bj
    >> Φυσικές Επιστήμες >  >> η φυσικη

Πόσο αφρώδες είναι το χωροχρόνο;

Η έννοια του "αφρώδους χωροχρόνου" είναι μια θεωρητική έννοια σε ορισμένες προσεγγίσεις της κβαντικής βαρύτητας, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της κβαντικής βαρύτητας βρόχου. Σε αυτή την προσέγγιση, ο χωροχρόνος περιγράφεται ως δίκτυο ή "ύφανση" μικροσκοπικών, διακριτών μονάδων που ονομάζονται βρόχοι ή ποσοτήρα γεωμετρίας.

Η αφίσα του χωροχρόνου στην κβαντική βαρύτητα του βρόχου προκύπτει λόγω της διακριτικότητας αυτών των ποσοστά. Αντί για ένα ομαλό και συνεχή ύφασμα, η δομή του χωροχρόνου περιγράφεται ως μια συλλογή από διακριτά δομικά στοιχεία, παρόμοια με τα άτομα σε μοριακή δομή.

Σε πολύ μικρές κλίμακες, με τη σειρά του μήκους του Planck (περίπου 10^-35 μέτρα), μπορεί να εκδηλωθεί αφρώδη χωροχρόνων. Ωστόσο, αυτές οι κλίμακες είναι τόσο απίστευτα μικροσκοπικές που είναι πολύ πέρα ​​από τις τρέχουσες πειραματικές παρατηρήσεις και είναι καθαρά κερδοσκοπικές σε αυτό το σημείο.

Τα πειράματα ή οι παρατηρήσεις δεν έχουν ακόμη επιβεβαιώσει άμεσα την αφρώδη του χωροχρόνου, καθώς πρόκειται για πρόταση από θεωρητικές προσεγγίσεις της βαρύτητας που βρίσκονται ακόμη σε εξέλιξη.

Ορισμός και Παραδείγματα Beta Decay

Ορισμός και Παραδείγματα Beta Decay

Αποσύνθεση beta είναι ένας τύπος ραδιενεργής διάσπασης που απελευθερώνει ένα ενεργειακό ηλεκτρόνιο ή ποζιτρόνιο (η αντιύλη εκδοχή ενός ηλεκτρονίου). Η διαδικασία συμβαίνει όταν ένας ατομικός πυρήνας είναι ασταθής επειδή έχει πάρα πολλά πρωτόνια ή νετρόνια. Σε beta μείον αποσύνθεση (β), ένα νετρόνιο

Το One Lab s Quest to Build Space-Time από Κβαντικά Σωματίδια

Το One Lab's Quest to Build Space-Time από Κβαντικά Σωματίδια

Οι προοπτικές για την απευθείας δοκιμή μιας θεωρίας της κβαντικής βαρύτητας είναι φτωχές, για να το θέσω ήπια. Για να διερευνήσετε την εξαιρετικά μικροσκοπική κλίμακα Planck, όπου εμφανίζονται τα κβαντικά βαρυτικά φαινόμενα, θα χρειαστείτε έναν επιταχυντή σωματιδίων τόσο μεγάλο όσο ο γαλαξίας του Γα

Το διάσημο πείραμα καταδικάζει την εναλλακτική της κβαντικής παραξενιάς

Το διάσημο πείραμα καταδικάζει την εναλλακτική της κβαντικής παραξενιάς

Το 2005, ένας φοιτητής που εργαζόταν στο εργαστήριο του φυσικού Υβ Κούντερ στο Παρίσι ανακάλυψε τυχαία ότι μικροσκοπικές σταγόνες λαδιού αναπήδησαν όταν έπεσαν στην επιφάνεια ενός δονούμενου λουτρού λαδιού. Επιπλέον, καθώς τα σταγονίδια αναπηδούσαν, άρχισαν να πηδούν γύρω από την επιφάνεια του υγρού