Οι επιστήμονες δημιουργούν μνήμη ενός ατόμου από χαλκό και χλώριο

Το 1960, ο αμερικανός φυσικός Ρίτσαρντ Φάινμαν προέβλεψε περίφημα την επερχόμενη εποχή της νανοτεχνολογίας σε ένα δοκίμιο με τίτλο «Υπάρχει άφθονο δωμάτιο στον πυθμένα». Πουθενά αυτή η ιδέα δεν έχει αποδειχθεί πιο ισχυρή από τη σφαίρα της αποθήκευσης δεδομένων, όπου με τη συνεχή συρρίκνωση του μεγέθους των bits δεδομένων, οι σημερινοί σκληροί δίσκοι των υπολογιστών περιέχουν τώρα 10.000 φορές περισσότερες πληροφορίες από εκείνες πριν από μόλις 15 χρόνια. Τώρα, αυτή η πορεία προς τα κάτω μπορεί επιτέλους να πλησιάζει στο τέλος της. Στο σημερινό τεύχος του Nature Nanotechnology Οι ερευνητές αναφέρουν ότι χρησιμοποιούν ένα μικροσκόπιο σάρωσης σήραγγας (STM) για την αποθήκευση δεδομένων σε ατομική κλίμακα. Για να το κάνουν αυτό, εξατμίστηκαν άτομα χλωρίου στην επιφάνεια μιας χάλκινης επιφάνειας, η οποία συναρμολογήθηκε σε ένα σχέδιο σαν πλέγμα με μικρό αριθμό κενών κηλίδων. Στη συνέχεια, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το STM για να μετακινήσουν μεμονωμένα άτομα χλωρίου, κωδικοποιώντας μια σειρά από 0 και 1 σε μια διάταξη ορθογώνιων μπλοκ 12x12. Ελέγχοντας επακριβώς τα σκοτεινά σημεία -μέρη όπου λείπει ένα άτομο χλωρίου- η ομάδα κωδικοποίησε 160 λέξεις από τη διάλεξη του Feynman "There's Plenty of Room at the Bottom", μεταξύ άλλων γραπτών. Αν και η διαδικασία ανάγνωσης και εγγραφής δεδομένων με STM παραμένει πολύ αργή για να δημιουργήσει μια χρήσιμη τεχνολογία αποθήκευσης δεδομένων, δείχνει ότι είναι δυνατή η αποθήκευση έως και 500 terabit —ή 62,5 terabytes— δεδομένων ανά 6,5 τετραγωνικά εκατοστά, άλλες 500 φορές καλύτερα από η σημερινή τεχνολογία σκληρού δίσκου.