Πώς θα μπορούσατε να ανιχνεύσετε την παρουσία του Cliion;
1. Δοκιμή νιτρικού ασημιού:
- Προσθέστε μερικές σταγόνες λύσης νιτρικού αργύρου (AGNO3) στο δείγμα.
- Εάν υπάρχουν ιόντα CL⁻, θα σχηματιστεί ένα λευκό ίζημα χλωριούχου αργύρου (AGCL).
- Η αντίδραση μπορεί να εκπροσωπηθεί ως:
AgNO3 + NaCl → AgCl (λευκό ίζημα) + Nano3
2. Δοκιμή φλόγας:
- Καθαρίστε ένα σύρμα νιφάδι ή ένα σύρμα πλατίνας βυθίζοντας το σε υδροχλωρικό οξύ (HCl) και στη συνέχεια θερμαίνετε σε μια φλόγα έως ότου η φλόγα δεν φωτίζει.
- Βυθίστε το καθαρό σύρμα στο δείγμα και στη συνέχεια κρατήστε το σε μια φλόγα καυστήρα Bunsen.
- Εάν υπάρχουν ιόντα CL⁻, η φλόγα θα γίνει κίτρινο-πράσινο.
3. Μέτρηση αγωγιμότητας:
- Τα ιόντα χλωριδίου είναι ηλεκτρικά φορτισμένα, έτσι ώστε η παρουσία τους να μπορεί να ανιχνευθεί με μέτρηση της ηλεκτρικής αγωγιμότητας του διαλύματος.
- Εάν η αγωγιμότητα του διαλύματος αυξάνεται κατά την προσθήκη ενός δείγματος σε σύγκριση με το καθαρό νερό, υποδεικνύει την παρουσία ιόντων CL⁻.
4. Ανάλυση φασματοφωτομέτρου:
- Τα ιόντα χλωριδίου μπορούν να απορροφήσουν το φως υπεριώδους (UV) σε συγκεκριμένα μήκη κύματος.
- Με τη μέτρηση της απορρόφησης του δείγματος σε κατάλληλα μήκη κύματος χρησιμοποιώντας ένα φασματοφωτόμετρο, μπορεί να προσδιοριστεί η συγκέντρωση ιόντων CL⁻.
5. Χημικές δοκιμές με άλλα αντιδραστήρια:
- Διάφορα αντιδραστήρια μπορούν να αντιδράσουν με ιόντα CL⁻ για να σχηματίσουν χρωματιστά προϊόντα ή ιζήματα. Για παράδειγμα:
- Το χλωριούχο βάριο (BACL2) σχηματίζει ένα λευκό ίζημα χλωριούχου βαρίου (BACL2).
- Το νιτρικό μόλυβδο (Pb (NO3) 2) σχηματίζει ένα λευκό ίζημα χλωριούχου μολύβδου (PBCL2).
- Το χλωριούχο σίδηρο (FECL3) σχηματίζει ένα καφέ χρώμα με ιόντα CL⁻.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι ενώ αυτές οι δοκιμές μπορούν να δώσουν ένδειξη για την παρουσία ιόντων CL⁻, μπορεί να είναι απαραίτητες πρόσθετες ποιοτικές και ποσοτικές αναλύσεις για να επιβεβαιωθεί η συγκέντρωσή τους και η απουσία παρεμβολών ιόντων.
