Πώς το στρώμα του όζοντος
Πώς εξαντλείται το στρώμα του όζοντος
Η κύρια αιτία της εξάντλησης του στρώματος του όζοντος είναι η εκπομπή ανθρωπογενών χημικών ουσιών που ονομάζονται χλωροφθοροκαρδές (CFCs). Τα CFC χρησιμοποιούνται σε διάφορες εφαρμογές, συμπεριλαμβανομένων των ψυγείων, των κλιματιστικών, των προωθητικών αερολυμάτων και των βιομηχανικών διαλυτών. Όταν αυτές οι χημικές ουσίες απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα, ανέρχονται στη στρατόσφαιρα, όπου διασπάται και απελευθερώνουν άτομα χλωρίου. Τα άτομα χλωρίου καταλύουν στη συνέχεια την καταστροφή των μορίων του όζοντος.
Άλλες χημικές ουσίες που μπορούν να συμβάλουν στην εξάντληση του στρώματος του όζοντος περιλαμβάνουν:
* Halons:Halons χρησιμοποιούνται σε πυροσβεστήρες και προωθητικά αερολύματος.
* Τετραχλωρίδιο άνθρακα:Το τετραχλωρίδιο του άνθρακα χρησιμοποιείται ως παράγοντας καθαρισμού και απολιπαντικό.
* Μεθυλομορφώματος:Το μεθυλοχλωροφόρμιο χρησιμοποιείται ως διαλύτης στη βιομηχανία ηλεκτρονικών.
Επιδράσεις της εξάντλησης του στρώματος του όζοντος
Η εξάντληση του στρώματος του όζοντος έχει μια σειρά αρνητικών επιπτώσεων στη ζωή στη γη. Αυτά περιλαμβάνουν:
* Αυξημένη ακτινοβολία υπεριώδους ακτινοβολίας:Η αυξημένη υπεριώδη ακτινοβολία μπορεί να προκαλέσει ηλιακό έγκαυμα, καρκίνο του δέρματος, καταρράκτη και άλλα προβλήματα υγείας.
* Βλάβη στα φυτά:Η υπεριώδη ακτινοβολία μπορεί να βλάψει τα φυτά, να μειώσει τις αποδόσεις των καλλιεργειών και να επηρεάσει τα οικοσυστήματα.
* Harm to Aquatic Life:Η υπεριώδη ακτινοβολία μπορεί να βλάψει την υδρόβια ζωή, συμπεριλαμβανομένου του φυτοπλαγκτού, που είναι η βάση της τροφικής αλυσίδας.
Το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ
Το 1987, η παγκόσμια κοινότητα υπέγραψε το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ, μια διεθνή συνθήκη που αποσκοπεί στην προστασία του στρώματος του όζοντος. Το πρωτόκολλο του Μόντρεαλ έχει επιτύχει στη μείωση της παραγωγής και της κατανάλωσης ουσιών που απομακρύνονται από το όζον. Ως αποτέλεσμα, το στρώμα του όζοντος αρχίζει σιγά -σιγά να ανακάμπτει.
Το μέλλον του στρώματος του όζοντος
Το μέλλον του στρώματος του όζοντος εξαρτάται από τις συνεχιζόμενες προσπάθειές μας για τη μείωση της εκπομπής ουσιών που απομακρύνονται από το όζον. Εάν μπορούμε να συνεχίσουμε να σημειώνουμε πρόοδο, το στρώμα του όζοντος θα πρέπει να ανακάμψει πλήρως στα μέσα του αιώνα.