Οι δοκιμές συμπεριφοράς των εκτρεφόμενων αλκών δείχνουν αποτελέσματα της ομαδικής διατροφής
Τα φυτοφάγα ελεύθερης βοσκής συνήθως συγκεντρώνονται όταν τρέφονται, αν και με την πρώτη ματιά, εάν κάνουν καλή επιλογή, θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε πώς η κατάληψη της ίδιας περιοχής δεν είναι απλώς ένα κόστος όσον αφορά τον ανταγωνισμό για τροφή. Η εικασία γιατί συμβαίνει η συσσώρευση και η κατανόηση του πώς μπορεί να επηρεάσει την ευημερία των ζώων είναι σημαντικές επιδιώξεις στην οικολογία και στο αγρόκτημα.
Το να γνωρίζουμε γιατί συμβαίνει η συνάθροιση είναι στη σφαίρα του καθορισμού υποθέσεων. Η απλούστερη ιδέα για τη συνάθροιση μεταξύ μεγάλων φυτοφάγων θηλαστικών είναι ότι συγκεντρώνονται σε περιοχές όπου η διατροφική ποιότητα και η διαθεσιμότητα τροφής είναι υψηλότερες, και οι οπαδοί αναζητούν ένα μολύβδινο ζώο για να βρουν αυτές τις περιοχές. Έτσι, τα φυτοφάγα ζώα «βέλτιστα αναζητούν τροφή» ή «ταιριάζουν» τον ανάλογο χρόνο που αφιερώνεται στη βοσκή με την ποσότητα των διαθέσιμων θρεπτικών συστατικών που σχετίζονται με διαφορετικές φυτικές κοινότητες. Ωστόσο, εάν υπήρχαν πρόσθετα οφέλη από τη συσσώρευση, γίνεται ευκολότερο να εξηγηθεί γιατί η συσσώρευση συμβαίνει εκεί όπου οι περιοχές με υψηλότερους πόρους τροφίμων είναι αρκετά καλά κατανεμημένες ή εάν η διαχείριση των ζωοτροφών γίνεται με τον βέλτιστο τρόπο από τον αγρότη, αφήνοντας τα ζώα ελεύθερα να περιπλανηθούν κατά βούληση. Τα προτεινόμενα οφέλη έχουν επικεντρωθεί σε δύο προσαρμοστικές στρατηγικές κατά των αρπακτικών:«αραίωμα θηράματος» (η πιθανότητα να πέσει οποιοδήποτε άτομο θύμα ομαδικής επίθεσης από αρπακτικό είναι μικρότερη με μεγαλύτερα μεγέθη ομάδας) και «πολλά μάτια» (αντικαθιστώντας την ατομική επαγρύπνηση με ομαδική επαγρύπνηση που αφήνει περισσότερο χρόνο για αναζήτηση τροφής).
Ένα πείραμα για τη δοκιμή της επίδρασης διαφορετικών μεγεθών ομάδων στο επίπεδο άνεσης που βιώνουν τα ζώα όταν αναζητούν τροφή είναι ένας τρόπος εκτίμησης του κόστους και των κινδύνων στην αναζήτηση τροφής, επειδή η ποιότητα των τροφίμων μπορεί να διατηρηθεί σταθερή. Το κλασικό πείραμα μετρά τις «πυκνότητες εγκατάλειψης» ή GUD, που αναπτύχθηκε από τον εξελικτικό οικολόγο Δρ. Τζόελ Μπράουν το 1988. Έχει εφαρμοστεί συχνότερα στον αγρό σε μικρά θηλαστικά με απεριόριστη πρόσβαση σε δίσκους τροφοδοσίας. Τα GUD είναι εκτιμήσεις της πυκνότητας της τροφής που απομένει στο τέλος μιας πειραματικής περιόδου σίτισης, κατά την οποία τροφή αναμεμειγμένη με ένα αδρανές υπόστρωμα παρέχεται σε άτομα ελεύθερα να αφήσουν τους δίσκους τροφοδοσίας ανά πάσα στιγμή.
Η θεωρία είναι η εξής:όταν αναζητά τροφή βέλτιστα σε ένα περιβάλλον όπου οι πόροι κατανέμονται ετερογενώς σε μπαλώματα, ένα άτομο αναμένεται να τρέφεται σε ένα έμπλαστρο έως ότου η ενέργεια που αποκτάται από την αναζήτηση τροφής απλώς εξισορροπήσει το μεταβολικό, τον κίνδυνο θήρευσης και το κόστος χαμένων ευκαιριών. Ένας μεμονωμένος κτηνοτρόφος θα πρέπει να επιλέξει να εγκαταλείψει ένα πιο επικίνδυνο έμπλαστρο με υψηλότερο ρυθμό συγκομιδής, αφήνοντας πίσω του υψηλότερο GUD από ό,τι σε ένα ασφαλέστερο έμπλαστρο. Ομοίως, ένα κυρίαρχο άτομο θα πρέπει να βλέπει χαμένες ευκαιρίες στους δίσκους που καταναλώνονται μερικώς γειτονικών τροφοσυλλεκτών και μπορεί να αφήσει νωρίς τον δικό του δίσκο.
