Επιπτώσεις μετά την επανεγκατάσταση στη διατήρηση σε επίπεδο τοπίου στην ανθρωποκεντρική Κεντρική Ινδία

Η διατήρηση της άγριας ζωής και η αγροτική ανάπτυξη έρχονται αντιμέτωπες για όσο διάστημα υπάρχουν τα δύο πεδία. Τι συμβαίνει όμως αν δείτε τους αγώνες μέσα και γύρω από τις προστατευόμενες περιοχές σε όλο τον κόσμο από μια ευρύτερη και ίσως, πιο περιεκτική άποψη; Τι θα συμβεί αν πάρουμε μια μη επικριτική επίλυση γρίφων ή διερευνητική άποψη για τον τρόπο αλληλεπίδρασης προστατευόμενων περιοχών και τοπικών κοινοτήτων;

Πουθενά στον κόσμο δεν είναι πιο δύσκολο να τεθούν αυτά τα ερωτήματα και ωστόσο είναι πιο σημαντικά να απαντηθούν από ό,τι σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες του κόσμου με συνεχιζόμενες ανθρώπινες επανεγκαταστάσεις για τη διατήρηση της τίγρης. Η Ινδία έχει μεγάλη ποικιλομορφία, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι – δεδομένου ότι περισσότεροι από 1,2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν στο ένα τρίτο της χερσαίας έκτασης των ΗΠΑ. Λιοντάρια, τίγρεις, ελέφαντες, gaur (ινδικός βίσονας) και άλλα σημαντικά είδη για τη διατήρηση ζωντανά από το μάγουλο με τους ανθρώπους σε όλη τη χώρα. Η Ινδία, απίστευτα, είναι το τελευταίο καταφύγιο για πολλά είδη υπό εξαφάνιση.

Στην κεντρική Ινδία, η αξία των τίγρεων είναι αναμφισβήτητη – πολιτισμικά, οικολογικά και οικονομικά. Το Εθνικό Πάρκο Kanha (KNP) είναι χαρακτηριστικό του κεντρικού ινδικού τοπίου τίγρεων με υψηλές πυκνότητες τοπικών πληθυσμών της φυλής, ένας παγκοσμίως αναγνωρισμένος κόμβος για τη διατήρηση των τίγρεων και τον οικοτουρισμό σε μια ταχέως αστικοποιημένη ύπαιθρο. Η Εθνική Αρχή Προστασίας Τίγρης (NTCA) καθόρισε μια πολιτική που είχε ως αποτέλεσμα ανθρώπινες κοινότητες σε μεγάλο βαθμό φυλετικές να απομακρύνονται από τον πυρήνα του βιότοπου των τίγρεων (1). Περίπου 850 νοικοκυριά εγκατέλειψαν το KNP (από το 2011 έως το 2014) με χρηματική αποζημίωση, παρέχοντας την ευκαιρία να εξερευνήσετε τι θα συμβεί μετά.

Η μελέτη των επιπτώσεων της επανεγκατάστασης απαιτεί παρατήρηση του κόσμου γύρω και έξω από την προστατευόμενη περιοχή (στην περίπτωση αυτή, το Εθνικό Πάρκο Kanha). Οι οικολόγοι επιπρόσθετα και απαραίτητα απαιτούν να κοιτάξουν έξω από τα όρια των προστατευόμενων περιοχών, καθώς τα ζώα δεν αναγνωρίζουν αυτά τα όρια και περιφέρονται στην περιοχή όσο καλύτερα μπορούν. Τα συνεχόμενα ή στενά τμήματα του μη προστατευμένου δάσους παρέχουν μια ζωτική λειτουργία - είναι διάδρομοι άγριας ζωής που επιτρέπουν τη γενετική ανάμειξη πληθυσμών ζώων, με τη σειρά τους να παρέχουν γενετικά υγιείς μελλοντικές γενιές (2) (3).

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι διάδρομοι είναι πρωταρχικής σημασίας για τη διατήρηση των τίγρεων της Ινδίας και του κόσμου. Το 70% όλων των τίγρεων βρίσκονται στην Ινδία και από αυτές, το 40% βρίσκονται στην κεντρική Ινδία. Το KNP είναι γνωστό ως κρίσιμος κόμβος για τη διατήρηση του πληθυσμού των τίγρεων της κεντρικής Ινδίας. Λοιπόν, επηρέασε η επανεγκατάσταση τους οικοτόπους των τίγρεων έξω, ενώ μείωσε τις πιέσεις στους οικοτόπους εντός του KNP; Ουσιαστικά, η τρέχουσα επανεγκατάσταση επηρέασε τη μακροπρόθεσμη διατήρηση από άτομα που μετακινούνται σε διαδρόμους που παραμένουν απροστάτευτοι; Διαπιστώσαμε ότι, στην περίπτωση του KNP, δεν το έκαναν, για τρεις λόγους – ο αριθμός των μετεγκατασταθέντων νοικοκυριών αποτελούσε ένα μικρό ποσοστό του χωριού στο οποίο μετακόμισαν. τα επανεγκατεστημένα νοικοκυριά χρησιμοποιούν τα δάση λιγότερο από την υπάρχουσα κοινότητα. και, τέλος, μόνο το ένα τοις εκατό περίπου των μετεγκατασταθέντων νοικοκυριών μετακόμισε σε χωριά που βρίσκονταν ήδη εντός των διαδρόμων των τίγρεων.

