομα να έρχονται σε στενή γειτνίαση μεταξύ τους για την τροχιακή επικάλυψη πριν πραγματοποιηθεί η κοινή χρήση ηλεκτρονίων. Επομένως, σε αυτή την περίπτωση, κανένα άτομο δεν θα είναι ηλεκτρικά φορτισμένο αλλά θα παραμείνει ουδέτερο. Η επικάλυψη μπορεί να γίνει με γραμμικό τρόπο ή με παράλληλο τρόπο. Όταν είναι κατευθυνόμενος και γραμμικός, ο τύπος του δεσμού ονομάζεται «σ δεσμός» και στην άλλη περίπτωση είναι «δεσμός π». Επιπλέον, αυτή η κοινή χρήση ηλεκτρονίων μπορεί να λάβει χώρα μεταξύ παρόμοιου τύπου ατόμων καθώς και διαφορετικών τύπων ατόμων. Όταν τα εμπλεκόμενα άτομα είναι παρόμοια, η ένωση που προκύπτει ονομάζεται «διατομικό μόριο». H₂ O, CO_2, κ.λπ. είναι μερικά κοινά παραδείγματα.