Τι συμβαίνει όταν το υδροκλωρικό οξύ χύνεται σε πλάκα Cu;
1. διάλυση χαλκού: Εάν το υδροχλωρικό οξύ είναι αραιωμένο (χαμηλή συγκέντρωση), μπορεί να αντιδράσει με το χλωριούχο χαλκό για να σχηματίσει χλωριούχο χαλκό (II) (CuCL2) και αέριο υδρογόνου (Η2). Η αντίδραση μπορεί να εκπροσωπηθεί ως:
`` `
Cu (s) + 2HCL (aq) → CuCL2 (aq) + H2 (g)
`` `
Σε αυτή την αντίδραση, τα άτομα χαλκού από το μέταλλο διαλύονται στο διάλυμα οξέος, σχηματίζοντας ιόντα χαλκού (II) (Cu2+). Το αέριο υδρογόνου απελευθερώνεται ως φυσαλίδες.
2. σχηματισμός χλωριούχου χαλκού (i): Παρουσία συμπυκνωμένου υδροχλωρικού οξέος, μπορεί να εμφανιστεί διαφορετική αντίδραση, οδηγώντας στον σχηματισμό χλωριούχου χαλκού (Ι) (CUCL). Αυτή η αντίδραση είναι πιο πολύπλοκη και περιλαμβάνει το σχηματισμό ενδιάμεσων ειδών. Ένα πιθανό μονοπάτι είναι:
`` `
Cu (s) + HCl (aq) → CUCL (s) + 1/2 H2 (g)
CUCL (s) + HCl (aq) → Cucl2 (aq) + 1/2 H2 (g)
`` `
Σε αυτή την περίπτωση, τα άτομα χαλκού αντιδρούν αρχικά με HCl για να σχηματίσουν χλωριούχο χαλκό (Ι), το οποίο είναι ένα λευκό ή ανοιχτό κίτρινο στερεό. Περαιτέρω αντίδραση με υδροχλωρικό οξύ το μετατρέπει σε χλωριούχο χαλκό (II).
3. Αντίδραση οξειδοαναγωγής: Το υδροχλωρικό οξύ μπορεί επίσης να υποβληθεί σε οξειδοαναγωγική αντίδραση με χαλκό, όπου ο χαλκός δρα ως αναγωγικός παράγοντας και οξειδώνεται σε υψηλότερη κατάσταση οξείδωσης. Αυτή η αντίδραση μπορεί να παράγει άλατα χαλκού ή ενώσεις χαλκού (II). Τα συγκεκριμένα προϊόντα εξαρτώνται από τις συνθήκες αντίδρασης και τη συγκέντρωση του οξέος.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι αντιδράσεις μεταξύ υδροχλωρικού οξέος και χαλκού μπορεί να είναι έντονες, ειδικά όταν χρησιμοποιείτε συμπυκνωμένο οξύ. Οι προφυλάξεις ασφαλείας πρέπει να λαμβάνονται όταν εργάζεστε με αυτά τα χημικά, συμπεριλαμβανομένου του κατάλληλου εξαερισμού, προστατευτικών ενδυμάτων και προστασίας των ματιών.
