Ο Φωτογράφος Άγριας Ζωής της Χρονιάς λανσάρει το βραβείο People’s Choice

Ο διάσημος Διαγωνισμός Φωτογράφος της Χρονιάς Wildlife Museum του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας μόλις κυκλοφόρησε το τελευταίο People's Choice Award και μπορείτε να συμμετέχετε και να ψηφίσετε την αγαπημένη σας εικόνα εδώ.

Εν όψει της επαναλειτουργίας του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στις 3 Δεκεμβρίου, οι λάτρεις της φωτογραφίας άγριας ζωής σε όλο τον κόσμο μπορούν να επιλέξουν την αγαπημένη τους από 25 εικόνες. Οι εικόνες προκρίθηκαν από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας από περισσότερες από 49.000 συμμετοχές εικόνων από όλο τον κόσμο.

Η φετινή επιλογή εικόνων περιλαμβάνει δύο ιβηρικά γατάκια λύγκα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση να κάνουν την παιδική τους χαρά ένα εγκαταλελειμμένο άχυρο, μια οικογένεια κάστορες στο αγαπημένο τους σημείο τροφοδοσίας, ένα χαρακτηριστικό πορτρέτο μιας ιαπωνικής κουκουβάγιας και μια ομάδα κουκουβάγιων που ζουν σε αρμονία με τους ανθρώπους τους γείτονές τους στη Φλόριντα. Δέκα χιλιάδες νησιά φραγμού.

Η ψηφοφορία λήγει στις 2 Φεβρουαρίου 2021. Στη συνέχεια, ο νικητής θα παρουσιαστεί στη δημοφιλή έκθεση Wildlife Photographer of the Year στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας μέχρι τις 4 Ιουλίου 2021.

Ακολουθούν οι εικόνες που μπορείτε να ψηφίσετε, αλλά Προειδοποιήστε , μερικά είναι λίγο ενοχλητικά.

Το τελευταίο αντίο Ami Vitale, ΗΠΑ

Ο Joseph Wachira παρηγορεί το Σουδάν, τον τελευταίο αρσενικό βόρειο λευκό ρινόκερο που έμεινε στον πλανήτη, λίγες στιγμές πριν πεθάνει στο Ol Pejeta Wildlife Conservancy στη βόρεια Κένυα. Υποφέροντας από επιπλοκές που σχετίζονται με την ηλικία, πέθανε περιτριγυρισμένος από τους ανθρώπους που τον φρόντιζαν. Με κάθε εξαφάνιση υποφέρουμε περισσότερο από απώλεια της υγείας του οικοσυστήματος. Όταν βλέπουμε τους εαυτούς μας ως μέρος της φύσης, καταλαβαίνουμε ότι η σωτηρία της φύσης είναι πραγματικά να σώσουμε τον εαυτό μας. Η ελπίδα της Ami είναι ότι η κληρονομιά του Σουδάν θα χρησιμεύσει ως καταλύτης για να αφυπνίσει την ανθρωπότητα σε αυτήν την πραγματικότητα.

Οικογενειακό πορτρέτο από τον Andrew Lee, ΗΠΑ

Η αποτύπωση ενός οικογενειακού πορτρέτου της μαμάς, του μπαμπά και των οκτώ νεοσσών τους αποδείχτηκε δύσκολη για τον Andrew – δεν συνήλθαν ποτέ για να ποζάρουν ως το τέλειο 10. Οι κουκουβάγιες του Οντάριο της Καλιφόρνια έχουν συχνά μεγάλες οικογένειες, οπότε ήξερε ότι δεν θα ήταν εύκολο. Μετά από πολλές μέρες αναμονής, και όταν ο μπαμπάς δεν ήταν ορατός, η μαμά και ο γόνος της γύρισαν ξαφνικά με ορθάνοιχτα μάτια για να ρίξουν μια ματιά προς την κατεύθυνση του – την πρώτη φορά που τους έβλεπε όλους μαζί. Άδραξε γρήγορα την πολύτιμη στιγμή.