Έτσι, σαφώς σε μια νίκη για τη διατήρηση, οι άνθρωποι μετακόμισαν από τον πυρήνα των τίγρεων (κεντρικές περιοχές KNP) και δεν υποβάθμισαν τα συνδετικά τμήματα μη προστατευόμενων δασών (καλά - όχι σε σύγκριση με όλους τους άλλους που ζουν ήδη εκεί). Ωστόσο, αυτό δεν μας λέει τίποτα για τις συνέπειες για τους ανθρώπους, και έτσι εξετάσαμε μια σαφή αλλαγή που θα μπορούσε να ακολουθήσει από τους ανθρώπους που μετακινούνται από τον πυρήνα του βιότοπου των τίγρεων. Λογικά, η επανεγκατάσταση μέσα από μια προστατευόμενη περιοχή με μεγάλο πληθυσμό γατών θα μπορούσε να σημαίνει την ευκαιρία να ξεφύγετε από τη σύγκρουση ανθρώπου-άγριας ζωής.

Αυτό δεν φαίνεται να συνέβη. Οι τίγρεις, οι λεοπαρδάλεις, οι νωθρές αρκούδες και τα άγρια ​​σκυλιά αποκαλούν το KNP σπίτι και όλα αυτά τα άγρια ​​ζώα (κυρίως αρπακτικά) σε κοντινή απόσταση μπορεί να προκαλέσουν απώλεια ζωής, τραυματισμούς και επιθέσεις σε βοοειδή καθώς και σε ανθρώπους. Επιπλέον, όσο τρομοκρατικές και αν είναι οι επιθέσεις άγριων ζώων σε ανθρώπους και βοοειδή, είναι σπάνιες σε σύγκριση με τις εκτεταμένες απώλειες που προκαλούνται από τα άγρια ​​ζώα που επιτίθενται σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις (άγριοι χοίροι, ελάφια κ.λπ.). Στο τοπίο του KNP, τα μετεγκαταστημένα νοικοκυριά μπορεί να έμειναν μακριά από τους διαδρόμους, αλλά παρέμειναν κοντά στο πάρκο σε μη δασικές περιοχές. Η εγγύτητα στο πάρκο τα έχει τοποθετήσει στις αναγνωρισμένες ζώνες σύγκρουσης ανθρώπου-άγριας ζωής (4).

Οι ερευνητές μερικές φορές σκοντάφτουν να βρουν τροποποιήσεις σχετικές με την πολιτική παρατηρώντας απλώς τι κάνουν οι κάτοικοι της περιοχής μελέτης τους. Οι μελέτες παρατήρησης είναι, στην ουσία, οι ερευνητές που κατανοούν αυτό που ήδη υπάρχει. Σε αυτό το πλαίσιο, η μελέτη διαπιστώνει ότι οι ερωτηθέντες υπαινίχθηκαν σε μια πιθανή πορεία στις απαντήσεις τους στη συνέντευξη. Τα νοικοκυριά με διαφοροποιημένα εισοδήματα εκτός αγροκτήματος ήταν λιγότερο πιθανό να εξαρτώνται από τα δάση. Η αστικοποίηση των μέσων διαβίωσης μπορεί να οδηγήσει σε λιγότερα νοικοκυριά που χρησιμοποιούν δάση και, επομένως, να συναντούν άγρια ​​ζώα λιγότερο συχνά.

Στο τοπίο του KNP, η τρέχουσα επανεγκατάσταση εξελίχθηκε με αυτόν τον τρόπο, αλλά σε άλλα τοπία, τα μοτίβα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Οι επανεγκατασταθέντες από άλλα εθνικά πάρκα ίσως ωθούνται σε διαδρόμους με ακόμη υψηλότερους κινδύνους σύγκρουσης ή, εναλλακτικά, οι άνθρωποι θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν εντελώς το τοπίο. Το θέμα παραμένει ότι πολύ συχνά, η φύση των αλληλεπιδράσεων ανθρώπων-πάρκων παραμένει αδιέξοδη σε ιδεολογική σύγκρουση (νόμιμη και απαραίτητη ως αφετηρία, αλλά πολύ συχνά γίνεται και τελικό σημείο) και η χρήση αποτελεσμάτων από ποσοτικές μελέτες μπορεί να προσφέρει μια πιο διαφοροποιημένη άποψη τόσο έντονος ανταγωνισμός για φυσικούς πόρους και γη.

Μελέτες των επιπτώσεων της πολιτικής, όπως αυτή, επιτρέπουν στις μελλοντικές παρεμβάσεις να επικεντρωθούν σε ό,τι έχει σημασία (συνεχής παρακολούθηση της χρήσης των διαδρόμων, αλλά ίσως το πιο σημαντικό, μεγαλύτερη συμμετοχή στη μείωση των απωλειών λόγω της σύγκρουσης ανθρώπου-άγριας ζωής). Επιπλέον, η μελέτη παρέχει πληροφορίες για αναπαραγωγή σε άλλα τοπία για την καλύτερη διαχείριση των αναγκών τόσο της άγριας ζωής όσο και των ανθρώπων σε τοπία όπου η συνύπαρξη μπορεί να πετύχει ενάντια σε όλες τις πιθανότητες. Η ινδική υποήπειρος αποτελεί απόδειξη αυτής της πιθανότητας, επειδή οι άνθρωποι και η άγρια ​​ζωή συνυπήρξαν μέσα από χιλιετίες. Στην Ινδία, το πολιτιστικό υπόβαθρο, καθώς και αυτές οι προόδους στις διεπιστημονικές μεθόδους, μπορούν τώρα να επιτρέψουν στην έρευνα να αναλύσει πώς οι άνθρωποι και η άγρια ​​ζωή μπορεί να συνεχίσουν να ευδοκιμούν.