Αποκαλύφθηκε ο κόσμος του Devonian
Ίσως είναι το Facebook ή ίσως είναι η τρέχουσα πολιτική μας στιγμή, αλλά φαίνεται πιο εμφανές από ποτέ ότι ζούμε σε πνευματικά σιλό, εν μέρει κληρονομημένα από την ανατροφή μας, αλλά και ενεργά διατηρημένα στις φυλές μας. Η επιστήμη δεν είναι απρόσβλητη από αυτή την τάση, όπως είναι πιο εμφανές από τις δύο φυλές της Αμερικής που χορηγούν γαίες, συνήθως γεωργικές, έναντι των φιλελεύθερων τεχνών, κυρίως θεωρητικών, πανεπιστημίων. Έτσι, οι επιστήμονες του εδάφους σπάνια συναντούν γεωλόγους, παρόλο που και οι δύο φυλές έχουν πολλά να προσφέρουν εκεί όπου τα ενδιαφέροντά τους τέμνονται σε αρχαία εδάφη που είναι θαμμένα στο γεωλογικό αρχείο.
Μια διαδοχή κόκκινου κρεβατιού σε έναν γεωλόγο είναι μια ακολουθία διαδοχικών αρχαίων εδαφών σε έναν εδαφολόγο. Ούτε ένα αρχαίο έδαφος ή παλαιοσόλιο δεν αναγνωρίστηκε σε πετρώματα της εποχής Ediacaran (635-541 Ma) μέχρι το 2011 και σε πετρώματα της εποχής Devonian (416-360 Ma) μέχρι το 1974. Τα παλαιοσόλια από τέτοιες απομακρυσμένες περιόδους γεωλογικού χρόνου είναι ιδιαίτερα χρήσιμα επειδή μπορεί να αποκαλύψει πληροφορίες για τοπία και βλάστηση πολύ διαφορετικές από τον σημερινό κόσμο. Η πρόσφατη ανακάλυψη παλαιοσωμάτων του Ύστερου Δεβόνιου κοντά στο Ciyao στη βορειοδυτική Κίνα από τους Xuelian Guo και Jinrong Wang από το Πανεπιστήμιο Lanzhou και τον Gregory John Retallack από το Πανεπιστήμιο του Όρεγκον λάμπει έτσι νέο φως σε μια πρώην σκοτεινή γωνιά της ιστορίας της Γης.
Οι γεωλόγοι είχαν ήδη χαρακτηρίσει αυτές τις κόκκινες κοίτες ως σχηματισμό Shaliushui και τις ερμήνευσαν ως κοιτάσματα αρχαίων πλημμυρικών πεδιάδων ποταμών. Η ανακάλυψη των παλαιοσωμάτων σε αυτά ανοίγει νέες προοπτικές ερμηνείας. Αυτά τα εδάφη πριν από 360 εκατομμύρια χρόνια δεν διαφέρουν τόσο από τα σύγχρονα εδάφη, όσο θα περίμενε κανείς από τη μεγάλη τους ηλικία, αποκαλύπτοντας μεγάλα ίχνη ρίζας δέντρων και τα χαρακτηριστικά λαγούμια σε σχήμα λαριάτου των πνευμονόψαρων. Τα παλαιοσόλια έχουν άφθονα ασβεστολιθικά οζίδια σε βάθος στο προφίλ που βρίσκονται σήμερα σε υπουγρό μέρη του κόσμου. Αυτά τα ημίξηρα δάση είναι από τα παλαιότερα γνωστά επειδή τα απολιθωμένα φυτά της πρώιμης Devonian δεν αποκαλύπτουν τίποτα πιο ψηλό από έναν θάμνο.
