Πώς σχηματίστηκαν τα αέρια από ηφαιστειακή δραστηριότητα πρώιμη ατμόσφαιρα;
1. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις απελευθέρωσαν μεγάλες ποσότητες υδρατμών στην ατμόσφαιρα, οι οποίες τελικά συμπυκνώθηκαν για να σχηματίσουν σύννεφα και βροχή, οδηγώντας στην ανάπτυξη του υδρολογικού κύκλου της Γης και στον σχηματισμό ωκεανών και λιμνών.
2. διοξείδιο του άνθρακα: Τα ηφαίστεια εκπέμπουν σημαντικές ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα (C02). Αυτό το αέριο θερμοκηπίου παγιδεύτηκε στη θερμότητα στην ατμόσφαιρα δημιουργώντας ένα ζεστό, πρώιμο κλίμα κατάλληλο για την ανάπτυξη της ζωής.
3. αζώτου: Το άζωτο απελευθερώθηκε επίσης από ηφαίστεια και έγινε κυρίαρχη συνιστώσα της πρώιμης ατμόσφαιρας. Το άζωτο είναι ζωτικής σημασίας για πολλές βιολογικές διεργασίες, συμπεριλαμβανομένης της σύνθεσης πρωτεϊνών.
4. Διοξείδιο του θείου: Η ηφαιστειακή δραστηριότητα απελευθέρωσε το διοξείδιο του θείου (SO2), το οποίο σε συνδυασμό με άλλα ατμοσφαιρικά συστατικά για τη σχηματισμό θειικού αερολύματος. Αυτά τα αερολύματα δημιούργησαν μια ομίχλη που αντανακλούσε το φως του ήλιου και το πρώιμο κλίμα της Γης.
5. αμμωνία και μεθάνιο: Οι ηφαιστειακές εκρήξεις εκπέμπουν επίσης αμμωνία (NH3) και μεθάνιο (CH4), τα αέρια που είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη της πρεβιοτικής χημείας. Αυτά τα αέρια συμμετείχαν σε χημικές αντιδράσεις που τελικά οδήγησαν στην εμφάνιση σύνθετων οργανικών μορίων και τελικά στη ζωή.
6. Υυρυλενία: Το σουλφίδιο υδρογόνου (H2S) ήταν ένα άλλο ηφαιστειακό αέριο που υπάρχει στην πρώιμη ατμόσφαιρα. Συνέβαλε στις μειωμένες συνθήκες που απαιτούνται για τη σύνθεση οργανικών ενώσεων και στην προέλευση της ζωής.
Με την πάροδο του χρόνου, τα ηφαιστειακά αέρια που απελευθερώθηκαν κατά τη διάρκεια πολυάριθμων εκρήξεων αλληλεπιδρούν με άλλα ατμοσφαιρικά συστατικά και η ατμόσφαιρα της Γης εξελίχθηκε για να γίνει το πλούσιο σε οξυγόνο περιβάλλον που έχουμε σήμερα. Η απελευθέρωση των ηφαιστειακών αερίων επηρεάστηκε επίσης από την πρώιμη γεωλογία της Γης, την τεκτονική της πλάκας και τις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες.
