Το δεξαμενόπλοιο LNG γράφει ιστορία διασχίζοντας την Αρκτική το χειμώνα χωρίς συνοδεία παγοθραυστικού

Όταν τα πλοία πρέπει να διασχίσουν την Αρκτική το χειμώνα, αναμένεται ότι ο πάγος που σχηματίζεται από το έντονο κρύο θα αποτελέσει εμπόδιο για τα περισσότερα πλοία. Δυστυχώς, το Climate Home News αναφέρει ότι το Eduard Toll, ένα δεξαμενόπλοιο ρευστοποιημένου φυσικού αερίου, κατάφερε να κινηθεί μέσα στον θαλάσσιο πάγο της Αρκτικής χωρίς τη βοήθεια μιας συνοδείας παγοθραυστικού.

Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται καλό, αξίζει να σημειωθεί ότι το βυτιοφόρο αερίου συνήθως συνοδεύεται μέσα από τον πάγο από παγοθραυστικό. Καθώς έκανε το ταξίδι του από τη Νότια Κορέα στη Ρωσία και τελικά στη Γαλλία, το Eduard Toll κατάφερε να πλοηγηθεί και να σπάσει μόνο του τον πάγο.

Το Eduard Toll είναι εξοπλισμένο και έχει σχεδιαστεί για να χειρίζεται λεπτές ποσότητες θαλάσσιου πάγου. Έκοβε πάγο πάχους 1,8 μέτρων. Ο θαλάσσιος πάγος της Αρκτικής είναι συνήθως παχύτερος από αυτό που μπορεί να χειριστεί το δεξαμενόπλοιο φυσικού αερίου, επομένως αυτή η είδηση ​​ότι μπορεί πλέον να αντέξει τον πάγο της Αρκτικής είναι ανησυχητική.

Για σύγκριση, ένα άλλο δεξαμενόπλοιο φυσικού αερίου, με παρόμοιο σχεδιασμό για το σπάσιμο λεπτών επιπέδων πάγου στη θάλασσα, μπόρεσε να περιηγηθεί στον θαλάσσιο πάγο της Αρκτικής το καλοκαίρι του 2017. Ακόμη και το καλοκαίρι, τα στρώματα του πάγου είναι ακόμα παχιά, επομένως αυτό το κατόρθωμα είναι ακόμα αξιοσημείωτο και ανησυχητικό.

Αυτή δεν θα είναι η τελευταία φορά που ένα δεξαμενόπλοιο φυσικού αερίου ή άλλα πλοία ικανά να σπάσουν λεπτό θαλάσσιο πάγο, θα μπορέσουν να διασχίσουν τον θαλάσσιο πάγο της Αρκτικής χωρίς βοήθεια. Καθώς ο θαλάσσιος πάγος συνεχίζει να λιώνει, περισσότερα πλοία θα μπορούν να διέρχονται με σχετική ευκολία.

Η Αρκτική που λιώνει

Τα επίπεδα του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής αλλάζουν συνεχώς κατά τη διάρκεια του έτους καθώς αλλάζουν οι εποχές. Κανονικά, φτάνει τα μέγιστα επίπεδα θαλάσσιου πάγου μεταξύ Φεβρουαρίου και Απριλίου. Από τότε που μετράμε τα επίπεδα του θαλάσσιου πάγου το 1979, έχει εμφανιστεί μια σαφής τάση.

Το Εθνικό Κέντρο Δεδομένων Χιονιού και Πάγου που υποστηρίζεται από τη NASA συνέλεξε αυτά τα δεδομένα από το 1979 και μαζί έδειξαν ότι τα επίπεδα πάγου μειώνονταν συνεχώς. Σε γενικές γραμμές, η μέγιστη στάθμη πάγου μειώνεται κατά 2,8% κάθε δεκαετία.

Όταν η ομάδα του NSIDC εξέτασε τόσο την Αρκτική όσο και την Ανταρκτική, διαπίστωσε ότι οι αριθμοί των θαλάσσιων πάγων ήταν στο χαμηλότερο επίπεδο από ποτέ. Με βάση τη δορυφορική απεικόνιση και τα δεδομένα που συλλέχθηκαν, η NASA εκτιμά ότι ο συνολικός θαλάσσιος πάγος και για τους δύο πόλους είναι περίπου 6,26 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια. Αυτό είναι 790.000 τετραγωνικά μίλια, που είναι μεγαλύτερο από το Μεξικό, λιγότερο από το μέσο ελάχιστο που μετρήθηκε μεταξύ 1981 και 2010.

Η NASA συμβάλλει σε αυτήν την απώλεια σε θερμοκρασίες υψηλότερες από το μέσο όρο, σειρές καταιγίδων και δυσμενείς ανέμους που συνεργάστηκαν για να αποτρέψουν το σχηματισμό θαλάσσιου πάγου.

Αυτή η πτώση είναι επωφελής για τα δεξαμενόπλοια φυσικού αερίου όπως το Eduard Toll, αλλά έχει σοβαρές συνέπειες στα ζώα που κατοικούν στο χώρο καθώς και σε ό,τι βρίσκεται κάτω από τον πάγο.

