Οι θεωρητικοί του Χιγκς κερδίζουν Νόμπελ Φυσικής σε υπερωρίες
Το πιο πολυαναμενόμενο και δυνητικά αμφιλεγόμενο Βραβείο Νόμπελ φυσικής εδώ και πολλά χρόνια απονεμήθηκε σήμερα —μετά από μια ωριαία καθυστέρηση— ακριβώς σύμφωνα με το αναμενόμενο σενάριο:Οι νικητές είναι ο Peter Higgs και ο συνάδελφός του θεωρητικός François Englert για την πρόβλεψη. Μποζόνιο Χιγκς. Οι νικητές ανακοινώθηκαν πολύ μετά την περσινή ανακάλυψη του Higgs από φυσικούς στο εργαστήριο σωματιδιακής φυσικής του CERN κοντά στη Γενεύη της Ελβετίας, χρησιμοποιώντας τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC).
Αυτό το εύρημα έβαλε σε εφαρμογή το τελευταίο κομμάτι του παζλ για την ολοκλήρωση του τυπικού μοντέλου των θεμελιωδών σωματιδίων και δυνάμεων σχεδόν 50 χρόνια αφότου οι Higgs, Englert και άλλοι προέβλεψαν την ύπαρξη του άπιαστου σωματιδίου. «Μπορεί να φανταστείτε ότι αυτό δεν είναι πολύ δυσάρεστο, φυσικά», είπε ο Ένγκλερτ στους δημοσιογράφους μετά την ανακοίνωση. «Είμαι πολύ χαρούμενος που έχω την αναγνώριση αυτού του έκτακτου βραβείου». Ο Χιγκς, από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε σε δήλωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από το πανεπιστήμιο ότι «είναι συγκλονισμένος που έλαβε αυτό το βραβείο».
Λίγοι αμφισβητούν ότι ο Χιγκς και ο Ένγκλερτ είναι άξιοι νικητές, αλλά, όπως συμβαίνει συχνά με τα βραβεία Νόμπελ, είναι οι «άλλοι» που κάνουν το βραβείο αμφιλεγόμενο. Ήταν ο Englert και ο συνάδελφός του Robert Brout, και οι δύο στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών, που δημοσίευσαν για πρώτη φορά μια θεωρία τον Αύγουστο του 1964 σχετικά με το πώς να δίνουμε μάζα στα σωματίδια που φέρουν δύναμη χωρίς να καταστρέφουμε τη συμμετρία που ήταν το κλειδί για τις θεωρίες κβαντικού πεδίου στην καρδιά του το τυπικό μοντέλο. Ο Χιγκς δημοσίευσε την έκδοσή του 7 εβδομάδες αργότερα. Αλλά στη συνέχεια, τον Νοέμβριο, μια τρίτη ομάδα, αποτελούμενη από τον Tom Kibble του King's College του Λονδίνου. Gerald Guralnik, τώρα στο Πανεπιστήμιο Brown. και ο Carl Hagen, τώρα στο Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ στη Νέα Υόρκη, δημοσίευσαν μια τρίτη έκδοση, που θεωρείται από πολλούς η πιο εμπεριστατωμένη και ολοκληρωμένη.
Έτσι, υπάρχουν έξι άτομα που διεκδικούν το βραβείο, αν και ο Brout πέθανε το 2011. Οι κανόνες του βραβείου Νόμπελ δεν επιτρέπουν την απονομή του σε περισσότερα από τρία άτομα και δεν μπορεί να απονεμηθεί μετά θάνατον. Μετά την περσινή ανακάλυψη του Higgs, πολλοί φυσικοί θεώρησαν ότι ήταν καιρός να ανταμείψουν αυτούς τους ερευνητές για το επίτευγμά τους, ειδικά καθώς ορισμένοι από αυτούς είναι τώρα στα 80 τους. Ποιες όμως;
Η προγραμματισμένη ώρα για την ανακοίνωση, 11:45 π.μ. ώρα Στοκχόλμης σήμερα, ήρθε και παρήλθε. Δημοσιογράφοι και αξιωματούχοι περίμεναν για περισσότερο από μία ώρα, χωρίς εξηγήσεις, πριν βγουν έξω τα μέλη της επιτροπής Νόμπελ φυσικής. Οι βραβευθέντες επιλέγονται την ημέρα της ανακοίνωσης, εξήγησε σε συνέντευξή της η Όλγα Μπότνερ από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία, μέλος της επιτροπής. "Υπήρξε μια συζήτηση, μια πολύ καλή συζήτηση", είπε.
Ο Frank Close, θεωρητικός στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Ηνωμένο Βασίλειο, λέει ότι υπήρχε τεράστια ένταση κατά τη διάρκεια της αναμονής. «Μετά από 50 χρόνια, άξιζε να περιμένω άλλη μια ώρα», λέει. Η επιβεβαίωση της θεωρίας είναι «μια σημαντική στιγμή στον πολιτισμό», λέει ο Close. «Το γεγονός ότι είμαστε όλοι βυθισμένοι σε κάποια μυστηριώδη πράγματα [το πεδίο Higgs] είναι εκπληκτικό και ότι μπορούμε να κάνουμε το πείραμα για να το επαληθεύσουμε είναι επίσης εκπληκτικό». Αλλά ο Close πιστεύει ότι αυτό το βραβείο θα πρέπει επίσης να αφιερωθεί σε «έναν θρίαμβο της μηχανικής»:τον LHC. Το γεγονός ότι κατασκευάστηκε, ότι λειτουργεί και ότι έκανε αυτό για το οποίο σχεδιάστηκε για την ανακάλυψη του μποζονίου Higgs θα πρέπει να γιορταστεί. "Είναι το πείραμα που αποφασίζει ποια είναι η πραγματικότητα", λέει.
Η Close αναγνωρίζει την απογοήτευση για την τρίτη ομάδα θεωρητικών που έχασαν το βραβείο. «Τους σκούπωσαν», λέει. Αλλά σκέφτηκε ότι ο Kibble θα ονομαζόταν τρίτος βραβευμένος επειδή συνέχισε να εξηγεί σε άλλη ατομική εργασία το 1967 πώς να διατηρούνται τα φωτόνια χωρίς μάζα στη νέα θεωρία, έργο που άνοιξε το δρόμο για ένα άλλο βραβείο Νόμπελ για την ηλεκτροαδύναμη δύναμη το 1979. Αυτό το έγγραφο «ήταν τόσο βαθύ όσο ολόκληρη η παρτίδα», λέει ο Κλόουζ, και ο Κιμπλ «ήταν εκεί σε όλη [την ανάπτυξη της θεωρίας]». Ο Kibble λέει ότι, λόγω της μετέπειτα δημοσίευσης της ομάδας του, "ήταν πολύ δύσκολο να μας συμπεριλάβει. Αλλά χαίρομαι που αναγνώρισαν αυτό το θέμα καθώς είναι πολύ σημαντικό."