Παρατηρήσαμε ομαδική αναζήτηση τροφής σε εξημερωμένες βορειοαμερικανικές άλκες (wapiti, Cervus canadensis ) που ήταν ιθαγενείς, τρεις έως τέσσερις γενιές νωρίτερα, στα λιβάδια του Καναδά. Η μελέτη μας πραγματοποιήθηκε σε έξι υπαίθριες μάντρα και περιελάμβανε συνολικά 26 εξημερωμένες άλκες που εκτράφηκαν στη φάρμα προβάτων Egli's Sheep Farm κοντά στο Dryden του Οντάριο. Η ιδιοκτησία όπου διατηρούνται οι άλκες υποδιαιρείται σε έξι περιφραγμένες, ανοιχτές μάντρες, μεγέθους από τέσσερα έως οκτώ εκτάρια, μαζί με έναν κλειστό αχυρώνα. Κάναμε τη δουλειά το χειμώνα και χρησιμοποιήσαμε το περιβάλλον της φάρμας ως τρόπο για να τυποποιήσουμε το περιβάλλον και να ξεμπερδέψουμε τις σχέσεις μεταξύ του αριθμού των ζώων σε μια μικρή ομάδα και της αντίληψης του φόβου και της άσκησης κυριαρχίας.
Οι προβλέψεις μας ήταν οι εξής. Εάν αρκετές μεμονωμένες άλκες βιώνουν υψηλότερα επίπεδα άνεσης όταν αναζητούν τροφή σε μεγαλύτερες ομάδες, τότε συλλογικά θα πρέπει να εκμεταλλεύονται τους δίσκους τροφοδοσίας για χαμηλότερους στιγμιαίους ρυθμούς συγκομιδής, δηλαδή χαμηλότερους μέσους όρους GUD, με αύξηση του μεγέθους της ομάδας. Εάν μόνο ο μέσος χρόνος σάρωσης, ο χρόνος που αφιερώνεται σε επαγρύπνηση για αντιληπτούς θηρευτές ή άλλους εισβολείς, είναι συνεπής με το φαινόμενο του μεγέθους της ομάδας, τότε υπάρχει λιγότερη υποστήριξη για χαμηλότερο αντιληπτό κόστος θήρευσης ή υψηλότερη ασφάλεια, καθώς η αναζήτηση τροφής μπορεί να είναι απλώς άβολη. αγώνας με τους γείτονες». Αυτή η πρόβλεψη συνάδει με μια υπόθεση κατά των αρπακτικών για κοινωνική συμπεριφορά και με την ιδέα ότι οι εξημερωμένες άλκες εξακολουθούν να αναγνωρίζουν και να διαχειρίζονται τον φόβο.
Η παρουσία κυρίαρχων ατόμων σε μια ομάδα αναμένεται να αυξήσει το μέσο όρο GUD και να αλλάξει τη δυναμική της σίτισης, ιδιαίτερα εάν οι υφιστάμενοι σταματούν να τρέφονται όταν αμφισβητούνται από έναν γείτονα. Αυτή η πρόβλεψη είναι συνεπής με έναν ρόλο για τον άμεσο ανταγωνισμό πόρων και με τις παρατηρήσεις μιας μετατόπισης στη δραστηριότητα που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα παρεμβολής ως πρόσθετο κόστος αναζήτησης τροφής. Η παρατήρηση θηλυκών με μοσχάρια προσφέρει μια ειδική περίπτωση για την παρατήρηση αμυντικών συμπεριφορών σε ομάδες. Τα θηλυκά με τα μικρά τους θα πρέπει να επιδεικνύουν μεγαλύτερη επαγρύπνηση και να μην μειώνουν τον χρόνο σάρωσης, όπως θα ήταν αναμενόμενο με το φαινόμενο του μεγέθους της ομάδας.