Η περίοδος του Devonian ήταν περίοδος παγκόσμιων αλλαγών με την εξέλιξη και την εξάπλωση των δασών και των δασικών εκτάσεων, και αυτό είχε βαθιές συνέπειες παγκόσμιας αλλαγής. Το τμήμα Ciyao αποκαλύπτει πόσο άργιλος παρασκευάστηκε ακόμη και σε ξηρές περιοχές, και αυτός ο πηλός κατασκευάστηκε με την κατανάλωση διοξειδίου του άνθρακα ως ανθρακικό οξύ για την υδρολυτική διάβρωση των άστρων και άλλων ορυκτών στα εδάφη. Βάλτε αυτή την κατανάλωση άνθρακα μαζί με τα πιο ογκώδη από ποτέ ξυλώδη φυτά και την ταυτόχρονη συσσώρευση εδαφών τύρφης σε άλλα μέρη του έργου και δεν είναι τυχαίο που εκείνη τη στιγμή άρχισαν να σχηματίζονται μεγάλοι παγετώνες στη Βραζιλία και τη Νότια Αφρική και μετά να κλείσουν στον Νότιο Πόλο. Η δέσμευση άνθρακα από το σχηματισμό του εδάφους και η ανάπτυξη των πρώτων δέντρων κατέρριψε τη μεγάλη εποχή των παγετώνων των ανθρακοφόρων, σε μια αντίστροφη μηχανική του τρόπου με τον οποίο η ανθρώπινη απελευθέρωση άνθρακα μας ωθεί τώρα πέρα από την Τεταρτογενή Εποχή των Παγετώνων σε ένα μέλλον του θερμοκηπίου. Όπως πάντα, ο διάβολος είναι στις λεπτομέρειες και οι συνεχιζόμενες μελέτες θα προσπαθήσουν να υπολογίσουν την ατμοσφαιρική σύνθεση και τη δέσμευση άνθρακα αυτών των πρόσφατα ανακαλυφθέντων παλαιοσωμάτων στην Κίνα.
Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη από αυτά τα παλαιοσόλια του Devonian είναι το πόσο εκπληκτικά είναι βαθιά, πάνω από 2 μέτρα, σε ορισμένες περιπτώσεις. Τα ασβεστολιθικά εδάφη με αυτό το βάθος όζων είναι περισσότερο γνωστά από την έκπλυση των σύγχρονων Ιμαλαΐων και σχηματίζονται λόγω της ακραίας μουσωνικής εποχικότητας των βροχοπτώσεων στη σκιά αυτών των τεράστιων βουνών. Τα κινεζικά παλαιοσόλια γίνονται πιο παχιά μέχρι το τμήμα. Έτσι, καθώς ο χρόνος προχωρούσε προς τα σύνορα Δεβόνιου-Ανθρακοφόρου, τα βουνά που δημιουργούσαν αυτή την ακραία μουσωνική κυκλοφορία αυξήθηκαν σε διαστάσεις των Ιμαλαΐων. Αυτό δεν ήταν φυσικά τα πραγματικά Ιμαλάια, τα οποία ανέβηκαν πολύ νότια και 300 εκατομμύρια χρόνια αργότερα. Έτσι, τα παλαιοσόλια επιβεβαιώνουν αυτό που υπέθεταν προηγουμένως οι γεωλόγοι, ότι υπήρξε μια μεγάλη σύγκρουση ηπείρου-ηπείρου για να συγχωνευθεί το μπλοκ της Βόρειας Κίνας κατά τη διάρκεια του Σιλούριου προς το Δεβόνιο.
Η ιδέα ότι ένα αρχαίο έδαφος μπορεί να διατηρηθεί στο αρχείο βράχου εξακολουθεί να είναι μια νέα ιδέα για πολλούς γεωλόγους, αλλά μια εκπληκτικά ισχυρή ιδέα για μια καλύτερη κατανόηση του παρελθόντος. Δεν είναι απλώς περίεργοι κόκκινοι βράχοι που δεν έχουν κοινές ιζηματογενείς δομές, αλλά παλαιότερα ζωντανά εδάφη που κατασκεύασαν την ατμόσφαιρά μας και κατέγραψαν σπουδαία επεισόδια οικοδόμησης βουνών της εποχής.