Από μάτια από τον Andrey Shpatak, Ρωσία

Αυτό το ιαπωνικό καπάκι φωτογραφήθηκε στα βόρεια του κόλπου του Oprichnik στη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Αυτά τα ασυνήθιστα ψάρια οδηγούν έναν εδαφικό τρόπο ζωής ανάμεσα στις πέτρες και τους βράχους των ρηχών παράκτιων νερών. Χρησιμοποιούν τα σαγόνια τους με αιχμηρές άκρες για να αφαιρέσουν αγγούρια και γαστερόποδα. Κάποτε πίστευαν ότι ήταν δειλά και σχεδόν αδύνατο να παρατηρηθούν, αλλά η περιέργεια έχει κυριεύσει και τώρα συχνά κολυμπούν μέχρι τους δύτες, οι οποίοι συνήθως ξαφνιάζονται από την εξαιρετική εμφάνισή τους.

Hare ball από τον Andy Parkinson, UK

Ο Andy πέρασε πέντε εβδομάδες παρακολουθώντας τους λαγούς του βουνού κοντά στο Tomatin στα Highlands της Σκωτίας, περιμένοντας υπομονετικά για οποιαδήποτε κίνηση - ένα τέντωμα, ένα χασμουρητό ή ένα κούνημα - που συνήθως ερχόταν κάθε 30 έως 45 λεπτά. Καθώς έβλεπε, παγωμένος και κατάκοιτος, με ανέμους ταχύτητας 50 έως 60 μίλια/ώρα να κυμαίνονται αμείλικτα γύρω του, το κρύο άρχισε να αποσπά την προσοχή και τα δάχτυλά του να σφίγγουν το παγωμένο μεταλλικό σώμα της κάμερας και τον φακό του άρχισαν να καίνε. Στη συνέχεια ήρθε ανακούφιση καθώς αυτό το μικρό θηλυκό κίνησε το σώμα της σε ένα τέλειο σφαιρικό σχήμα. Μια κίνηση καθαρής χαράς. Ο Άντι λαχταρά τέτοιες στιγμές:την απομόνωση, τη σωματική πρόκληση και, το πιο σημαντικό, χρόνο με τη φύση.

Άδεια θανάτωσης από την Britta Jaschinski, Γερμανία

Οι φωτογραφίες της Britta με αντικείμενα που κατασχέθηκαν σε αεροδρόμια και σύνορα σε όλο τον κόσμο είναι μια αναζήτηση για να καταλάβει κανείς γιατί ορισμένα άτομα συνεχίζουν να απαιτούν προϊόντα άγριας ζωής, ακόμα κι αν αυτό προκαλεί ταλαιπωρία και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ωθεί τα είδη στο χείλος της εξαφάνισης. Αυτό το κεφάλι ζέβρας κατασχέθηκε σε συνοριακό σημείο στις ΗΠΑ. Πιθανότατα, ο κυνηγός δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι η ζέβρα σκοτώθηκε με άδεια. Η Britta θεώρησε ειρωνική τη χρήση ενός καροτσιού αγορών για τη μετακίνηση του κατασχεθέντος αντικειμένου, θέτοντας το ερώτημα:άγρια ζωή ή εμπόρευμα;

Γυναίκα νυχτερίδα από τον Douglas Gimesy, Αυστραλία

Η διασώστης και φροντιστής άγριας ζωής Julie Malherbe δέχεται μια κλήση για να βοηθήσει την επόμενη διάσωση ζώων ενώ φροντίζει τρεις πρόσφατα ορφανές γκριζοκέφαλες ιπτάμενες αλεπούδες. Αυτό το μεγαμπάτ είναι εγγενές στην Αυστραλία και είναι ενδημικό στις νοτιοανατολικές δασικές περιοχές, διαδραματίζοντας ζωτικό ρόλο στη διασπορά των σπόρων και στην επικονίαση περισσότερων από 100 ιθαγενών ειδών ανθοφόρων και καρποφόρων δέντρων. Δυστυχώς, το είδος έχει καταγραφεί ως ευάλωτο στην εξαφάνιση λόγω της καταστροφής των ενδιαιτημάτων που αναζητούν τροφή και, πιο συχνά, των μαζικών νεκρών που προκαλούνται από συμβάντα θερμικού στρες.