Οι δίσκοι τροφοδοσίας ήταν ξύλινα κουτιά με άνοιγμα κορυφής 53 cm επί 23 cm και βάθος 20 cm. Το επάνω άνοιγμα κάθε δίσκου επιστρώθηκε με δύο κομμάτια βαρέως σύρματος για να δημιουργηθούν τρία ίσου μεγέθους ανοίγματα 0,23 m επί 0,18 m. Το σύρμα απέτρεψε τη διαρροή του μείγματος μηδικής από το δίσκο κατά τη διάρκεια περιόδων αναζήτησης τροφής. Οι δίσκοι γεμίστηκαν με ένα μείγμα 500 g αποξηραμένων σφαιριδίων μηδικής ποιότητας ζωικής προέλευσης και 300 τεμαχίων μαύρου σωλήνα πολυβινυλοχλωριδίου (PVC) μήκους 2,5 cm, διαμέτρου 2,5 cm. Προσθέσαμε τα κομμάτια του σωλήνα στους δίσκους τροφοδοσίας για να κάνουμε τα μικρότερα σφαιρίδια μηδικής πιο δύσκολης πρόσβασης, ειδικά καθώς η μηδική είχε εξαντληθεί. Η ίδια ποσότητα σφαιριδίων μηδικής χρησιμοποιήθηκε στην αρχή όλων των δοκιμών, έτσι ώστε το PVC παρείχε μια μήτρα με φθίνουσες αποδόσεις καθώς η τροφή αξιοποιούνταν με την πάροδο του χρόνου, μιμούμενη ένα φυσικό έμπλαστρο.
Ο κ. Μορέιρα, ο οποίος έμεινε σε σταθμευμένο όχημα σε διακριτικές αποστάσεις από 75 έως 100 μέτρα μέχρι τις ομάδες των αλκών, κινηματογράφησε τη συμπεριφορά αναζήτησης τροφής αλκών με ψηφιακό βίντεο εγγραφής (Digital Sony Handy Cam). Επιπλέον, χρησιμοποίησε ένα κυάλια 10×60 power spotting (Swarovski) και 10×32 power κιάλια (Burris) για να αναγνωρίσει μεμονωμένες άλκες, με βάση έναν συνδυασμό μοναδικών «σημαδιών δαγκώματος» στο παλτό και στα αυτιά τους όπου ήταν ευανάγνωστα. Ορίσαμε την κυρίαρχη άλκη ως τα θηλυκά που μετακινήθηκαν σε δεύτερο ή τρίτο δίσκο τροφοδοσίας και είχαν ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί από ένα άλλο θηλυκό. Η κυριαρχία κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής σίτισης δεν υποδηλώνει κυριαρχία σε μια άλλη δοκιμή σίτισης για την ίδια γυναίκα.
Μεταξύ 10 ενηλίκων ατόμων που παρακολουθήθηκαν ως εστιακά ζώα σε τουλάχιστον τρεις δοκιμές, όλα εκτός από μία είχαν διαφορές στα GUD μεταξύ των δοκιμών. Και στις εννέα αυτές περιπτώσεις, τα GUD ήταν χαμηλότερα με μεγαλύτερο μέγεθος ομάδας. Κατά τη διάρκεια πέντε δοκιμαστικών περιόδων περίπου μιας εβδομάδας η καθεμία, ο μέσος όρος GUD και ο μέσος χρόνος σάρωσης κατά τη διάρκεια δειγμάτων βίντεο δέκα λεπτών των περιόδων αναζήτησης τροφής μειώθηκαν με την αύξηση του μεγέθους της ομάδας. Η επίδραση του μεγέθους της ομάδας τόσο για τα GUD όσο και για τον χρόνο σάρωσης ήταν εκθετική, δείχνοντας τα περισσότερα κέρδη που επιτεύχθηκε από μεγέθη ομάδων των 10 άλκων. Τα GUD ήταν χαμηλότερα όταν οι μητέρες ήταν με τις γάμπες τους. Ωστόσο, με ή χωρίς μόσχους, ούτε ο χρόνος σάρωσης ούτε η σχέση του χρόνου σάρωσης με το μέγεθος της ομάδας άλλαξαν. Η συμπερίληψη μιας παραμέτρου για κυρίαρχα θηλυκά σε μια ομάδα επέτρεψε μια ισχυρότερη σχέση μεταξύ των GUD και του μεγέθους της ομάδας.
Αυτό το μέγεθος της ομάδας σχετιζόταν τόσο με τα GUDs όσο και με τον ρυθμό σάρωσης προς μια κατεύθυνση που αναμένεται από το φαινόμενο «πολλών ματιών» υποδηλώνει ότι, παρά το γεγονός ότι είναι απαλλαγμένες από αρπακτικά, οι εξημερωμένες άλκες εξακολουθούν να αντιλαμβάνονται μεγαλύτερο φόβο όταν βρίσκονται σε μικρότερες ομάδες. Αυτή η ερμηνεία της επίδρασης του μεγέθους της ομάδας είναι, ωστόσο, αδιαμφισβήτητη, επειδή η αυξημένη αντίληψη των χαμένων ευκαιριών, αντί ή επιπλέον της χαμηλότερης αντίληψης του κινδύνου θήρευσης, θα μπορούσε να έχει προκύψει από τη σίτιση σε μεγαλύτερες ομάδες. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι παρακάμψαμε τη δυσκολία στην ερμηνεία της αντίληψης του φόβου χρησιμοποιώντας τη μεθοδολογία GUD. Τα χαμηλότερα GUD που παρατηρήθηκαν όταν τα θηλυκά ήταν μαζί με τα μοσχάρια τους, καθώς και τα άλλα αποτελέσματα, διαφέρουν από τις προηγούμενες ερμηνείες όσον αφορά την παρατήρηση της επαγρύπνησης σε ομάδες αλών σε εθνικά πάρκα, όπου ο βιότοπος είναι ένας παράγοντας που καθορίζει την αντίληψη του φόβου.
