Γνωρίστε τους επιστήμονες που καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να μελετήσουν την κλιματική αλλαγή

Παγετώνας Gepatschferner, Αυστριακές Άλπεις

Ο πάγος που κρύβεται μέσα στους ορεινούς παγετώνες της Αυστρίας είναι ένα αναντικατάστατο αρχείο τοπικών κλιματικών δεδομένων.

«Υπάρχουν πληροφορίες αξίας 6.000 ετών που συλλέγονται σε 12 μέτρα πάγου», λέει ο Δρ Andrea Fischer, από το Ινστιτούτο Διεπιστημονικής Ορεινής Έρευνας στο Ίνσμπρουκ. "Κάθε χρόνο χάνουμε ένα μέτρο λόγω της κλιματικής αλλαγής."

Για να διατηρήσουν αυτήν την πολύτιμη κληρονομιά, η Fischer και οι συνάδελφοί της (παραπάνω) έχουν τρυπήσει πυρήνες πάγου από τον παγετώνα Gepatschferner στις Αυστριακές Άλπεις και στη συνέχεια τους έστειλαν για αποθήκευση και μελέτη.

«Είναι απαιτητική δουλειά», λέει ο Fischer. «Πρέπει να αντιμετωπίσουμε υψηλά υψόμετρα και δυσμενείς καιρικές συνθήκες. Κάθε ένας από την ομάδα μας είναι έμπειρος ορειβάτης.”

Οι ερευνητές ελπίζουν να χρησιμοποιήσουν τους πυρήνες για να συλλέξουν πληροφορίες σχετικά με την προηγούμενη φυτική ζωή, τη βροχόπτωση και την ανθρώπινη δραστηριότητα, καθώς και την αποτρίχωση και την εξασθένηση των ίδιων των παγετώνων.

"Εάν μπορούμε να καταλάβουμε πώς το τοπίο ανέκαμψε από προηγούμενες περιόδους θέρμανσης, θα μας βοηθήσει να προετοιμαστούμε για το μέλλον", λέει ο Fischer.

Παγετώνας Olivares Alfa, κοντά στο Σαντιάγο της Χιλής

Οι παγετώνες της Χιλής είναι ζωτικής σημασίας:εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν μέσα και γύρω από την πρωτεύουσα της χώρας, το Σαντιάγο, εξαρτώνται από τους κοντινούς παγετώνες για να τους παρέχουν νερό σε περιόδους ξηρασίας.

Τώρα οι ξηρασίες γίνονται πιο συχνές και οι παγετώνες λιώνουν. Εδώ, ο παγετωνολόγος Dr Gino Casassa (αριστερά) και ο υδροηλεκτρολόγος μηχανικός Diego Gonzalez εργάζονται σε έναν μετεωρολογικό σταθμό παρακολούθησης στον παγετώνα Olivares Alfa, 4.200 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας στα βουνά των Άνδεων.

• Εγγραφή στο Science Focus Podcast σε αυτές τις υπηρεσίες:Acast, iTunes, Stitcher, RSS, Overcast

Είναι μέσα του χειμώνα και η κορυφή πρέπει να είναι καλυμμένη με χιόνι, αλλά ο παγετώνας έχει υποχωρήσει και το δίδυμο στέκεται σε γυμνό βράχο. Ως διευθυντής της Μονάδας Παγετώνων και Χιονιού της κυβέρνησης της Χιλής, ο Casassa εργάζεται σε μια απογραφή των παγετώνων της χώρας και προσπαθεί να τους προστατεύσει από περιβαλλοντικές ζημιές.

Είναι ένας αγώνας με τον χρόνο. Οι παγετώνες απειλούνται από την κλιματική αλλαγή, την ξηρασία και την εξόρυξη, και η Casassa ανησυχεί ότι σε λιγότερο από δύο δεκαετίες, ορισμένοι από τους παγετώνες θα έχουν εξαφανιστεί εντελώς.

Εθνικό πάρκο Sequoia, Καλιφόρνια, ΗΠΑ

Κατά τη διάρκεια της ξηρασίας στην Καλιφόρνια το 2011-2017 – μια από τις χειρότερες στην ιστορία της πολιτείας – μερικά από τα ψηλότερα γιγάντια δέντρα σεκόγια της Αμερικής άρχισαν να χάνουν φύλλα από τις κορώνες τους.

Οπλισμένοι με μακριά σχοινιά και ασφαλείς ιμάντες, η Δρ Wendy Baxter από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Santa Cruz (φωτογραφία) και οι συνεργάτες του σκαρφάλωσαν σε 50 από αυτά τα δέντρα στο Εθνικό Πάρκο Sequoia για να βγάλουν φύλλα από την κορυφή και να μάθουν τι συμβαίνει.

«Ήταν εξαντλητική δουλειά», λέει ο Baxter. Τα δέντρα έχουν ύψος έως και 89 μέτρα και τα δείγματα πρέπει να συλλέγονται δύο φορές την ημέρα για αρκετά χρόνια. "Διαπιστώσαμε ότι η απώλεια φυλλώματος ήταν μια καλή στρατηγική που χρησιμοποιούσαν αυτά τα δέντρα για να μειώσουν την ανάγκη τους για νερό."

