Τι δείχνει τη σταθερά ιονισμού για ένα οξύ;

Η σταθερά ιονισμού για ένα οξύ, γνωστό και ως σταθερά διάστασης οξέος (ΚΑ), είναι ένα ποσοτικό μέτρο της αντοχής ενός οξέος σε ένα διάλυμα. Αντιπροσωπεύει τη σταθερά ισορροπίας για τη διάσπαση του οξέος στη συζευγμένη βάση και τα ιόντα υδρογόνου (Η+). Όσο μεγαλύτερη είναι η τιμή ΚΑ, τόσο ισχυρότερη είναι το οξύ, υποδεικνύοντας την μεγαλύτερη τάση του να δωρίσει ιόντα Η+.

Η σταθερά ιονισμού εκφράζεται τυπικά με όρους μοριακών συγκεντρώσεων και προσδιορίζεται από την ακόλουθη εξίσωση ισορροπίας:

Ha ⇌ h + + α-

Ka =[h+] [a-]/[ha]

Οπου:

- Το ΚΑ είναι η σταθερά ιονισμού ή η σταθερά διάστασης οξέος

- [Η+] είναι η μοριακή συγκέντρωση ιόντων υδρογόνου (που ονομάζονται επίσης ιόντα υδρονίου) στο διάλυμα

- [Α-] είναι η γραμμομοριακή συγκέντρωση της συζευγμένης βάσης του οξέος

- [Ha] είναι η γραμμομοριακή συγκέντρωση του μη φορτωμένου οξέος

Η σταθερά ιονισμού είναι μια χαρακτηριστική ιδιότητα κάθε οξέος και μπορεί να μετρηθεί πειραματικά υπό συγκεκριμένες συνθήκες, συνήθως σε συγκεκριμένη θερμοκρασία. Όσο υψηλότερη είναι η τιμή ΚΑ, τόσο πιο ολοκληρωμένη είναι η διάσπαση του οξέος και όσο υψηλότερη είναι η συγκέντρωση ιόντων Η+, καθιστώντας το διάλυμα πιο όξινο. Αντιστρόφως, μια χαμηλότερη τιμή ΚΑ υποδεικνύει ένα ασθενέστερο οξύ με χαμηλότερη τάση να διαχωρίζεται.