Τα κυρίαρχα άτομα σε ομάδες ελευθέρας βοσκής έχει αποδειχθεί ότι εκτοπίζουν τους υφισταμένους τους και προσαρμόζουν τα έμπλαστρα τροφής τους κάθε φορά που αντιλαμβάνονται ότι οι σύντροφοι της ομάδας αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη διαθεσιμότητα τροφής, μια επίδραση που είναι γνωστή ως «κλεπτοπαρασιτισμός». Ωστόσο, ο χρόνος σάρωσης στα κυρίαρχα ζώα φάρμας που παρακολουθήσαμε έδειξε αντιφατικά μοτίβα. δεν ήταν υψηλότερο από ό,τι στους υφισταμένους, ούτε εμφανίστηκε καμία άλλη διαφορά στη συμπεριφορά των κυρίαρχων με αλλαγές στο μέγεθος της ομάδας. Τα κυρίαρχα άτομα ήταν ίσως απλώς τα πιο επιδέξια στη διαχείριση του φόβου. Δεν είδαμε καμία δραστηριότητα που να υποδηλώνει ότι άλλαξαν τη δραστηριότητα των υφισταμένων που άφησαν τους δίσκους τους. Έτσι, η διαχείριση του κινδύνου θήρευσης με τη χρήση του σχηματισμού ομάδας θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα σημαντική όταν οι κυρίαρχοι συνεισφέρουν μια αίσθηση ασφάλειας σε ολόκληρη την ομάδα. Η απουσία ευκαιρίας για σχηματισμό ομάδας ή η αντίληψη της συνοχής θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις διατήρησης επηρεάζοντας την ατομική επιβίωση, οδηγώντας με τη σειρά του σε επιπτώσεις σε επίπεδο πληθυσμού, τόσο σε άγριο όσο και σε αγρόκτημα.
Στο σχεδιασμό του πειράματός μας, τα υλικοτεχνικά ζητήματα απέκλεισαν την αναπαραγωγή των μεγεθών των ομάδων σε όλες τις δοκιμαστικές περιόδους. Έτσι, οι αλλαγές στο βάθος του χιονιού, στη θερμοκρασία περιβάλλοντος, στη φάση της σελήνης και ίσως η εξέλιξη της εγκυμοσύνης μπορεί να έχουν επηρεάσει τη συμπεριφορά αναζήτησης τροφής μεταξύ των περιόδων χωρίς την ικανότητά μας να περιγράψουμε τα αποτελέσματα. Ωστόσο, η μεθοδολογία GUD φαίνεται κατάλληλο μέσο για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς αναζήτησης τροφής σε μια σειρά μεγεθών ομάδων. Ο πειραματισμός και η ανάπτυξη της μεθοδολογίας μας θα μπορούσε να την προσθέσει στην ανάλυση κοινωνικών δικτύων, έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση της συμπεριφοράς αναζήτησης τροφής και των αποφάσεων στα άτομα που σχηματίζουν ομάδες, δοκιμάζοντας, για παράδειγμα, την υπόθεση ότι οι κυρίαρχοι αναλαμβάνουν ηγετικούς ρόλους στη συνοχή της ομάδας.
Προς το παρόν, ερμηνεύουμε τις αιχμάλωτες θηλυκές άλκες ότι βιώνουν μεγαλύτερη ασφάλεια καθώς το μέγεθος της ομάδας τους αυξάνεται σε 10. Η παρουσία μόσχων και κυρίαρχων θηλυκών φαίνεται επίσης να ενθαρρύνει μεγαλύτερη ασφάλεια. Αυτές οι πληροφορίες μπορούν να μεταφραστούν σε καλύτερη διαχείριση των ζώων. Η διαμόρφωση των βοσκοτόπων με στόχο την ενίσχυση στενότερων ομάδων που τρέφονται μαζί θα μπορούσε να προωθήσει ένα πιο υγιές κοπάδι και πιο αποτελεσματική χρήση των περιοχών αναζήτησης τροφής. Οι αγρότες θα πρέπει να διαχειρίζονται ομάδες ώστε να περιλαμβάνουν μόσχους με τα φράγματα τους όποτε είναι δυνατόν, και επίσης να εξετάζουν την κοινωνική οργάνωση της αγέλης να περιλαμβάνει έναν κυρίαρχο σε ηγετικό ρόλο.