Πνεύμα του Μπουτάν του Emmanuel Rondeau, Γαλλία

Σε ανάθεση για το WWF UK, ο Emmanuel ήταν να φωτογραφίσει την άπιαστη άγρια ζωή των βουνών του Μπουτάν. Έκπληκτος που βρήκε ένα ροδόδεντρο σε υψόμετρο 3.500 μέτρων (11.500 πόδια), τοποθέτησε μια παγίδα κάμερας, ελπίζοντας, αν και όχι υπερβολικά σίγουρος, ότι τα μεγάλα θηλαστικά για τα οποία βρισκόταν εκεί θα χρησιμοποιούσαν το πολύ στενό δασικό μονοπάτι κοντά. Επιστρέφοντας πολλές εβδομάδες αργότερα, ο Εμμανουήλ έμεινε έκπληκτος όταν βρήκε μια κατά μέτωπο εικόνα ενός τακίν, με τα χρώματα του μπλε ουρανού, τα ροζ λουλούδια και το μουστανοκίτρινο παλτό του θηρίου να αλληλοσυμπληρώνονται τέλεια.

Baby on the rocks από τον Frédéric Larrey, Γαλλία

Όταν αυτό το εξάμηνο μωρό λεοπάρδαλης του χιονιού δεν ακολουθούσε τη μητέρα του και αντέγραφε τις κινήσεις της, αναζήτησε προστασία ανάμεσα στους βράχους. Αυτή ήταν η δεύτερη οικογένεια λεοπαρδάλεων του χιονιού που ο Frédéric φωτογράφισε στο οροπέδιο του Θιβέτ το φθινόπωρο του 2017. Σε αντίθεση με άλλες περιοχές, όπου η λαθροθηρία είναι διαδεδομένη, υπάρχει ένας υγιής πληθυσμός αναπαραγωγής σε αυτόν τον ορεινό όγκο καθώς οι λεοπαρδάλεις είναι απαλλαγμένες από διώξεις από κυνηγούς και λεία άφθονο.

Δράκος που ξεκουράζεται από τον Γκάρι Μέρεντιθ, Αυστραλία

Η Μεγάλη Αμμώδης Έρημος στη Δυτική Αυστραλία φιλοξενεί μια μεγάλη ποικιλία άγριας ζωής, η οποία υπάρχει παράλληλα με τις ανθρωπογενείς εργασίες εξόρυξης. Η άγρια ζωή που βρίσκεται σε αυτό το περιβάλλον πρέπει να προσαρμοστεί στις σκληρές, εχθρικές συνθήκες διαβίωσης. Όταν παρουσιαστεί η ευκαιρία, ο μακρομύτης δράκος κάνει χρήση ανθρώπινων δομών. Αυτό το άτομο τοποθετήθηκε σε ένα κομμάτι συρμάτινο πλέγμα έξω από ένα εργαστήριο, περιμένοντας τις ακτίνες του ήλιου. Η τεχνητή πηγή φωτός έξω από το κτίριο προσελκύει σκώρους και έντομα, εύκολη λεία για μια πεινασμένη σαύρα.

Στενή συνάντηση του Γκιγιέρμο Εστέβες, ΗΠΑ

Η ανήσυχη έκφραση στο πρόσωπο αυτού του σκύλου λέει πολλά και υπενθυμίζει ότι οι άλκες είναι μεγάλα, απρόβλεπτα, άγρια ζώα. Ο Γκιγιέρμο φωτογράφιζε άλκες στην άκρη του δρόμου στο Antelope Flats στο Εθνικό Πάρκο Grand Teton, στο Ουαϊόμινγκ των ΗΠΑ, όταν αυτός ο μεγάλος ταύρος ενδιαφερόταν για τον γούνινο επισκέπτη - ο οδηγός του αυτοκινήτου δεν μπορούσε να τη μετακινήσει πριν η άλκη πλησιάσει . Ευτυχώς, η άλκη έχασε το ενδιαφέρον της και συνέχισε μετά από λίγες στιγμές.

