Οι χειμερινές μέλισσες δείχνουν αντίσταση σε ένα κοινό εντομοκτόνο
Φόντο:
Οι μέλισσες διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στο οικοσύστημα ως επικονιαστές, συμβάλλοντας σημαντικά στην παραγωγή φρούτων, λαχανικών και άλλων γεωργικών καλλιεργειών. Ωστόσο, οι πληθυσμοί τους μειώνονται λόγω διαφόρων παραγόντων, συμπεριλαμβανομένης της ευρείας χρήσης φυτοφαρμάκων και εντομοκτόνων στη σύγχρονη γεωργία. Το Coumaphos, ένα οργανοφωσφορικό εντομοκτόνο, έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς για τον έλεγχο των ακάρεων varroa, τα οποία είναι εξωτερικά παράσιτα που μολύνουν και αποδυναμώνουν τις αποικίες μελισσών.
Η μελέτη:
Η ερευνητική ομάδα διεξήγαγε μια ολοκληρωμένη ανάλυση των πληθυσμών μελισσών στη μέση Ατλαντική περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών. Συλλέχθηκαν δείγματα από τις αποικίες χειμώνα και καλοκαιρινών μελισσών και τα υποβλήθηκαν σε ελεγχόμενα εργαστηριακά πειράματα για να αξιολογήσουν την ευαισθησία τους στον Coumaphos.
Βασικά ευρήματα:
Οι χειμερινές μέλισσες εμφάνισαν σημαντικά υψηλότερη αντίσταση στη κουτάφα σε σύγκριση με τις καλοκαιρινές μέλισσες. Αυτή η αντίσταση παρατηρήθηκε και στις δύο μέλισσες των ενηλίκων και στην ανάπτυξη νεογνών.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι χειμερινές μέλισσες είχαν εξελίξει τις γενετικές μεταλλάξεις που μείωσαν την αποτελεσματικότητα του Coumaphos στη διαταραχή των νευρικών τους συστημάτων. Αυτές οι μεταλλάξεις οδήγησαν σε μειωμένη συγγένεια δέσμευσης μεταξύ των μορίων Coumaphos και των θέσεων -στόχων μέσα στα σώματα των μελισσών.
Συνέπειες:
Η ανακάλυψη της αντίστασης Coumaphos στις χειμερινές μέλισσες υπογραμμίζει την ικανότητά τους να προσαρμόσουν και να επιβιώσουν σε προκλητικά περιβάλλοντα. Αυτή η προσαρμογή μπορεί να έχει προκύψει ως αποτέλεσμα των επιλεκτικών πιέσεων που επιβάλλονται από την εκτεταμένη χρήση του Coumaphos στη γεωργία.
Η ανάπτυξη της αντίστασης στις χειμερινές μέλισσες δημιουργεί πιθανές προκλήσεις για τους μελισσοκόμους που βασίζονται στο Coumaphos για να διαχειριστούν τα ακάρεα Varroa. Οι εναλλακτικές στρατηγικές διαχείρισης επιβλαβών οργανισμών και οι ολοκληρωμένες προσεγγίσεις διαχείρισης επιβλαβών οργανισμών ενδέχεται να χρειαστεί να διερευνηθούν για να εξασφαλιστεί βιώσιμες πρακτικές μελισσοκομίας, ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τον αντίκτυπο στους πληθυσμούς μελισσών.
Συνεχιζόμενη έρευνα:
Οι ερευνητές υπογραμμίζουν την ανάγκη για περαιτέρω μελέτες να κατανοήσουν τους μηχανισμούς που αποτελούν τη βάση της εξέλιξης της αντίστασης των εντομοκτόνων στις μέλισσες. Η συνεχιζόμενη έρευνα στοχεύει στον εντοπισμό πρόσθετων γενετικών παραλλαγών που σχετίζονται με την αντίσταση, να διερευνήσουν το πιθανό κόστος φυσικής κατάστασης της αντίστασης και να αξιολογήσουν τις επιπτώσεις για την υγεία των μελισσών και την επιβίωση των αποικιών μακροπρόθεσμα.
Σύναψη:
Η αξιοσημείωτη προσαρμογή των χειμερινών μελισσών με τον Coumaphos καταδεικνύει την ανθεκτικότητα και την προσαρμοστικότητα αυτών των ζωτικών επικονιαστών. Καθώς η κατανόηση της αντοχής των μελισσών στα εντομοκτόνα συνεχίζει να αυξάνεται, η επιστημονική κοινότητα, οι μελισσοκόμοι και οι υπεύθυνοι για τη χάραξη πολιτικής μπορούν να συνεργαστούν για την ανάπτυξη στρατηγικών που υποστηρίζουν τις βιώσιμες πρακτικές μελισσοκομίας και συμβάλλουν στη διατήρηση των μελισσών και των υπηρεσιών επικονίασης που παρέχουν.