Βιώσιμη παράκτια ανάπτυξη:Πρέπει να νοιαζόμαστε για τα επιφανειακά υλικά;
Σήμερα, σχεδόν ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός ζει σε απόσταση 150 χιλιομέτρων από την ακτή και, σε έναν όλο και πιο αστικοποιημένο κόσμο, οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν θαλάσσιο περιβάλλον στις πόλεις.
Μόνο στη Μεσόγειο Θάλασσα, περισσότερο από το πενήντα τοις εκατό των βραχωδών ακτών είναι πλέον τεχνητές και τα ανθρωπογενή σχέδια έχουν αντικαταστήσει το φυσικό περιβάλλον, προκαλώντας μείωση του πλούτου των βενθικών ειδών, της βιοποικιλότητας και της συνδεσιμότητας των πληθυσμών. Επιπλέον, τα λιμάνια και οι πόλεις δέχονται υψηλότερη πίεση διάδοσης μη αυτόχθονων ειδών από πλοία και ορισμένα από αυτά τα είδη μπορεί να επωφεληθούν από τη χαμηλότερη ανταγωνιστικότητα αποικισμού των γηγενών κοινοτήτων σε τεχνητά υποστρώματα.
Ως απόκριση σε αυτά τα ευρήματα, η παράκτια οικολογική μηχανική αρχίζει να αναδύεται ως ένας τρόπος μετριασμού αυτών των επιπτώσεων, καθώς και ένας τρόπος για να αυξηθεί η περιβαλλοντική ποιότητα των πόλεων, η ευημερία του πληθυσμού και η αύξηση της αξίας της γης. Ωστόσο, η θαλάσσια οικολογική ανάπτυξη είναι σχεδόν ανύπαρκτη σε σύγκριση με τις πρωτοβουλίες χερσαίων και γλυκών υδάτων, οι οποίες είναι ιδιαίτερα άφθονες σε πόλεις της Βόρειας Αμερικής και της Ευρώπης.
Ο χαμηλότερος αποικισμός και ωρίμανση των γηγενών κοινοτήτων σε τεχνητά υποστρώματα προκαλείται από παράγοντες όπως η παράκτια γραμμικοποίηση και η χωρική ομογενοποίηση, που μειώνουν την ποικιλότητα των μικροοικοτόπων. Επιπλέον, οι οικολογικοί σχεδιασμοί θα αντιμετώπιζαν πολλαπλές προκλήσεις, καθώς αυτές οι κατασκευές έχουν πολλαπλές χρήσεις και αντιμετωπίζουν ευρείες πηγές επιπτώσεων (όπως ρύπανση, αυξημένες ανθρωπογενείς δραστηριότητες, κατασκευαστικές και περιοδικές εργασίες επισκευής, θολότητα που σχετίζεται με αυτά τα έργα, στασιμότητα νερού μέσα σε λιμάνια ή παράκτια αλλοιώσεις drift).
Σε τεχνητές κατασκευές όπως κυματοθραύστες σχισμής και κύβους σκυροδέματος, τα χαρακτηριστικά του υποστρώματος όπως η τραχύτητα, το χρώμα, η θερμική ικανότητα, η χημική σύνθεση, το pH και η διαβρεξιμότητα μπορεί να επηρεάσουν τα επίπεδα καθίζησης της κοινότητας και φυσικής καταπόνησης στις παλιρροιακές και υποπαλιρροιακές επιφάνειες.
Από αυτή την άποψη, είναι όλο και πιο εμφανές ότι η σύνθεση της κοινότητας εξαρτάται σε κάποιο βαθμό από τον τύπο του υποστρώματος που χρησιμοποιείται στις θαλάσσιες κατασκευές. Στην πραγματικότητα, η τρέχουσα τάση στην περιοχή μελέτης είναι η χρήση τεμαχίων σκυροδέματος όπως τετράεδρα και κυβόποδα, τα οποία είναι πολύ σταθερά σε θαλάσσια περιβάλλοντα αλλά έχουν σχετικά χαμηλή τραχύτητα και χαμηλή χωρική ετερογένεια σε μακροσκοπική κλίμακα. Ωστόσο, έχουν προταθεί ορισμένα οικολογικά σχέδια, τα οποία αυξάνουν την τραχύτητα της επιφάνειας και περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά όπως πισίνες, κοιλώματα και ρωγμές. Επιπλέον, πρόσφατα αναπτύχθηκαν νέες συνθέσεις σκυροδέματος με μειωμένη αλκαλικότητα προκειμένου να αυξηθούν οι οικολογικές ιδιότητες του θαλάσσιου σκυροδέματος.
Συμπερασματικά, η εφαρμογή οικολογικών κριτηρίων στο σχεδιασμό των παράκτιων κατασκευών και το επιλεγμένο επιφανειακό υπόστρωμα μπορεί να συμβάλει στη μείωση των απωλειών βιοποικιλότητας και των θαλάσσιων εισβολών και, ως εκ τούτου, στη δημιουργία πιο οικολογικά βιώσιμων δομών στη μελλοντική θαλάσσια κατασκευή και επισκευή υφιστάμενων.
Μερικά από αυτά τα ευρήματα περιγράφονται στο άρθρο με τίτλο «Ο τύπος υποστρώματος επηρεάζει την πρόσληψη και την ανάπτυξη θαλάσσιων συνόλων πάνω από τεχνητά υποστρώματα:Μια μελέτη περίπτωσης στη Θάλασσα του Αλμποράν». Αυτή η εργασία διεξήχθη από τους Juan Sempere-Valverde, Enrique Ostalé-Valriberas, Gonzalo M. Farfán και Free Espinosa από το University of Sevilla και το Laboratorio de Control de la Calidad Ambiental, Agencia de Medio Ambiente y Agua.