Συνοριακό καταφύγιο από τον Joseph Dominic Anthony, Χονγκ Κονγκ/Ηνωμένο Βασίλειο

Ο Joseph σχημάτισε την ιδέα για αυτή τη φωτογραφία το 2016 σε μια επίσκεψη στο φυσικό καταφύγιο Mai Po στο Χονγκ Κονγκ. Λαμβάνονται εντός της συνοριακής κλειστής περιοχής στα κινεζικά σύνορα, οι αυστηρά χρονομετρημένοι κανόνες πρόσβασης σήμαιναν χρόνια μελέτης των πινάκων παλίρροιας και αναμονής για τον τέλειο καιρό. Ο Τζόζεφ ήθελε να μεταφέρει την ιστορία και τη διάθεση του Μάι Πο σε μια ενιαία ισορροπημένη φωτογραφία, συνδυάζοντας άτομα και τη συμπεριφορά πολλών ειδών στο πλαίσιο του ευρύτερου περιβάλλοντός τους, ιδιαίτερα για να αντιπαραθέσει την εγγύτητα της διαρκώς διεισδυτικής αστικής ανάπτυξης.

Οι πραγματικοί καλικάντζαροι του κήπου από την Karine Aigner, ΗΠΑ

Σε μικρή απόσταση από το Florida Everglades των ΗΠΑ, το Marco Island είναι η μεγαλύτερη και μοναδική ανεπτυγμένη γη στα Ten Thousand Barrier Islands της Φλόριντα. Αυτό το καταφύγιο στην Ακτή του Κόλπου προσφέρει πολυτελή θέρετρα, όμορφες παραλίες, γειτονιές πολλών εκατομμυρίων δολαρίων και, παραδόξως, μια ακμάζουσα κοινότητα από κουκουβάγιες στη Φλόριντα. Οι κουκουβάγιες σκάβουν τα δικά τους λαγούμια και χαίρονται να κατοικούν σε σχολαστικά περιποιημένα γκαζόν, το τέλειο μέρος για να κυνηγούν έντομα και σαύρες. Οι κουκουβάγιες του νησιού Marco είναι οι νέοι γείτονες και οι άνθρωποι φίλοι τους είναι (κυρίως!) ενθουσιασμένοι που τους έχουν κοντά τους.

Παρασκήνιο στο τσίρκο από την Kirsten Luce, ΗΠΑ

Στο κρατικό τσίρκο της Αγίας Πετρούπολης, ο εκπαιδευτής αρκούδων Γκραντ Ιμπραγκίμοφ κάνει την καθημερινή του δράση με τρεις καφέ αρκούδες της Σιβηρίας. Τα ζώα κάνουν πρόβες και μετά κάνουν παράσταση κάτω από τα φώτα κάθε βράδυ. Προκειμένου να εκπαιδεύσει μια αρκούδα να περπατά με δύο πόδια, η Kirsten είπε ότι είναι αλυσοδεμένες από το λαιμό στον τοίχο όταν είναι μικρά για να ενισχύσουν τους μύες των ποδιών τους. Η Ρωσία και η Ανατολική Ευρώπη έχουν μακρά ιστορία εκπαίδευσης αρκούδων για χορό ή παράσταση, και εκατοντάδες αρκούδες συνεχίζουν να το κάνουν ως μέρος της βιομηχανίας του τσίρκου σε αυτό το μέρος του κόσμου.

Κλήρωση και τέταρτο από τον Laurent Ballesta, Γαλλία

Υπολείμματα σάρκας σφυρίδας πέφτουν από τα σαγόνια δύο καρχαριών γκρίζου υφάλου καθώς σκίζουν τα ψάρια. Οι καρχαρίες της Ατόλης Fakarava, στη Γαλλική Πολυνησία, κυνηγούν σε αγέλες, αλλά δεν μοιράζονται τη λεία τους. Ένας μόνο καρχαρίας είναι πολύ αδέξιος για να πιάσει ακόμη και μια νυσταγμένη σφυρίδα. Αφού κυνηγήσουν μαζί για να ξετρυπώσουν τη σφυρίδα από την κρυψώνα της στον ύφαλο, οι καρχαρίες την περικυκλώνουν, αλλά στη συνέχεια ανταγωνίζονται για τα λάφυρα – μόνο λίγοι καρχαρίες θα έχουν ένα μέρος της σύλληψης και οι περισσότεροι από αυτούς θα παραμείνουν ασιτισμένοι για αρκετές νύχτες.