Με όλο και λιγότερους πάγους να σκεπάζουν τη θάλασσα, οι πολικές αρκούδες χάνουν τους κυνηγότοπους και τις κατοικήσιμες περιοχές τους. Οι πολικές αρκούδες εξαρτώνται από το να έχουν πάγο για να μπορούν να κυνηγούν φώκιες, που είναι η κύρια διατροφή τους. Οι πολικές αρκούδες χρησιμοποιούν πολλές θερμίδες για να συντηρηθούν, επομένως πρέπει να μπορούν να καταναλώνουν πολλή τροφή για να αντισταθμίσουν αυτήν την απώλεια.

Με λιγότερους θαλάσσιους πάγους για χρήση, οι πολικές αρκούδες πρέπει να επεκτείνουν την εμβέλεια του κυνηγότοπου τους, κάτι που τους κάνει να χρησιμοποιούν περισσότερη ενέργεια και θερμίδες. Αυτό σημαίνει ότι τώρα χρειάζονται ακόμη περισσότερη τροφή για να συντηρηθούν.

Μια πολική αρκούδα που πηδά ανάμεσα σε θραύσματα πάγου. Καθώς η απώλεια του θαλάσσιου πάγου συνεχίζεται, θα υπάρχουν λιγότερα θραύσματα για να πλοηγηθεί η πολική αρκούδα. Δημιουργία:National Geographics/Ralph Lee Hopkins

Δεν είναι μόνο οι πολικές αρκούδες που επηρεάζονται από το λιώσιμο της Αρκτικής. Ο μόνιμος πάγος της Αρκτικής λιώνει επίσης καθώς λιώνουν οι θαλάσσιοι πάγοι. Αυτή η απελευθέρωση μόνιμου παγετού αποτελεί κίνδυνο για εμάς. Για παράδειγμα, ο μόνιμος παγετός στην Αλάσκα λιώνει και τα βακτήρια μέσα σε αυτά καταναλώνουν την περίσσεια οργανισμών και οργανικών υλικών που είχαν παγώσει στον μόνιμο πάγο.

Αυτή η κατανάλωση οργανικών υλικών έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση μεγάλης ποσότητας διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, η οποία προσθέτει περαιτέρω στην κλιματική αλλαγή, η οποία στη συνέχεια έχει ως αποτέλεσμα τις μη φυσιολογικές θερμοκρασίες που βλέπουμε στην Αρκτική.

Σύμφωνα με τον Δρ Mark Serreze, διευθυντή του κέντρου χιονιού και πάγου, η απώλεια πάγου για φέτος ξεκίνησε νωρίτερα από το συνηθισμένο. Συνέπεια αυτού είναι ότι υπάρχουν περισσότερες σκοτεινές ανοιχτές ωκεάνιες περιοχές, οι οποίες απορροφούν πολλή θερμότητα που διαφορετικά θα αντανακλούσε πίσω από τον πάγο και το χιόνι. Αυτό δημιουργεί μια εμφάνιση ανατροφοδότησης που οδηγεί σε ταχύτερη και νωρίτερη απώλεια θαλάσσιου πάγου.

Κλιματική Αλλαγή και Συνέπειες

Οι επιστήμονες αποδίδουν την απώλεια του θαλάσσιου πάγου στην κλιματική αλλαγή λόγω των αυξημένων θερμοκρασιών που είναι άμεσο αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής. Η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) εμφανίζει δεδομένα που συνδέουν ξεκάθαρα την κλιματική αλλαγή με την απώλεια θαλάσσιου πάγου.

Η IPCC σημειώνει ότι πολλές από τις αλλαγές που βλέπουμε σήμερα στην Αρκτική δείχνουν μια τάση που συνάδει με τις προβλέψεις που έγιναν από μοντέλα γενικής κυκλοφορίας (GCM) σχετικά με το πώς η κλιματική αλλαγή θα επηρεάσει τον κόσμο.

Ενώ η Αρκτική βιώνει αλλαγές λόγω της κλιματικής αλλαγής, οι επιστήμονες δεν είναι σίγουροι εάν αυτές επηρεάζουν την Ανταρκτική. Πέρυσι η Ανταρκτική παρουσίασε κάποια απώλεια θαλάσσιου πάγου, κάτι που ήταν νέο, επειδή οι προηγούμενες τάσεις έδειχναν αύξηση του θαλάσσιου πάγου. Απαιτείται περισσότερη δουλειά για να καταλάβουμε εάν πρόκειται για ένα σπάνιο περιστατικό ή για μια νέα τάση που θα οδηγήσει σε απώλεια θαλάσσιου πάγου στην Ανταρκτική.

[infobox maintitle="Η συνεχιζόμενη απώλεια θαλάσσιου πάγου και η αλλαγή στην Αρκτική είναι συνεπείς με πολλά μοντέλα πρόβλεψης κλιματικής αλλαγής." υπότιτλος=”” bg=”red” color=”μαύρο” αδιαφάνεια=”off” space=”30″ link=”no link”]

Υπάρχουν ήδη αναφορές για τρίζει και γίνονται αλλαγές στην Ανταρκτική, επομένως η συνεχής εστίαση είναι σημαντική. Καθώς συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε και να αντιμετωπίζουμε τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αυτά τα προβλήματα επιμένουν. Με πράγματα όπως η Συμφωνία του Παρισιού σε εξέλιξη, πρέπει να συνεχίσουμε να βρίσκουμε λύσεις για να σταματήσουμε, να επιβραδύνουμε ή ακόμα και να αντιστρέψουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, ώστε να διασφαλίσουμε ότι το περιβάλλον δεν θα συνεχίσει να μειώνεται.