Από πού προήλθε η οργανική χημεία;

Η προέλευση της οργανικής χημείας μπορεί να ανιχνευθεί στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι επιστήμονες άρχισαν να μελετούν τη χημική σύνθεση των ζωντανών πραγμάτων. Το 1807, ο Σουηδός χημικός Jöns Jakob Berzelius δημιούργησε τον όρο "οργανικό" για να περιγράψει ουσίες που προέρχονταν από ζωντανούς οργανισμούς, σε αντίθεση με τις «ανόργανοι» ουσίες που βρέθηκαν στο ορυκτό βασίλειο.

Ένα από τα βασικά στοιχεία στην ανάπτυξη της οργανικής χημείας ήταν ο γερμανός χημικός Friedrich Wöhler. Το 1828, η Wöhler συνέθεσε την ουρία, μια ένωση που βρίσκεται στα ούρα, από τα ανόργανα υλικά εκκίνησης. Αυτό το πείραμα απέκλεισε την ευρέως διαδεδομένη πίστη τη στιγμή που οι οργανικές ενώσεις θα μπορούσαν να παραχθούν μόνο από ζωντανούς οργανισμούς.

Τις επόμενες δεκαετίες, οι οργανικοί χημικοί σημείωσαν σημαντική πρόοδο στην κατανόηση της δομής και της αντιδραστικότητας των οργανικών ενώσεων. Η ανάπτυξη νέων αναλυτικών τεχνικών, όπως η φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (NMR) και η φασματομετρία μάζας, επέτρεψε στους χημικούς να εντοπίζουν και να χαρακτηρίζουν τις οργανικές ενώσεις με αυξανόμενη ακρίβεια.

Τον 20ο αιώνα, η οργανική χημεία έγινε ένας σημαντικός τομέας έρευνας, με εφαρμογές σε ένα ευρύ φάσμα βιομηχανιών, συμπεριλαμβανομένων των φαρμακευτικών προϊόντων, των τροφίμων, των πλαστικών και των καυσίμων. Σήμερα, η οργανική χημεία είναι ένα τεράστιο και πολύπλοκο πεδίο, με περίπου 10 εκατομμύρια γνωστές οργανικές ενώσεις.