The alpha από τον Mogens Trolle, Δανία

Από όλα τα διαφορετικά είδη πρωτευόντων που έχει φωτογραφίσει ο Mogens, ο μανδρίλιος έχει αποδειχτεί το πιο δύσκολο στην πρόσβαση, προτιμώντας να κρύβεται σε τροπικά δάση σε απομακρυσμένες περιοχές της Κεντρικής Αφρικής. Αυτό έκανε ακόμα πιο ξεχωριστή την εμπειρία του να κάθεται δίπλα σε αυτό το εντυπωσιακό άλφα, καθώς παρατηρούσε το στρατό του από πάνω. Όταν ένα αρσενικό γίνεται άλφα, υφίσταται σωματικές αλλαγές που συνοδεύουν την αύξηση των επιπέδων τεστοστερόνης, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα χρώματα στο ρύγχος του να γίνονται πολύ πιο φωτεινά. Με την απώλεια της κατάστασης, τα χρώματα ξεθωριάζουν. Ο Mogens χρησιμοποίησε ένα φλας για να βελτιώσει τα ζωντανά χρώματα και τις υφές στο σκοτεινό φόντο του δάσους.

Ο Ντρέυ ονειρεύεται από τον Neil Anderson, UK

Καθώς ο καιρός κρύωνε, δύο ευρασιατικοί κόκκινοι σκίουροι (μόνο ο ένας είναι ξεκάθαρα ορατός) βρήκαν άνεση και ζεστασιά σε ένα κουτί που είχε βάλει ο Νιλ σε ένα από τα πεύκα κοντά στο σπίτι του στα Highlands της Σκωτίας. Τους πιο κρύους μήνες, είναι σύνηθες για τους σκίουρους, ακόμη και όταν δεν έχουν σχέση, να μοιράζονται τα λουλούδια. Αφού ανακάλυψε το κουτί γεμάτο με υλικό ένθεσης και σε συχνή χρήση, ο Neil τοποθέτησε μια κάμερα και φως LED με ένα διαχύτη σε ένα ροοστάτη. Το κουτί είχε πολύ φυσικό φως, επομένως αύξησε αργά το φως για να τονίσει τα θέματά του – και χρησιμοποιώντας την εφαρμογή WiFi στο τηλέφωνό του μπόρεσε να τραβήξει φωτογραφίες από το έδαφος.

Μια ιδιαίτερη στιγμή από τον Όλιβερ Ρίχτερ, Γερμανία

Ο Όλιβερ παρατηρεί τους ευρωπαίους κάστορες κοντά στο σπίτι του στη Γκρίμα της Σαξονίας της Γερμανίας για πολλά χρόνια, παρακολουθώντας καθώς επανασχεδιάζουν το τοπίο για να δημιουργήσουν πολύτιμους βιότοπους για πολλά είδη άγριας ζωής, συμπεριλαμβανομένων των αλκυόνων και των λιβελλούλων. Αυτό το οικογενειακό πορτρέτο βρίσκεται στο αγαπημένο μέρος ταΐσματος των κάστορων και, για τον Όλιβερ, η εικόνα αντικατοπτρίζει τη φροντίδα και την αγάπη που δείχνουν οι ενήλικες κάστορες στα μικρά τους.

Συνύπαρξη από Pallavi Prasad Laveti , Ινδία

Ένα αυθάδικο ασιατικό γατάκι με φοίνικες κρυφοκοιτάζει από μια τσάντα σε ένα μικρό απομακρυσμένο χωριό στην Ινδία, με την περιέργεια και το παιχνίδι να λάμπουν στα μάτια του. Αυτό το μωρό έμεινε ορφανό και έζησε τη σύντομη ζωή του στην πίσω αυλή του χωριού – άνετα παρέα με ντόπιους, που έχουν υιοθετήσει τη φιλοσοφία του «ζήσε και άφησε να ζήσει». Ο Pallavi βλέπει την εικόνα ως μια εικόνα ελπίδας, γιατί σε άλλα μέρη του κόσμου τα μοσχοκάρυδα παγιδεύονται για την παραγωγή καφέ Kopi Luwak (καφές που παρασκευάζεται από κόκκους καφέ που χωνεύονται μερικώς και στη συνέχεια εκκρίνονται από το μοσχοκάρυδο) – όπου περιέχονται σε μικροσκοπικό , ανθυγιεινά κλουβιά μπαταριών και αναγκαστική σίτιση με περιορισμένη δίαιτα με κόκκους καφέ. Νιώθει ότι αυτή η εικόνα απεικονίζει μια πραγματική ουσία της συμβίωσης.

