Πώς διακρίνετε τη διαφορά μεταξύ ολικών, δακτυλιοειδών, ηλιακών και σεληνιακών εκλείψεων;

Παραδοσιακά, οι εκλείψεις χωρίζονται σε δύο βασικούς τύπους:ηλιακές και σεληνιακό . Ηλιακές εκλείψεις συμβαίνουν όταν η Σελήνη περνά ανάμεσα στη Γη και τον Ήλιο, αφήνοντας μια κινούμενη περιοχή σκιάς στην επιφάνεια της Γης. Οι σεληνιακές εκλείψεις συμβαίνουν όταν η Γη περνά ανάμεσα στον Ήλιο και τη Σελήνη, ρίχνοντας μια σκιά στη Σελήνη.

Οι ηλιακές εκλείψεις μπορούν να ταξινομηθούν είτε ως ολικές , στο οποίο η Σελήνη καλύπτει πλήρως τον Ήλιο, ή δακτυλιοειδής , στο οποίο η Σελήνη κρύβει όλα εκτός από έναν εξωτερικό δακτύλιο του Ήλιου. Το αν μια έκλειψη είναι ολική ή δακτυλιοειδής εξαρτάται από την απόσταση μεταξύ αυτών των τριών αντικειμένων. Η Γη ταξιδεύει σε μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τον Ήλιο και η Σελήνη σε μια ελλειπτική τροχιά γύρω από τη Γη, επομένως η απόσταση μεταξύ αυτών των ουράνιων σωμάτων αλλάζει. Όταν ο Ήλιος είναι πιο κοντά στη Γη και η Σελήνη βρίσκεται στην ή κοντά στη μεγαλύτερη απόστασή της, η Σελήνη φαίνεται μικρότερη από τον Ήλιο στον ουρανό. Όταν συμβεί μια έκλειψη Ήλιου σε αυτήν την κατάσταση, η Σελήνη δεν θα φαίνεται αρκετά μεγάλη ώστε να καλύπτει πλήρως τον δίσκο του Ήλιου και ένα χείλος ή δακτύλιος φωτός θα παραμείνει ορατό στον ουρανό. Αυτή είναι μια δακτυλιοειδής έκλειψη.

Δεν υπάρχουν δακτυλιοειδείς σεληνιακές εκλείψεις επειδή η Γη είναι πολύ μεγαλύτερη από τη Σελήνη και η σκιά της δεν θα είναι ποτέ αρκετά μικρή για να αφήσει ένα δαχτυλίδι. Ωστόσο, η Σελήνη βιώνει ολικές εκλείψεις. Εάν η έκλειψη είναι ολική έκλειψη Σελήνης, η Σελήνη θα περάσει μέσα από την ομπρέλα (περιοχή ολικής σκιάς) που δημιουργήθηκε από τη Γη κατά τη διάρκεια περίπου δύο ωρών. Οι θεατές θα παρατηρήσουν ότι η Σελήνη συνήθως δεν σκοτεινιάζει εντελώς. συχνά παίρνει κόκκινο χρώμα, επειδή τα πιο κόκκινα μέρη του ηλιακού φωτός που διαπερνούν την ατμόσφαιρα της Γης διαθλώνται στην ομπρέλα και αυτό το φως φτάνει στη Σελήνη.

Τόσο οι ηλιακές όσο και οι σεληνιακές εκλείψεις μπορεί επίσης να συμβούν ως μερικές εκλείψεις. Για μια ηλιακή έκλειψη αυτό εξαρτάται συχνά από το πού παρατηρεί ο θεατής το γεγονός. Μια μερική έκλειψη μπορεί να φανεί από θεατές που στέκονται έξω από την περιοχή της σκιάς που δημιουργήθηκε από την umbra - το μονοπάτι της ολότητας - αλλά που παραμένουν εντός της μεγάλης περιοχής της σκιάς που καλύπτεται από το penumbra, μια περιοχή μικρότερης σκιάς όπου λίγο φως ακόμα διεισδύει . Μια μερική έκλειψη του Ήλιου προκύπτει επίσης όταν η ημισφαίρα της Σελήνης πέφτει στη Γη, αλλά η ομπρέλα της δεν πέφτει. Μια μερική έκλειψη της Σελήνης συμβαίνει όταν η Σελήνη διέρχεται μόνο από ένα μέρος της ομπρέλας της Γης ή μόνο από τη μισοσκεπή της. (Ωστόσο, είναι δύσκολο να εντοπιστούν οι μισογύνη εκλείψεις της Σελήνης, επειδή η μισοσκιά της Γης είναι πολύ αμυδρή.) Δεδομένου ότι η Σελήνη είναι πολύ μικρότερη από τη Γη, δεν υπάρχει συνολική διαδρομή σε μια σεληνιακή έκλειψη. Η έκλειψη θα είναι ορατή σε οποιονδήποτε παρατηρητή στη νυχτερινή πλευρά της Γης όταν συμβεί η έκλειψη.

Οι ολικές εκλείψεις ηλίου λαμβάνουν χώρα κάπου στον πλανήτη περίπου κάθε 18 μήνες περίπου, αλλά η μέση συχνότητα των γεγονότων για οποιοδήποτε τυχαίο σημείο στον πλανήτη είναι περίπου μία φορά στα σχεδόν 400 χρόνια. Σε ολόκληρο τον πλανήτη, ωστόσο, οι ηλιακές εκλείψεις είναι στην πραγματικότητα πιο συχνές από τις σεληνιακές. Για παράδειγμα, ολικές και δακτυλιοειδείς εκλείψεις συμβαίνουν κάθε πέντε ή έξι μήνες. Οι σεληνιακές εκλείψεις, αντίθετα, συμβαίνουν περίπου μία φορά το χρόνο σε οποιαδήποτε δεδομένη τοποθεσία στον πλανήτη. Ωστόσο, δεδομένου ότι οι ηλιακές εκλείψεις μπορούν να φανούν μόνο από μια πολύ περιορισμένη περιοχή της Γης κάθε φορά και οι σεληνιακές εκλείψεις μπορούν να παρατηρηθούν από ένα ολόκληρο ημισφαίριο, οι ηλιακές εκλείψεις μπορεί να φαίνονται λιγότερο συχνές.