Ποιος είναι ο κανόνας για τον προσδιορισμό του αριθμού ομοιοπολικών δεσμών που μπορεί να εκτελέσει ένα άτομο;

Ο κανόνας για τον προσδιορισμό του αριθμού των ομοιοπολικών δεσμών που μπορεί να εκτελέσει ένα άτομο είναι να εξετάσει τον αριθμό των ηλεκτρόνων σθένους που έχει το άτομο. Τα ηλεκτρόνια σθένους είναι τα ηλεκτρόνια στο εξωτερικό κέλυφος ενός ατόμου και είναι τα ηλεκτρόνια που συμμετέχουν στη χημική σύνδεση. Ο αριθμός των ομοιοπολικών δεσμών που μπορεί να σχηματίσει ένα άτομο μπορεί συνήθως να είναι ίσος με τον αριθμό των ηλεκτρόνων σθένους που έχει. Για παράδειγμα, ο άνθρακας έχει τέσσερα ηλεκτρόνια σθένους, ώστε να μπορεί να σχηματίσει τέσσερις ομοιοπολικούς δεσμούς. Το άζωτο έχει πέντε ηλεκτρόνια σθένους, έτσι ώστε να μπορεί να σχηματίσει πέντε ομοιοπολικούς δεσμούς. Το οξυγόνο έχει έξι ηλεκτρόνια σθένους, έτσι ώστε να μπορεί να σχηματίσει έξι ομοιοπολικούς δεσμούς.

Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα. Για παράδειγμα, το υδρογόνο μπορεί να σχηματίσει μόνο έναν ομοιοπολικό δεσμό, παρόλο που έχει ένα ηλεκτρόνιο σθένους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το υδρογόνο έχει μόνο ένα κέλυφος ηλεκτρονίων και το ηλεκτρόνιο σε αυτό το κέλυφος δεν μοιράζεται με κανένα άλλο άτομο. Επίσης, ορισμένα άτομα μπορούν να σχηματίσουν περισσότερους ομοιοπολικούς δεσμούς από ό, τι έχουν ηλεκτρόνια σθένους χρησιμοποιώντας τα D-πορρείς τους. Αυτό ονομάζεται "υβριδισμός". Για παράδειγμα, ο άνθρακας μπορεί να σχηματίσει τέσσερις ομοιοπολικούς δεσμούς χρησιμοποιώντας τα τέσσερα ηλεκτρόνια σθένους του, αλλά μπορεί επίσης να σχηματίσει πέντε ομοιοπολικούς δεσμούς χρησιμοποιώντας τα D-πορρείς του.