Λευκός κίνδυνος από τον Petri Pietiläinen, Φινλανδία

Ενώ σε ένα ταξίδι φωτογραφίας στο νορβηγικό αρχιπέλαγος, Σβάλμπαρντ, ο Petri ήλπιζε να εντοπίσει πολικές αρκούδες. Όταν κάποιος τον είδαν από μακριά σε έναν παγετώνα, άλλαξε από το κύριο πλοίο σε ένα μικρότερο καουτσούκ για να δει πιο προσεκτικά. Η αρκούδα έπαιρνε το δρόμο της προς έναν απότομο γκρεμό και τα πουλιά που φώλιαζαν εκεί. Προσπάθησε και απέτυχε σε πολλές διαδρομές για να τους φτάσει, αλλά η επιμονή και πιθανώς η πείνα απέδωσαν καρπούς καθώς βρήκε το δρόμο για μια φωλιά χήνας. Ακολούθησε πανικός καθώς οι ενήλικες και μερικοί από τους νεοσσούς πήδηξαν από τον γκρεμό, αφήνοντας την αρκούδα να τρέφεται με ό,τι είχε απομείνει.

Πυρκαγιά από τον Robert Irwin, Αυστραλία

Μια γραμμή πυρκαγιάς αφήνει ένα ίχνος καταστροφής μέσα από δάση κοντά στα σύνορα του καταφυγίου άγριας ζωής Steve Irwin στο Cape York, Queensland, Αυστραλία. Η περιοχή έχει μεγάλη σημασία διατήρησης, με περισσότερα από 30 διαφορετικά οικοσυστήματα που βρίσκονται εκεί και φιλοξενεί πολλά απειλούμενα είδη. Οι πυρκαγιές είναι μια από τις μεγαλύτερες απειλές για αυτόν τον πολύτιμο βιότοπο. Αν και οι φυσικές πυρκαγιές ή τα διαχειριζόμενα εγκαύματα μπορεί να είναι αρκετά σημαντικά σε ένα οικοσύστημα, όταν ανάβονται σκόπιμα και χωρίς προσοχή, συχνά για να ξεπλυθούν άγριοι χοίροι για να κυνηγήσουν, μπορεί να είναι εκτός ελέγχου και να έχουν τη δυνατότητα να καταστρέψουν τεράστιες περιοχές.

Κλείστε την μπροστινή πόρτα από τον Sam Sloss, Ιταλία/ΗΠΑ

Αυτό το χταπόδι καρύδας εντοπίστηκε να περπατά γύρω από τη μαύρη άμμο του στενού Lembeh, στο Sulawesi να κουβαλάει το σπίτι του από κοχύλια. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό το μικρό χταπόδι κατασκευάζει το δικό του προστατευτικό καταφύγιο χρησιμοποιώντας κοχύλια αχιβάδας, καρύδες, ακόμη και γυάλινα μπουκάλια! Αυτά τα έξυπνα πλάσματα είναι πολύ επιλεκτικά όταν πρόκειται να επιλέξουν τα τέλεια εργαλεία. Γνωρίζουν ότι ορισμένοι τύποι και μεγέθη κελύφους έχουν τα πλεονεκτήματά τους, είτε πρόκειται για καταφύγιο, καμουφλάζ ή για απόκρυψη τόσο από θηράματα όσο και από θηρευτές. Είναι ασφαλές να πούμε ότι το χταπόδι καρύδας είναι σίγουρα ένα από τα πιο άχρηστα, πολυμήχανα και έξυπνα πλάσματα στον ωκεανό.