Έτσι, προς το παρόν, τουλάχιστον, αυτά τα δέντρα είναι σχετικά ασφαλή, αλλά ο Baxter επισημαίνει ότι όλοι οι οργανισμοί έχουν τους περιορισμούς τους. «Αυτά τα δέντρα απαιτούν τεράστιες ποσότητες νερού», προειδοποιεί. «Ανησυχώ ότι αν δεν αντιμετωπίσουμε την κλιματική αλλαγή, μπορεί να μην επιβιώσουν στο μακρινό μέλλον».

Moorea, Νότιος Ειρηνικός Ωκεανός

Ένας δύτης ερευνά τον κοραλλιογενή ύφαλο ανοιχτά του νησιού Moorea στη Γαλλική Πολυνησία. Το 2019, αυτά τα κοράλλια υπέστησαν ένα σημαντικό συμβάν λεύκανσης καθώς η θέρμανση των νερών τα ώθησε να διώξουν τα πολύχρωμα φύκια που παρέχουν θρεπτικά συστατικά που ζουν συνήθως μέσα τους.

Ορισμένα από τα κοράλλια, ωστόσο, δεν επηρεάστηκαν και η θαλάσσια βιολόγος Dr Laetitia Hédouin από το Κέντρο Νησιωτικής Έρευνας και Περιβαλλοντικού Παρατηρητηρίου (CRIOBE) στη Moorea θέλει να μάθει γιατί.

Διαβάστε περισσότερα σχετικά με την κλιματική αλλαγή:

• Ειρηνικές διαμαρτυρίες:Είναι οι μη βίαιες διαδηλώσεις αποτελεσματικός τρόπος για να επιτευχθεί η αλλαγή;
• Η βρώμικη αλήθεια σχετικά με το να τρως πράσινο
• Πώς να μειώσετε το αποτύπωμα άνθρακα – σχεδόν τίποτα

Οι γενετικοί παράγοντες είναι πιθανό να παίζουν κάποιο ρόλο, έτσι οι επιστήμονες με επικεφαλής τον Hédouin μελετούν δείγματα DNA που συλλέχθηκαν από αυτά τα ανθεκτικά άτομα. Επιπλέον, οι δύτες αποκόπτουν θραύσματα από τα πιο ανθεκτικά κοράλλια και τα καλλιεργούν σε υποβρύχια φυτώρια κοραλλιών (παραπάνω), όπου συγκρίνονται με άλλες αποικίες.

Ο στόχος είναι να χρησιμοποιηθούν για την αναπλήρωση των προβληματικών υφάλων της περιοχής και να φέρουν απομονωμένα υγιή κοράλλια σε στενή γειτνίαση μεταξύ τους, ώστε να μπορούν να αναπαραχθούν και να διατηρήσουν την υγεία του υφάλου σε έναν πιο ζεστό κόσμο.

Οροπέδιο του Κολοράντο, ΗΠΑ

Αν και μπορεί να θεωρούμε τις ερήμους ως ξεραμένες και άψυχες, φιλοξενούν ένα από τα πλουσιότερα και πιο υποτιμημένα οικοσυστήματα στον κόσμο.

Οι βιολογικοί φλοιοί εδάφους, ή «βιοκρούστες», είναι μια κοινότητα λειχήνων, βρύων και κυανοβακτηρίων που ζουν στην επιφάνεια του εδάφους. Ακριβώς όπως τα φυτά, οι βιοκρούστες επηρεάζουν τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας μέσω της φωτοσύνθεσης και της αναπνοής, ωστόσο λίγα είναι γνωστά για τον ρόλο τους στην κλιματική αλλαγή.

Σε θερμοκρασίες άνω των 40°C, ο Δρ Σάσα Ριντ από το Γεωλογικό Ινστιτούτο των Ηνωμένων Πολιτειών ελέγχει ένα μοναδικό πείραμα. Μία φορά την ώρα, το καπάκι κλείνει αυτόματα σε αυτό το μικρό δείγμα βιοκρούστης και καταγράφονται τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα.

Υπάρχουν 60 τέτοια οικόπεδα διάσπαρτα γύρω από την έρημο του οροπεδίου του Κολοράντο κοντά στο Μοάμπ της Γιούτα, και μερικά από αυτά θερμαίνονται επίσης χρησιμοποιώντας υπέρυθρες λάμπες για να μιμηθούν μελλοντικά σενάρια κλιματικής αλλαγής. "Το να γνωρίζεις τι κάνουν αυτές οι πλοκές κάθε ώρα για χρόνια είναι απλά απίστευτο", λέει ο Reed.

Μέχρι στιγμής, έχουν συλλεχθεί δεδομένα 15 ετών και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι βιοκρούστες παλεύουν καθώς ο πλανήτης θερμαίνεται, κάτι που θα μπορούσε να έχει αρνητικές επιπτώσεις σε ολόκληρο τον βιότοπό τους στην έρημο.

• Αυτό το άρθρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο τεύχος 353 του BBC Science Focus – μάθετε πώς να εγγραφείτε εδώ