Γιατί τα τζιτζίκια είναι τόσο θορυβώδη;

Α, καλοκαίρι. Εκείνη την ένδοξη εποχή του χρόνου που τα τζιτζίκια βουίζουν τόσο δυνατά που δύσκολα ακούς τον εαυτό σου να σκέφτεται. Μέσα στο θόρυβο, δύο σκέψεις έρχονται στο μυαλό:Γιατί τα τζιτζίκια συνεχίζουν τόσο δυνατά; Και πώς στο καλό είναι σε θέση να επιτύχουν έναν τόσο συγκλονιστικό όγκο;

Στη Βόρεια Αμερική, τα περισσότερα από τα διάφορα είδη τζίτζικας που ακούτε είναι γνωστά ως τζιτζίκια της ημέρας των σκύλων. (Άλλα είδη βασανίζουν τους ανθρώπους σε άλλα μέρη του κόσμου.) Ο ήχος παράγεται μόνο από αρσενικά, κυρίως για τους λόγους που μπορείτε να φανταστείτε. Υπάρχουν εκκλησιαστικά τραγούδια, στα οποία τα αρσενικά συγχρονίζουν τις κλήσεις τους. Τα ρεφρέν δημιουργούν έδαφος και προσελκύουν γυναίκες. Επιπλέον, υπάρχει μια κλήση φλερτ που συνήθως παράγεται πριν από τη σύζευξη. Τα τραγούδια του τζιτζίκι επηρεάζονται από τις καιρικές διακυμάνσεις. Γενικά, στα τζιτζίκια αρέσει το φως του ήλιου και η ζεστασιά, αλλά η υπερβολική ζέστη ή η υπερβολική δροσιά θα τα ηρεμήσει λίγο. Διαφορετικά είδη προτιμούν διαφορετικές ώρες της ημέρας και καθένα από τα 3.000 περίπου είδη έχει έναν ξεχωριστό ήχο. Μια θεωρία για το γιατί τα τραγούδια είναι τόσο δυνατά είναι ότι τα τραγούδια μπορεί να αποθαρρύνουν τα αρπακτικά. Η πιο θορυβώδης ομάδα τζιτζίκων είναι τα περιοδικά—αυτά που εμφανίζονται κάθε 13 χρόνια και αυτά που εμφανίζονται κάθε 17 χρόνια—πιθανώς επειδή είναι πολύ περισσότερα από τα ετήσια.

Τα τζιτζίκια είναι σε θέση να παράγουν αυτούς τους ήχους επειδή διαθέτουν ένα όργανο που είναι σχεδόν μοναδικό μεταξύ των εντόμων, το τυμβαλικό όργανο. Κάθε αρσενικό τζιτζίκι έχει ένα ζευγάρι από αυτές τις κυκλικές ραβδωτές μεμβράνες στην πίσω και πλάγια επιφάνεια του πρώτου κοιλιακού τμήματος. Η σύσπαση ενός τυμβαλικού μυός που είναι προσκολλημένος στη μεμβράνη προκαλεί την κάμψη του, παράγοντας έναν ήχο κρότου. Το τύμβαλο αναπηδά όταν ο μυς είναι χαλαρός. Η συχνότητα των συσπάσεων του τυμβαλικού μυός κυμαίνεται από 120 έως 480 φορές το δευτερόλεπτο, η οποία είναι αρκετά γρήγορη ώστε να ακούγεται συνεχής στο ανθρώπινο αυτί. Τα τζιτζίκια έχουν επίσης αερόσακους που έχουν συχνότητες συντονισμού συγκρίσιμες με τις συχνότητες δόνησης του τυμβιού, ενισχύοντας έτσι τον ήχο και παράγοντας εκείνο το κρεσέντο του βουβού υψηλής έντασης που είναι ο χαρακτηριστικός ήχος του τέλους του καλοκαιριού.