Ένα παράθυρο στη ζωή από Sergio Marijuán Campuzano , Ισπανία

Δύο ιβηρικά γατάκια λύγκα, το Quijote και το Queen, παίζουν στο εγκαταλελειμμένο άχυρο όπου γεννήθηκαν. Εξαιρετικά περίεργοι, αλλά και λίγο φοβισμένοι, άρχισαν να εξερευνούν τον έξω κόσμο μέσα από τα παράθυρα του σπιτιού τους με άχυρο. Η επανεισαγωγή του είδους στην ανατολική Σιέρα Μορένα της Ισπανίας, τους οδήγησε τα τελευταία χρόνια να εκμεταλλεύονται ορισμένα ανθρώπινα περιβάλλοντα. Η μητέρα τους, Odrina, γεννήθηκε επίσης στο άχυρο και η μητέρα της Mesta έμεινε μαζί της για έναν ολόκληρο χρόνο πριν αφήσει την κόρη της σε αυτό το ασφαλές και άνετο μέρος για να μεγαλώσει τη δική της οικογένεια.

Χάνοντας τον αγώνα από τον Aaron Gekoski, UK

Καθώς οι αστικές περιοχές μεγαλώνουν, όπως η Χαέν στην Ισπανία, αυξάνονται οι απειλές για την άγρια ζωή και ο ιβηρικός λύγκας έχει γίνει θύμα τροχαίων ατυχημάτων, καθώς προσπαθούν και αυτοί να επεκτείνουν τις δικές τους περιοχές. Το 2019, πάνω από 34 λύγκες καταστράφηκαν και τρεις μέρες πριν ο Σέρχιο τραβήξει αυτή τη φωτογραφία, μια γυναίκα δύο ετών έχασε τη ζωή της κοντά σε αυτό το σημείο. Για την καταπολέμηση της θνησιμότητας στους δρόμους, οι βελτιώσεις στην περίφραξη και η κατασκευή υπόγειων σηράγγων είναι δύο αποδεδειγμένες λύσεις και αποτελούν σωτήρια για πολλά άλλα πλάσματα καθώς και για τον λύγκα.

Χελώνα χρονομηχανή του Thomas Peschak, Γερμανία/Νότια Αφρική

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Χριστόφορου Κολόμβου στην Καραϊβική το 1494, οι πράσινες θαλάσσιες χελώνες λέγεται ότι ήταν τόσο πολλές που τα πλοία του σχεδόν προσάραξαν πάνω τους. Σήμερα το είδος ταξινομείται ως απειλούμενο. Ωστόσο, σε τοποθεσίες όπως το Little Farmer’s Cay στις Μπαχάμες, μπορείτε να παρατηρήσετε πράσινες χελώνες με ευκολία. Ένα έργο οικοτουρισμού που διευθύνουν οι ψαράδες (μερικοί που συνήθιζαν να κυνηγούν χελώνες) χρησιμοποιεί υπολείμματα οστρακοειδών για να προσελκύσει τις χελώνες στην αποβάθρα. Χωρίς μηχανή του χρόνου είναι αδύνατο να δει κανείς τον παρθένο πληθυσμό της χελώνας, αλλά ο Τόμας ελπίζει ότι αυτή η εικόνα παρέχει απλώς μια γεύση από τη γενναιοδωρία που είχαν κάποτε οι θάλασσές μας.

Ο βασιλιάς των λιονταριών από τον Wim van den Heever, Νότια Αφρική

Καθώς ο Βιμ έβλεπε αυτό το τεράστιο αρσενικό λιοντάρι ξαπλωμένο στην κορυφή ενός μεγάλου βράχου από γρανίτη, ένας κρύος άνεμος σήκωσε και φύσηξε στις απέραντες ανοιχτές πεδιάδες του Σερενγκέτι της Τανζανίας. Πλησίαζε μια καταιγίδα και, καθώς οι τελευταίες ακτίνες του ήλιου διαπερνούσαν το σύννεφο, το λιοντάρι σήκωσε το κεφάλι του και έριξε μια ματιά προς την κατεύθυνση του Βιμ, δίνοντάς του το τέλειο πορτρέτο μιας τέλειας στιγμής.