Πόσο σημαντική είναι η γεωγραφική απομόνωση στη συσσώρευση;

Η γεωγραφική απομόνωση είναι ένας κρίσιμος παράγοντας στη συσσώρευση, καθώς δημιουργεί εμπόδια που εμποδίζουν τη ροή γονιδίων μεταξύ των πληθυσμών του ίδιου είδους. Όταν οι πληθυσμοί διαχωρίζονται από γεωγραφικά εμπόδια, όπως τα βουνά, τα ποτάμια ή οι ωκεανοί, δεν είναι σε θέση να αλληλοσυμπληρώνονται. Με την πάροδο του χρόνου, αυτοί οι απομονωμένοι πληθυσμοί μπορούν να αποκλίνουν γενετικά και να απομονωθούν αναπαραγωγικά. Αυτή η διαδικασία της αλλοπαθητικής συσσώρευσης είναι ένας σημαντικός μηχανισμός για το σχηματισμό νέων ειδών.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα γεωγραφικής απομόνωσης που οδηγούν σε συσχέτιση. Για παράδειγμα, τα σκασίματα του Δαρβίνου που παρατηρούσε ο Charles Darwin κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στο HMS Beagle, παραδείγματα αλλοπαθητικών. Τα διαφορετικά είδη των φιγούρων του Δαρβίνου αποκλίνουν από έναν κοινό πρόγονο καθώς αποικίζουν τα διάφορα νησιά του Αρχιπελάγους του Γκαλαπάγκου. Με τη γεωγραφική απομόνωση, η φυσική επιλογή διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις παραλλαγές που παρατηρήθηκαν στη μορφολογία του σώματός τους, ειδικά μέσα στις δομές του ράμφους, σε απάντηση σε συγκεκριμένες οικολογικές θέσεις που συναντήθηκαν σε κάθε νησί.

Η γεωγραφική απομόνωση δεν είναι, ωστόσο, μια απόλυτη απαίτηση για τη συσσώρευση. Η συμπαθητική συσσώρευση και η παραπατητική συσσώρευση είναι δύο ξεχωριστές διαδικασίες συσσώρευσης που μπορεί να συμβούν ελλείψει πλήρους γεωγραφικής απομόνωσης.